FanFic.nl

Oorzaak en Gevolg [TC]

[45] Bill – Boiling Point

Wakker worden in Toms armen is de beste manier om de dag mee te beginnen. Ik weet dat de meeste koppels niet zo plakkerig zijn als wij, maar de meeste koppels zijn ook niet zo illegaal als wij. Overdag, in het gezelschap van andere mensen, moeten we op onze tellen passen. Zodra we alleen zijn halen we de gemiste aandacht in, op een meer aanhankelijke dan erotische manier. Elkaars teddybeer zijn is ons substituut voor seks, de stap in onze relatie die nog te vroeg is om gezet te worden.
Op deze zonnige morgen in Madrid ben ik eerder wakker dan mijn broer en maak gebruik van die korte tijd “alleen”� door op mijn rug te liggen en aan onze situatie te denken. In mijn buik begint het prompt te kriebelen. De douche van gisteren... Ik kan het nog steeds nauwelijks geloven, alleen al de gedachte aan de plotselinge intimiteit jaagt het bloed naar mijn wangen. Soms ben ik verdomd preuts en het idee - nee, de herinnering - aan mijn naakte tweelingbroer maakt dat er niet beter op.
Ik zal eraan moeten wennen, besluit ik. En hoe doe ik dat beter dan met een tweede gezamenlijke douche? Oké, ik geef het toe, stiekem heb ik ook heel erg van onze nabijheid genoten en ik wil die gevoelens nog eens. Maar ik moet er óók aan wennen!
‘Tom!’ fluister ik en duw hem zachtjes tegen zijn schouder. Hij gromt wat, rolt op zijn andere zij zodat hij niet langer met zijn rug naar me toe ligt. Zijn ogen blijven dicht en ik geef hem nog een por, ditmaal iets harder. ‘Tomi! Wakker worden!’
‘Hmmm...’ Mijn wederhelft lijkt er weinig zin in te hebben vandaag, hij begraaft zijn gezicht in het kussen en slaakt een zucht. Ik geef echter niet op, maar breng mijn lippen naar zijn oor en begin zachtjes te fluisteren.
‘Tomi-boy, wakker worden! Komaan, je kan het wel! En raad eens wat voor beloning je krijgt, hm? Raad eens?’ Provocerend wrijf ik mijn vingers langs zijn ribben, omlaag naar zijn navel en de rand van zijn boxershort. Ik ben niet van plan om verder te gaan, maar het werkt wel. Tom opent zijn ogen en kijkt me geïnteresseerd, hoewel een beetje slaperig, aan. Ik buig me voorover en fluister: ‘Exclusief voor jou, een grote portie heerlijke, naar meer smakende, buitengewoon sexy, natte...’ Toms ogen glimmen intussen, zijn blik springt op verwachtingsvol. Ik leun nog iets verder naar voren, zodat mijn lippen bijna de zijne raken, en maak dan mijn zin af: ‘... LEBBER!’
En alsof ik een hond ben, lik ik vrolijk vanaf Toms kin omhoog naar zijn neus.
Tom valt onmiddellijk achterover en slaakt een kreet, waar ik hem de rest van zijn leven mee belachelijk kan maken - maar dat doe ik natuurlijk niet, daar ben ik veel te lief voor. Ondertussen heb ik wel de slappe lach en probeert Tom zijn neus af te vegen aan de kussens. Wat hij tegen mijn speeksel heeft begrijp ik niet zo goed; alsof hij dat nooit eerder geproefd heeft...
‘Hé, kom nou, Tomi!’ Ik duw weer zacht tegen zijn schouder. ‘Stel je niet aan, mijn speeksel moet je intussen kennen! Als je er ziek van had kunnen worden, was je dat nu allang geweest.’
‘Ik heb jouw speeksel alleen nog nooit in m’n neus gehad!’ Hij bromt, maar ik zie aan zijn ogen dat het hem eigenlijk niets uitmaakt. Gelukkig, want ik heb nog steeds mijn plannen met hem vandaag.
‘Ach, arme Tomi,’ snor ik zachtjes. ‘Nu moet je wel nog eens onder de douche! Kom maar, ik zal je wel helpen wassen.’
Tom houdt op met het afvegen van zijn neus en kijkt me met schitterende ogen aan. Hij heeft me door. Mooi zo. ‘Oh, is dat het? Je wilt nog een keer?’
‘En hoe!’ spin ik zo verleidelijk als ik maar kan. Ik buig me weer voorover en strijk met mijn lippen langs de zijne. ‘Zet jij de douche vast aan? Ik haat het als het water koud is.’
‘Omdat jij het bent,’ antwoordt hij lief en wrijft even door mijn ongetwijfeld geëxplodeerde haar, voor hij uit bed klimt en naar de badkamer slentert.
Ik blijf liggen en lach naar het plafond. Plannetje geslaagd. Mijn hart danst op en neer in mijn binnenste, ik voel zelfs iets van opwinding naar mijn onderbuik schieten. Meteen worden mijn wangen weer vuurrood, maar ik krijg geen tijd om na te denken. Er wordt op de deur geklopt.
Geërgerd dat iemand precies nu moet storen - ik kan horen hoe Tom de douchecabine opentrekt, not funny! - spring ik op en ga opendoen. Ik verwacht Georg, of Gustav, of iemand van het hotel, en sta al klaar om bitchy en geïrriteerd iedereen eens goed de waarheid te zeggen (oké, niet de volledige waarheid, het stuk over mij en Tom en naakt laat ik beter weg), als blijkt dat ik er met mijn verwachting compleet naast zit.
Want het is David.
‘Bill!’ zegt hij gejaagd en dringt langs me heen de kamer in. ‘Nog maar net uit bed, jongen? We moeten over een uur weg, kom, er is geen tijd om...’
Op dat moment valt zijn oog op de omgewoelde lakens van het bed en de spullen die er omheen slingeren. Mijn spullen en Toms spullen. Hij hoeft niet naar het tweede bed te kijken om het te begrijpen.
‘Hebben jullie in hetzelfde bed geslapen?’ vraagt hij verbaasd. Ik haal mijn schouders op en probeer neutraal te kijken; zo vreemd is het nu ook weer niet, vroeger deden we het dagelijks. Maar vroeger werden we er niet hard van, schiet er door mijn hoofd en ik krijg onmiddellijk een kop als een boei.
David kijkt me onderzoekend aan. Ik wil iets zeggen, iets dat hem afleidt, maar op dat moment gaat alles mis. Het geluid van een aanspringende douche druipt uit de badkamer, gevolgd door Toms stem: ‘Bill, kom je nu?’
Zelfs Gustavs nichtje van zes zou de suggestieve ondertoon in zijn stem nog begrepen hebben. Het bloed trekt weg uit mijn gezicht, Davids gezicht verandert van niet-begrijpend naar perplex en ongelovig. Automatisch probeer ik iets te zeggen, Tom te waarschuwen, maar mijn stem plakt aan mijn verhemelte en ik krijg geen woord naar buiten.
‘Bill?’ Tom steekt zijn hoofd om de badkamerdeur, waarschijnlijk verbaasd door mijn gebrek aan reactie. Zelfs al laat hij alleen zijn hoofd en een klein stukje van zijn torso zien, het is duidelijk dat hij daar staat zoals God hem geschapen heeft: helemaal en volledig naakt. En dat is niet alleen duidelijk voor mij, maar ook voor David.
Zodra zijn ogen op onze manager vallen, wordt Toms gezicht lijkbleek zoals het mijne. Hij is een betere toneelspeler dan ik, maar in deze situatie staat ook hij met zijn mond vol tanden. Dit is niet zo makkelijk uit te leggen. Dat hele samen-in-één-bed kan nog op heimwee worden afgeschoven, maar dit... Een lopende douche, de suggestieve toon, Tom zoals God hem geschapen heeft: dat heeft niets met heimwee te maken.
We zijn erbij.
Ik zie het aan Davids gezicht als ik het eindelijk aandurf om hem aan te kijken. Ik zie het besef kringelen in zijn ogen, zie hoe hij ongelovig zijn voorhoofd kreukelt, zie hoe hij A bij B probeert op te tellen zonder een compleet onlogisch antwoord te krijgen. Hoe hij Tom bij Bill probeert op te tellen zonder dat ze samen “incest”� spellen. Want zo moet het er voor hem uitzien. Het woord maakt me misselijk, maar nu het eenmaal tussen mijn oren weerklinkt kan ik er niet meer tegen vechten. Het besef dat ik al die tijd probeerde te onderdrukken, staat nu in Davids gezicht geschreven. Voor alle andere mensen, voor alle buitenstaanders, is wat wij doen fout. Illegaal. Walgelijk.
En we zijn erbij. David kent ons langer dan vandaag. Hell, David kent ons zo goed als onze eigen moeder! Hij begrijpt subtiele hints prima. Voor hem is dit net alsof hij ons midden in een passionele tongzoen heeft betrapt. Waarschijnlijk heeft hij nog wel meer hints meegekregen, maar nooit genoeg om het hele plaatje in te vullen. Wel, de laatste puzzelstukjes hebben we hem net gegeven.
Het voelt alsof de melk overkookt. Ik had het moeten zien aankomen, maar ik was te laat om in te grijpen. Toen ik eindelijk doorhad dat het begon te borrelen, kon ik nooit meer snel genoeg zijn om het gas omlaag te draaien.
Zo voel ik me nu. Te laat, te langzaam, te blind voor mijn omgeving. Ik staar in Davids gezicht, hoor het douchewater ruisen en dan wordt het me teveel. De warme melk slaat over de rand van het pannetje, kokend hete golven schroeien alle gevoelens uit mijn lijf. Wat overblijft, is niets meer dan een leeg omhulsel van wat ooit de gelukkigste persoon op aarde was.
Zo voel ik me nu.

EINDE.

... van cyclus 2, no worries. x'D

Reacties: