FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 6

STAP 4
Hoe ga je je gedragen bij de terugkomst in de groep?

Tom wordt op zijn buik op de grond gelegd. De groepsleiders draaien zijn armen zo op zijn rug dat hij zich niet kan bewegen. 'We doen je kleren uit, Tom, werk even mee, dan is het zo gebeurd.' 'Blijf van me af, gore homo's', schreeuwt Tom. Geroutineerd trekken de groepsleiders het shirt en de broek van Tom uit. Als hij in zijn onderbroek op de koude vloer ligt, krijgt hij een deken over zich heen. Zijn hoofd verdwijnt eronder. Iemand telt zachtjes tot drie. Dan laten ze hem plotseling los en stappen ze de kamer uit. De stalen deur valt met een klap dicht. Het geluid zingt nog even na voor dat het met de weglopende stemmen wegsterft. Tom ligt nog steeds op zijn buik op de koude grond onder de deken. Tranen branden in zijn ogen. Hij huilt niet, maar wacht. Wacht tot het laatste geluid vervlogen is. Dan staat hij op. Slaat de deken om zich heen en schop hard tegen de stalen deur. Hij draait zich om en gaat in een hoek op de matras zitten. 'Ik zal jullie, vuile flikkers, ik zal jullie...'

Het licht doet pijn aan zijn ogen wanneer Tom ze opendoet. Opgekruld in een hoekje van de matras voelt hij pas hoe koud hij is geworden. Zijn spieren doen pijn. De plastic matras kleeft aan zijn benen. Tom kijkt naar de klok in het raampje van de deur. Het is tien uur 's Ochtends. 'Vierentwintig uur, whollah, zijn ze nou helemaal parra geworden?' Hij staat op en loopt naar de deur. Met zijn rug naar de deur trapt hij een paar keer hard tegen het staal. Het geluid galmt door de afzonderingsafdeling. Naast de deur zit een belletje in de muur/ Tom drukt er langdurig op. 'Goedemorgen, Tom.' 'Ja, goedemorgen, komt er nog iemand? Ik zit hier al vierentwintig uur.' 'Waarom mocht je gisteren dan niet terug?' vraagt de stem achter de intercom. 'Ah, die fuckers, ze wilden niet geloven dat ik weer kalm was, tyfuslijers. Ze hadden het zeker weer te druk.' 'Zijn ze niet langs geweest dan?' 'Die schijters durfden niet binnen te komen, omdat ik een beetje stond te schelden. En toen ik die fucker die door het luikje tegen me zei dat ik moest gaan zitten probeerde te pakken, was 't gelijk klaar, schijterds.' Tom grijnst wanneer hij het zegt. 'Als jij nou een beetje op je taal gaat letten, dan ga ik kijken of ik iemand te pakken kan krijgen. Tot straks.' Tom wrijft over zijn armen. Op zijn armen zitten rode striemen van de blauwe jurk die hij aanheeft. 'Focking scheurjurk', gaapt Tom. De jurk is gemaakt van dik canvas. Onmogelijk te scheuren, onmogelijk om je in op te hangen. Iedereen die in de afzonderingscel wordt opgesloten krijgt zo'n jurk als bescherming tegen kou en naaktheid. De stugheid van het materiaal geft het gevoel alsof je in een zware jutezak loopt. Tom loopt van de intercom weg naar het stalen toilet in de hoek van de afzonderingscel. Hij piest en pakt daarna een papieren bekertje dat bij de deur op de grond staat. Zuchtend gaat hij weer op de matras zitten en kijkt naar de muur tegenover hem.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.