FanFic.nl

Best friends are Forever

7.3: Visting La Push (Hayden)

Weerwolven dus. Iedereen stond ongemakkelijk bij elkaar in de woonkamer.
'Dus nu weten jullie waarom we zo beleefd zijn,' verbrak Edward uiteindelijk de stilte.
'Wat je beleefd wil noemen,' mompelde Adalain. Jennifer stond bij Emmett en hij had zijn armen om haar heen geslagen. Ze zagen er echt heel schattig uit, wat maakte het uit dat hij een vampier was? Zolang hij haar geen kwaad deed, maakte het mij niet uit. Maar wat dan wel weer een punt was: Iedereen had iemand en Adalain was dus nog alleen. Laila en Embry liepen naar buiten.
'Nou... gezellig hoor jongens. Wil iemand nog wat drinken?' vroeg Amorey uiteindelijk maar. Edward schudde zijn hoofd en ging met haar op de bank zitten waar ze zachtjes begonnen te praten. Emmett zette Jennifer op zijn schoot in een stoel en ook zij praatten zachtjes met elkaar.
Ik liep met Jacob naar de keuken.
'Dus... Wat doen we nu?' vroeg ik zacht.
Hij haalde aarzelend zijn schouders op. Hier was dus niet veel aan te doen, dat was wel duidelijk.

De lucht was grijs en Laila en ik verveelden ons rot.
'Weetje,' zei Laila die languit op haar rug op de vloer lag. Ik hing in een stoel.
'We kunnen naar La Push gaan,' vervolgde ze.
'Hoe wilde je daar komen dan?' vroeg ik loom.
'Eh... tja. Gewoon de borden volgen?' Ik kwam langzaam overeind.
'Ja, dan komen we er vast wel,' stemde ik in en hees haar overeind. We haalden onze tassen en stapten in de auto. En borden volgen bleek achteraf nog best wel slim te zijn, aangezien we uiteindelijk veilig en wel in La Push aankwamen.
'Goed, we zijn er nu wel, maar waar zijn zí­j?' zei ik opeens toen we naast de auto stonden. Laila keek me even aan.
'O. Oeps,' zei ze toen grijnzend.
'Ik denk dat we maar gewoon naar het strand moeten. Misschien zijn ze wel daar,' stelde ik voor en we stapten weer in de auto. Vanaf hier wist ik de weg wel, we waren immers al op het strand geweest.

Op het strand waaide er een straffe wind. Ik veegde voor de zoveelste keer mijn haar uit mijn gezicht.
'Daar,' wees Laila opeens. Ik volgde de richting waarin haar vinger wees, en ja hoor: Daar kwamen ze verbaasd aanlopen. Maar toen ze ons herkenden, brak er precies tegelijk een grote grijns door op hun gezicht en kwamen ze naar ons toe gerend.
Embry vloog Laila om haar hals en knuffelde haar stevig. En voor ik het wist, had ik ook een stevige knuffel te pakken.

Reacties: