FanFic.nl

The World of Werewolves

Die nacht...

Het is al een dag na de begravenis van Thomas, het zoontje van de Johnson familie. Ik voel me zo verdrietig over het verlies van dat kleine joch. Het was altijd al een aardig joch en soms denk ik wel is: Waarom moet het hem overkomen? En waarom niet mij? Dat is nou hoe het gaat. Helaas...

Onweer. Bliksem. "Mama ik ben bang" fluisterde ik haar. "Dat zijn je vader en ik ook" fluisterde ze terug. We zaten met zijn allen verstopt in de kelder. We hoorden harde, zware voetstappen door ons huis gaan. Er sprongen tranen in mijn ogen, omdat ik wist dat dit misschien het einde zou zijn. Ze voetstappen kwamen steeds dichterbij. Mijn hard klopte helemaal in mijn keel zo angstig was ik. De schaduw van het gruwelijke monster kwam de kamer binnen. Ik klemde me diep tegen mijn mama en papa aan. Het kwam de kamer binnen. Het was harig, groot, scherpe klauwen en het was bloeddorstig. We verstopten ons. Het snoof luitruchtig. Het rook ons. Mijn vader en moeder stopte me in een doos samen met mijn oudere broer. Ik zag door een gaatje in de doos. Het monster pakte mijn vader beet die het probeerde te slaan. Hij brak hem door 2en. Het was een bloederig gezicht en mijn moeder slaakte een harde gil uit. Ik durfde niet meer te kijken tot ik hoorde dat iets haar borst doorbrak. Ik begon te huilen en om mijn mama en papa te smeken. Mijn broer hield me stil zodat ze ons niet hoorde. We hoorden ze zichzelf voldoen aan de maaltijd í¡ la mama en papa.

Ik schrok wakker met tranen in mijn ogen. "Het was maar een droom" fluisterde ik mezelf. Deze verschrikkelijke droom was alleen waar gebeurt. De monsters hadden mijn ouders gedood. Sinds dien heb ik bijna elke nacht die droom en vooral bij zulke erge gebeurtenissen om me heen. Arme Thomas.

Reacties: