FanFic.nl

Best friends are Forever

6.3: Everyone's finally here! (Jennifer)

Jennifers POV:
Iedereen was gestrest nu, aangezien het niet lang meer zou duren voordat de jongens dan eindelijk zouden komen en er nog enorm veel moest gebeuren.
Toen de laatste hapjes op tafel gezet waren en de kamer er vrolijk versierd uitzag, ploften we op de bank.
‘En dan nu wachten,’ mompelde Amorey nerveus.
‘O, ik heb het haast niet meer,’ riep ik giechelend uit.
We schoten in de lach, tot het opeens doodstil werd nadat de bel ging.
Er volgde een gevecht in stilte wie de deur open ging doen en uiteindelijk stormden we allemaal naar de deur, om hem vervolgens - belachelijke gretig - open te trekken.
Voor de deur stonden Embry en Jacob, dus hoefden Laila en Hayden niet langer te wachten en kon het feest al voor de helft beginnen.

Laila, Embry, Hayden en Jacob zaten nu op de ene bank te kletsen, en de cd-speler liet vrolijke liedjes horen op de achtergrond.
Ik kon niet stil blijven zitten en bleef maar heen en weer lopen door de kamer, van het raam naar de tafel en weer terug, totdat Ada me lachend op de bank trok en ik daar een tijdje bleef zitten.
De gesprekken van de anderen gingen eigenlijk een beetje langs me heen, ik was alleen maar ongelooflijk blij voor Hayden en Laila, en ongelooflijk zenuwachtig voor Amorey en ik.
Ik had de afgelopen paar uur niet gerookt en was van plan te stoppen, maar ik was nu al zo nerveus en mijn verlangen naar wat nicotine maakte me onmogelijk.
De enorme hoofdpijn die ik aan het kater van gisteravond overgehouden had negerend, stond ik op. Ik kon nou simpelweg niet meer stil blijven zitten.
‘Ben buiten,’ mompelde ik en haastte me naar buiten.
Ik leunde tegen de muur naast de deur en stak een sigaret op. Met mijn ogen gesloten liet ik de nicotine op me inwerken. Het maakte me rustiger, en ik kon weer helder nadenken.
‘Hé Jennifer,’ hoorde ik opeens en mijn ogen vlogen open.
‘Emmett,’ zei ik ademloos, en mijn hart klopte snel.
‘Amorey is binnen,’ zei ik tegen de jongen die bij Emmett stond - waarvan ik er ondertussen achter was dat hij Edward heette - en hield de deur voor hem open.
‘Je rookt,’ merkte Emmett na een tijdje op.
‘Weet ik,’ grinnikte ik.
‘Je moet stoppen,’ zei hij fronsend.
‘Weet ik,’ grinnikte ik mijn schouders ophalend.
Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij me aan. ‘Waarom doe je het niet?’
Ik zuchtte en blies daarbij wat rook uit. ‘Het is gewoon zo lekker makkelijk, en het maakt me rustig,’ mompelde ik.
‘Je moet stoppen,’ herhaalde Emmett zuchtend toen ik de sigaret uitmaakte en achter hem aan naar binnen liep.
‘Waarom zou ik?’ Mijn woorden waren scherper dan ik ze bedoeld had.
‘Omdat ik het wil?’ grijnsde hij.
Ik keek even in zijn karamelkleurige ogen en mijn hart begon weer sneller te kloppen. Snel wendde ik mijn blik af. ‘Misschien,’ mompelde ik.
Ik deed de deur naar de woonkamer open en daar heerste een gespannen sfeer.
Langzaam sloot ik de deur achter Emmett en keek hoe Amorey en Edward aan de ene kant van de kamer stonden, hoe Ada op de bank zat en hoe Laila, Embry, Hayden en Jacob aan de andere kant van de kamer stonden. Alsof er een soort onzichtbare lijn getrokken was.
Mijn blik gleed snel door de kamer en toen liep ik snel naar de cd-speler om de muziek wat harder te zetten, hopend dat de sfeer dan wat zou ontdooien.
Het gebeurde inderdaad enigszins, maar toen ik samen met Emmett, Edward en Amorey op een bank zat, waren de anderen nog steeds op afstand.
Ik wisselde een vragende blik met Amorey en Hayden, en zuchtte toen.
‘Ga je stoppen met roken nu ik het je gevraagd heb?’ vroeg Emmett op een gegeven moment grinnikend.
Ik deed alsof ik even nadacht en legde mijn hoofd voorzichtig op zijn schouder. Hij legde zijn arm losjes om mijn schouders en de koude temperatuur van zijn huid viel me op, maar ik zei er niks over, hopend dat dit moment langer en langer zou duren.
‘Omdat jij het bent,’ fluisterde ik glimlachend.

Reacties: