FanFic.nl

Bill and Tom are watching you... and Gustav and Georg too (ontvoering)

Iets, of iemand die me wat veiligheid kon bieden.

Versuft deed ik m'n ogen open en ik keek recht in Tom's gezicht. "En?" klonk het achter hem. Ik deed m'n mond open om iets te zeggen, maar er kwam niks uit. "Volgens mij probeert ze ons iets te vertellen." zei Tom bedenkelijk. Hij kwam dichter bij me staan en nu pas merkte ik dat hij een blauw oog had. Ik voelde me doodsbenauwd en ik was wanhopig opzoek naar iets wat me een beetje geborgenheid kon geven. Ik zuchtte en ik sloot m'n ogen weer, het kostte me veel moeite om wakker te blijven. Ik ging versuft recht zitten. Tom legde meteen z'n hand op m'n rug. "Ga terug slapen." zei hij dwingend, maar ik wou niet slapen ookal was ik zo moe. Ik wou eerst, iets, iemand dat me gerust kon stellen. Iets waarvan ik wist dat ik veilig was en sinds ik bij de tweeling was, waren de eneige veilige momenten die ik me kon herinneren in Bill's armen. "Bill." bracht ik met moeite uit en nu mijn stem door gebroken was nam ik me geen blad voor de mond. Ik begon meteen hysterisch te schreeuwen, Tom had dit duidelijk niet verwacht en geschrokken deed hij een paar stappen naar achteren. Ik begon wild om heen te slaan en tot de deur open ging. "Wat heb je met haar gedaan?!" galmde Bill's zoete stem door de kamer. Hij kwam naar me toe lopen en hij legde z'n hand op m'n wang. Ik hield op met krijsen, "Jaja, steek het maar weer op mij. Ik heb er alleen maar voor gezorgd dat ze niet verkracht is, en een dankje is ook te veel gevraagd." mopperde Tom meteen, hij zocht troost bij Natasha. Er verscheen een lachje op Bill's gezicht. "Waar..?" maar verder kwam ik niet want Bill drukte z'n vinger op m'n lippen. "Je ligt in het bed van onze hotelkamer." zei hij, ik lachte dankbaar. Er ging een rilling door me heen en ik besefte dat ik het eigenlijk best wel koud had. Bill deed de dekens omhoog en hij kroop dicht tegen me aan. Ik voelde z'n adem in m'n nek en ik had het meteen een stuk warmer. Ik hoorde de deur dicht gaan en ik keek op om alsnog dankje te zeggen tegen Tom, maar die was blijkbaar al weg. Bill ging ietsje verder van me vandaan liggen en hij nam m'n gezicht in z'n handen zodat ik hem weer moest aankijken. "Waarom schreeuwde je zo? In al die tijden dat ik je verkrachtte, maakte je nog niet eens zo'n drama en één jongen probeert iets bij je en je flipt helemaal." zei Bill bijna onhoorbaar. Ik dacht even na, "Ik werd wakker en ik voelde me zo onveilig..." ik kreeg rode wangen. "Ik ging opzoek naar iets of iemand die me wat veiligheid kon bieden en jij was gewoon de eerste die in me opkwam. Ik wist gewoon dat als er een manier was om jou bij mij te krijgen, het wel schreeuwen zou zijn. Je bent toch altijd zo bezorgd om mij... nou, toch als jij het niet zelf bent die de schreeuwen veroorzaakt."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.