FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 5

'Er komt altijd een nieuwe, maar 't is ook altijd een verrassing wanneer ze komen. Kom op, jongens spullen pakken, kamers opruimen, dan kan ik ze controleren en kan Ericsson de wijde wereld weer in.'

Terwijl Ericsson zijn kamer opruimt, pakken de jongens hun schoolspullen. Omdat ze nog even de tijd hebben, hangen de jongens rond voor de kamer van Ericsson. 'He man, geef mij je sigaretten, geef ze mij. Jij kunt buiten weer nieuwe kopen en wij zitten hier met dat achterlijke zakgeld van drie keer niks.' 'Mag ik die poster van Paris? Ik vind haar zo'n geile bitch, man.' Ericsson houdt een wit T-shirt omhoog en vraagt: 'Wil iemand dit shirt? Verschillende jongens roepen dat ze het wel willen hebben. Tom hangt tegen de muur en kijkt minachtend naar het geduw en gebedel van de jongens. 'Kinderen zijn jullie, moet je nou zien wat je loopt te doen voor een shirtje. Jullie zijn echt gewoon een stelletje focking jahos.' 'He ouwe, doe niet zo chagrijnig, man', zegt Ericsson, terwijl hij een van de jongens het witte shirt in zijn handen drukt. 'Zij kunnen er niks aan doen dat ik vrijkom en hij kan er al helemaal niks aan doen dat jij nog twee jaar moet. Had je maar geen verlenging moeten krijgen, sukkel.' Even lijkt het doodstil te worden in de gang. Een paar seconden kijken de jongens naar elkaar, naar Tom, naar Ericsson. Opeens vliegt Tom van de muur en slaat Ericsson vol op zijn gezicht. De enorme Ericsson beukt gelijk terug en terwijl de jongens allerlei aanmoedigingen beginnen te schreeuwen gaat het alarm af. 'Wat gebeurt hier?' roept Georg, die de gang binnen komt stuiven. Tom is razend. 'Vuile klootzak,' schreeuwt hij, terwijl hij op Ericsson inbeukt, 'ik zal je een aandenken voor twee jaar geven, lul. Ik maak je dood.' 'Ik zal je moeder een aandenken geven', bijt Ericsson terug en beukt Tom boven zijn gezicht. Drie, vier groepsleiders die op het alarm zijn afgekomen springen boven op de jongens en trekken ze uit elkaar.

Terwijl Georg Ericsson kalmeert, proberen de anderen Tom onder controle te krijgen. 'Doe 'es rustig man, doe rustig. Dat lost niks op.'

Tom is niet te stoppen. Hij slaat om zich heen en probeert alles en iedereen in zijn buurt te raken. 'Ik vermoord jullie allemaal, stelletje kankerlijers, ik vermoord jullie allemaal.' Drie, vier man houden Tom vast. Een groepsleider drukt zijn hoofd tegen de grond, twee hebben zijn armen vastgeklemt en de vierde ligt op zijn benen. 'Hij gaat naar de afzondering', zegt iemand. Tom wordt opgepakt, terwijl hij het uitvloekt van de pijn. 'Mijn hand, mijn hand, je draait mijn hand eraf. Klootzak!' 'Loop nou rustig mee, Tom,' zegt Georg. 'dan kun je even kalmeren.' Tom wordt meegevoerd. Zijn armen stevig vastgehouden door groepsleiders en zijn hoofd naar beneden gedrukt om te voorkomen dat hij iemand schopt. 'Ik vermoord jullie! Allemaal!' 'Tuurlijk Tom, ons allemaal, maar wordt nou eerst eens even rustig.' In de afzonderingsafdeling is het koud. Een kale gang met stalen deuren. Achter de deuren lege kamers met alleen een matras en een stalen wc. De tl-verlichting aan het dak is in het plafond ingebouwd. Op de muur is met een schoolbordverf een groot schoolbord gemaakt waarop met grote letters staat geschreven:

STAP 1
Wat gaf aanleiding tot de plaatsing in de afzondering?

STAP 2
Welk gedrag moet je volgende keer laten zien?

STAP 3
Hoe ga je het goedmaken met de anderen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.