FanFic.nl

Caught in a team I didn't want..

Hoofdstuk 3: Am I going to die?

Met snelle passen verdween Sayuri het gebouw uit, ze zuchtte toen ze buiten was gekomen. Er waren meerdere mensen buiten, kinderen met ouders, kinderen die aan het spelen waren. Sayuri liep naar de boom toe en plofte er neer. Ze keek naar de ingang van de Acedemy, waar Naruto zo waarschijnlijk met een triest gezicht vandaan zou komen. Sayuri sloot haar ogen en leunde achterover tegen de boom aan. “Is er iets..?”� Klonk een stem, die duidelijk van een meisje was. Sayuri’s ogen schoten open. “Oh, het is Naruto..”� Zei ze, toen ze door het dat het Ino was tegen wie ze aan het praten was. “Naruto?! Wat heeft die idioot nu weer gedaan?”� Ino’s stem veranderde van toon. “Nee, hij heeft niks gedaan. Alleen.. ik ben bang dat zijn examen de soep in loopt..”� Sayuri keek Ino aan. “Echt? Daar ben je bang voor? Waarom maak je je überhaupt druk om Naruto?”� Ino trok haar wenkbrauwen op. “Wat! Hij is best aardig, ik bedoel. Er moet toch iemand zijn die gewoon tegen hem doet, hem niet beoordeeld op wat hij.. is.”� Ino’s ogen werden wat groter terwijl ze opstond. “Shht, je mag daar niet over praten Sayuri, dat weet je!”� Zei ze toen doordringend. “Best.”� Sayuri keek weg, naar de ingang, waar een jongen met oranje kleren aan stond. Snel schoot ze overeind in en minder dan een seconde was ze bij Naruto. “Jij bent.. snel.”� Zei hij toen, zijn blik was verbaasd. “Ja, ja, maakt niet uit. Hoe ging het!”� Drong ze meteen aan terwijl een grijnsje op haar gezicht stond. “Tja, eerst was het niet goed.. maar toen legde die man met die rare witte haren me wat uit. En ik snapte het gewoon! Ik mocht het opnieuw proberen en toen lukte het..”� Naruto’s verhaal klonk raar, maar hij was tenminste Genin geworden. Sayuri zuchtte opgelucht en wierp een laatste blik op Ino. “Kom Naruto, nu is het mijn beurt, om je te trakteren op Ichiraku ramen!”� Zei ze vrolijk en gooide haar haar naar achteren toe. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Naruto sloeg een arm om Sayuri heen, maar een blik van Sayuri deed hem deze meteen weer terug trekken. “Laat dat.”� Zei ze enkel. Naruto grijnsde een beetje. “Goed, goed.. wat jij wilt.”� Antwoordde hij en liet zijn armen naast zich hangen.

“Tot morgen Naruto! Ik zie je op de Acedemy morgen!”� Zei ze toen vrolijk en liep snel richting haar huis. Het was gezellig geweest met Naruto, ze waren iets langer blijven zitten dan nodig was, maar dat maakte niks uit. Sayuri kon niet begrijpen waarom mensen Naruto zouden haten.. alleen omdat hij iets bij zich draagt wat anderen niet hebben, een kracht die groter is dan zijzelf. Sayuri rilde, ze was nog nooit in aanmerking gekomen met de Nine-tailed fox, en dat wou ze nog eventjes zo houden. Een geluid trok haar aandacht, ze keek om. “Zo, deze is snel.”� Hoorde ze een mannenstem zeggen. Sayuri’s ogen vernauwde zich een beetje terwijl ze rondkeek. Een man stapte uit het donker en greep haar arm vast. “Laat me met rust!”� Schreeuwde ze zo hard als ze kon. “Dacht het niet meisje, eerst ga ik je wat dingetjes vragen. En jij gaat lief antwoorden, anders kom je zwaar in de problemen.”� Zei de man rustig. Sayuri kon zijn gezicht niet zien, hij hield haar goed en stevig vast. Wat kon ze doen? Met arm die vast werd gehouden kon ze geen Handsigns uitvoeren. Ze raakte lichtelijk in paniek toen hij haar met beide handen vast greep. “Zo, vraag één. Zit jij bij Naruto Uzumaki in de klas, in het team of wat dan ook?”� Sayuri hield stug haar mond dicht, ze wist dat dit problemen kon opleveren. “Niet antwoorden hé? Gaan we het zo spelen? Mooi, zwaarder geschut.”� De ogen van de man glommen gevaarlijk terwijl hij een Kunai pakte en die tegen haar keel aandrukte. “Of je praat nu, of ik snijd je keel door en ik kom er zelf achter.”� Zei hij nog dreigender dan eerst. Sayuri begon lichtjes te trillen maar bleef stug haar mond dicht houden. “Laat dat meisje los.”� Klonk een diepe stem, ook een mannelijke. Sayuri kneep haar ogen dicht en wachtte in spanning af wat er nu zou gebeuren. De greep rond haar armen werd losser en Sayuri trok zich uiteindelijk los. De man had haar gewoon los gelaten? Ze opende haar ogen en keek achterom. Daar stond de man die haar vast had gehouden, die naar een andere man staarde. Ze kende hem, die met die grijs-witte haren. Die had ze eerder gezien, tijdens de Examens! “Kabuto..”� Begon de man rustig. “Blijf bij dat meisje vandaan en verdwijn hier. Jij bent niets minder dan een verrader.”� Zei de wit harige man. Sayuri stapte achteruit. “Maakt niet uit,”� Begon de man die Kabuto genoemd werd. “Mijn werk zit er hier toch al op, ik heb de juiste personen.”� Na deze woorden haalde hij zijn schouders op en verdween. Sayuri zat weggedoken, trillend. Er zat een kleine snee op de plek waar de Kunai net nog had gezeten. “Gaat alles goed.. Sayuri?”� De man met het witte haar stapte in het licht, zijn gezicht stond vriendelijk. “Ik.. denk het..”� Hakkelde Sayuri terwijl ze de juiste woorden zocht. Ze ging met haar hand over haar nek, en keek ernaar. “Bloed..”� Zei ze zachtjes. “Kom op.”� Zei de man terwijl hij voorover bukte. Sayuri hielp zichzelf overeind met wat hulp. Haar armen trilde nog een beetje van de schrik. “Wie.. wat..”� Hakkelde ze. “Rustig.. Ik ben Kakashi Hatake, ik was bij je Genin-Examen. En die man daar was Kabuto… je kent hem waarschijnlijk niet maar hij is erg gevaarlijk.”� Zijn ogen zochten die van Sayuri en keken die doordringend aan. “Zeg me eens, Sayuri, heb je hem ook maar iets verteld over Naruto?”� Sayuri schudde haar hoofd. “Nee, ik weigerde, maar toen hij die Kunai tegen mijn keel aan drukte was ik even bang dat… dat…”� Sayuri zakt een beetje in elkaar, maar Kakashi probeerde haar koste wat het kost staande te houden. “Kakashi.. Sayuri. Wat is hier gebeurd?”� De wel bekende stem van Iruka klonk nu ook. Sayuri hield het niet echt meer en tranen liepen over haar wangen, ze maakte zich los van Kakashi en drukte zich tegen Iruka aan. “Hey, hey.. rustig aan. Kakashi..”� Zei Iruka die hem aankeek. “Kabuto.. hij probeerde informatie los te krijgen rond Naruto. Je weet hoe Orochimaru bezig is de laatste tijd, hij wilt kosten wat het kost de Ninetailed-“ Iruka knikte, als teken dat Kakashi kon stoppen met praten. “Ik breng Sayuri naar huis, ga jij zo snel mogelijk verslag doen bij de Hokage.”� Iruka’s stem klonk dringend. “Kom Sayuri, ik breng je naar huis toe.”� Met een makkelijke beweging hees Iruka Sayuri op zijn rug en bracht haar weg. Niet veel later viel Sayuri in slaap op Iruka’s rug..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.