FanFic.nl

Hollywood Whore

Six.

Twee dagen na de begrafenis sta ik weer op de straat. Brandon zit thuis, of in het hotel van Bill, ik zou het niet weten. Bill moet over een week alweer vertrekken. Ergens doet het pijn, maar het leven is nou eenmaal hard. Niets aan te doen. Niets aan veranderen.
De meiden begroeten me met drie zoenen op mijn wang en ze condoleren me nog. In de afgelopen anderhalve week heb ik ze niet gezien of gesproken. Zo gaat het op de straat. Kom je niet, dan niet. Iemand anders kan dat geld ook gebruiken. Ik glimlach naar ze en ben blij om ze te zien. Ik heb Heather en Kendra echt gemist. Dan komt Ashley naar me toe en geeft me een knuffel.
“Gaat het?”� vraagt ze, onwijs vriendelijk.
“Het gaat z’n gangentje,”� zegt ik, en een zwakke glimlach speelt om mijn lippen. Ashley praat verder tegen me, maar ik reageer niet. Ze doet… Aardig? Ik schud mijn hoofd en kijk wat voor me uit. Dan schud ik mijn hoofd en kom weer terug naar de realiteit. Tijd voor werk.
Terug op de straat ben ik in mijn element. Ik sta weer sexy, ik rook mijn sigaretjes zo dat je een rode afdruk van mijn lippenstift ziet en blaas luchtkusjes naar de mannelijke voorbijgangers. It’s easy like that.
Er komt een simpele Peugeot aanrijden. De bestuurder wil mij en Ashley mee. Ik heb er geen zin in, maar doe het toch. Met z’n tweeën krijg je meer geld en vaak een hogere fooi. Ashley haakt haar arm door de mijne en loopt richting de auto. Ik zucht, en loop mee. Het moet maar.

Anderhalf uur, een liter zweet en een hele hoop fake gekreun later staan Ashley en ik weer op straat, met beide tweehonderd dollar brandend in onze zak. We besluiten dat we naar Ashley’s huis gaan. Dit is dichterbij, dus kunnen we sneller douchen. En we hebben ook wel trek, en van mijn net verdiende tweehonderd dollar wil ik geen cent uitgeven, totdat ik thuis ben.
Bij Ashley thuis aangekomen ploffen we neer op de bank. Er staat een halfvolle, lauwe fles cola op de tafel en die pak ik. Ik drink totdat mijn keel niet meer zo ruw aanvoelt. We zwijgen even, totdat Ashley begint te praten.
“Ik heb wel eventjes behoefte aan een shot speed… Wil jij ook?”�
“Ach, waarom ook niet?”� Ik heb dan nog wel nooit gesnoven, ik ben er gewoon even aan toe om aan de realiteit te ontsnappen. Er ligt een spiegel met een bergje wit poeder, een afgeknipt rietje en een pasje op tafel. Ashley deze, en maakt van het bergje poeder twee rechte lijntjes. Er is nog over, voor later denk ik. Ze pakt het rietje, en neemt haar shot. Ik volg haar voorbeeld.
Een kwartier later begint de speed te werken. Ik krijg een heel vrolijk en blij gevoel van binnen. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat bij Ashley hetzelfde gebeurd. Ik glimlach breed, en heb op slag geen zin meer om te werken. Ashley doet de playstation drie aan en de rest van de middag hebben we gegamed. En we hebben nog gedoucht.

Wanneer mijn dienst er eigenlijk op hoort te zitten, ga ik naar huis toe. Thuis aangekomen, stap ik blij naar binnen.
“I’m home!”� roep ik vrolijk door het huis heen.
“We zitten in de woonkamer!”� roept Brandon terug. Ik huppel naar de woonkamer en ga op mijn vaste plekje op de bank zitten. Ik kijk mijn woonkamer door. Wat is de wereld toch mooi!
“En hoe gaat het met mijn schattepatatjes?”� vraag ik aan hun.
“Best,”� antwoord Bill. Bill kijkt me eventjes aan en ik verdrink in zijn ogen. Wat zijn ze mooi! Te laat besef ik dat ik schaapachtig zit te grijnzen. Brandon kijkt naar de klok en staat op.
“Ik ga, ik zou eventjes naar Daniël gaan.”�
“Is goed hoor schat.”� Brandon pakt zijn jas, doet deze aan, zwaait nog even en dan is hij weg.
Brandon is net tien minuten weg. Erg stille tien minuten. Bill heeft nog geen woord gezegd en ik wil weten wat er is.
“Robin, wat heb jij gebruikt?”� vraagt Bill me. Alsof hij mijn gedachten kan lezen. Wacht, misschien kan hij dat wel! Ik denk aan een vierkant en antwoord hem.
“Niks.”�
“Waarom lieg je tegen me?”� Gelukkig! Hij kan niet in mijn hoofd kijken. Ik voel me leuk, dit is wel eens voor herhaling vatbaar!
“Ik lieg niet.”� Ik kijk hem onschuldig aan.
“Robin! Lieg verdomme niet tegen me! Tom is ook vaak genoeg thuis gekomen, terwijl hij strak stond! Ik zie het verdomme aan je!”� Bill’s stem klinkt harder dan verwacht. Dit was niet de bedoeling!
“Hoe zie je dat dan?”� vraag ik hem, en kijk naar de punten van mijn schoenen.
“Je ogen.”�
“Sorry.”� Fluister ik.
“Gekkie, kom eens hier!”� zegt Bill. Ik ga naast hem op de andere bank liggen, met mijn hoofd op zijn schoot.
“Voortaan eventjes smsen hé”� zegt hij.
“Ja.”� antwoord ik braaf. Bill glimlacht en streelt door mijn haar heen. Het is lekker gevoel en na een minuut of tien slaap ik.

Reacties: