FanFic.nl

Verloren Spoor

De teleurstelling.

Ik loop over het strand, ik heb net ruzie gehad met mijn beste vriendin.. De zoveelste keer al, en ach wat zeur ik.. Het komt vast wel goed ! Ik bel haar als ik thuis kom meteen wel even, ach waarom niet nu? Ik pak mijn mobiel en zoek het nummer van Britt, hij gaat drie keer over en er word opgenomen. ‘Met mij.. waarom bel je?’ ‘Hé, ik wilde even sorry zeggen. Het was niet mijn bedoeling om je te kwetsen. ‘Oké het is al goed, maar vertel me voortaan even gelijk dingen die je dwars zitten..’ ‘Ja sorry je hebt gelijk, kom je even naar de stijger?’ ‘Ik ben al onderweg..’ Ik hoor die pieptoon al, haha die Britt! Eenmaal aangekomen bij de stijger zit ze er al en ze heeft wat in haar hand, het lijkt op een zakje. ‘Hé kom gauw, ik heb wat bij me! Het is drugs en.. ‘ ‘WAT ? DRUGS? HOE KOM JE DAARAAN, BEN JE WEL GOED BIJ JE HOOFD?’ Ik snap niet hoe ze eraan komt en het idee alleen al, echt niet iets voor ons.. ‘Rustig, laat me nou even uitpraten.. Ik had er al eerder van gehoord en ik dacht we kunnen het proberen, ik zeg ‘proberen’. Het klinkt zo stoer.., zullen we? ‘ Ze kijkt me smekend aan op een manier waar je bijna niet onderuit kan komen.. ‘ Oké’ zeg ik. ‘Maar alleen proberen.’ ‘Hihi ik wist het wel, echt spannend ik hoorde er laatst al wat over bij wat vrienden en ik moest het ook is proberen!’ Ineens stoort een telefoongerinkel van Britt de spanning over het zakje. Het is haar moeder en ze moet onmiddellijk naar huis komen voor een gesprek met haar ouders. Ze geeft het zakje aan mij en zegt dat ik er mee mag doen wat ik wil. Na een kus op elkaars wangen en een stevige knuffel, verlaten we elkaar en loop ik verder over het strand. De wind suist door mijn oren en ik realiseer me dat ik het gelukkigste kind op aarde ben! Althans dat zijn mijn gedachtes en hoe ik het zie. Het eerste wat ik ga doen is als ik thuis kom Britt bellen en vragen wat er aan de hand was.

De telefoon gaat maar één keer over en ik hoor Britt al aan de telefoon. Alleen wel op een vreemde manier. ‘Britt wat was er aan de hand?’ vraag ik. Het is even stil, ze klinkt beduusd. ‘ Ik had een gesprek met mijn moeder, dat het niet zo goed gaat met mijn oma.. Ze is ernstig ziek en ze ligt in het ziekenhuis Ze had ook met jou moeder gepraat en die vertelde aan mijn moeder.. dat ..’ Ik hoor gehuil, ik maak me zorgen.. ‘Wat zei je, Britt?’ Het is even stil en dan is ze er weer. ‘Schat, ze vertelde dat jullie gaan verhuizen.. Het zit dus echt even niet mee en ik snap niet waarom je dit niet eerder verteld hebt.. En dan ook nog dat van mijn oma..’ Ik schrik me dood en mijn eerste gedachte is dat ze een grap met me uithaalt. ‘Grapje zeker.. ‘ Maar dan besef ik dat ze niet liegt, ik hoor het aan haar stem. Het dringt tot me door en voor ik het weet hang ik op. Ik ren naar beneden en loop naar mijn moeder. ‘ WAT ? WAAROM HOOR IK DIT VIA EEN ANDER EN NIET VAN JOU ?’ Ik ben woest, teleurgesteld, kwaad.. ‘Liefje, waar heb je het over?’ Ook dat nog, een vriendin waarvan je hoort dat je gaat verhuizen en dan ook nog dat je moeder een beetje schijnheilig gaat lopen doen.. ‘OVER DIE VERHUIZING’ zeg ik kwaad. ‘ Mijn moeder staat op en heeft een strak gezicht, ze wordt wit en zegt dat ik even mee naar boven moet komen.. Ik luister en volg haar de trap op naar hun slaapkamer. Ze gaat op bed zitten en ik vervolgens ook. ‘Liefje, luister even. Het was niet mijn bedoeling dat jij dit via een ander zou horen, ik wilde het je zelf vertellen, heus. Ik moest alleen nog even het juiste moment vinden.. Ik ben er kapot van..’ Het lijkt alsof alle woorden die mijn moeders mond verlaten mij voorbij gaan. Mijn moeder gaat verder met haar verhaal, ik heb de helft al niet gevolgd. ‘Hoe dan ook, we gaan dus scheiden..’ ‘ WAT.. waarom?’ ‘Dat zeg ik net.., je vader en ik zitten niet meer op een lijn, hij vertelde mij dat hij niet meer met mij verder kon gaan. Hij heeft het verliefde gevoel niet meer zei hij. We gaan dit huis te koop zetten en ik ga buiten de stad wonen en wat je vader doet, ik heb geen idee. Je zal in eerste instantie bij mij intrekken en..’ Ik luister al niet meer, kwaad en stampvoetend loop ik naar boven. Met een klap gooi ik de kamerdeur dicht en ik ga in mijn bed liggen. Ik huil en huil, maar besef dat het er niets mee oplost. Ik bel Britt op en vraag of ze naar de stijger wil komen. Verbaasd zegt ze dat ze eraan komt en ik vertrek ook en ik neem het zakje drugs mee.

Eenmaal aangekomen bij de stijger is het half zeven. Mijn moeder heeft me al zes keer gebeld maar ik ben niet van plan op te nemen. Gelukkig zie ik in de verte Britt al aan komen fietsen, het geeft me een goed gevoel dat ik zo’n lieve vriendin heb die me nooit zal laten gaan. Ik ga zitten en doe mijn schoenen uit om pootje te baden in het zeewater. Britt gooit haar fiets neer en komt naar me toe gerend. ‘ Ach Juul toch, wat is er precies allemaal gebeurd? Ik vind het zo rot voor je.. ‘ Ik hoor dat ze het meent, alleen ik wil het er niet over hebben.. ‘Laten we het even vergeten en dit doen.’ Ik hou grijnzend het zakje met drugs omhoog. Britt schrikt, ik zie het aan haar. ‘Wat is er?’ vraag ik verward. ‘Je wilde dit zelf.. je hebt het me zelf laten ontdekken. Ik snap het niet..’ ‘Ja, dat klopt wel. Maar kijk ik zie in dat het fout was, een paar jongens die ik een soort van ken stonden bij mij op de hoek toen ik van dansen afkwam. Ze riepen wat naar me, en ik liep toen naar ze toe. We praatte wat en een van de jongens gaf me toen dat zakje, ik vond het wel stoer en nam het mee naar huis. Ik bedacht om het met jou te gaan proberen, maar je kan er verslaafd aan raken en het is fout spul. We moeten dit niet doen, Juul.’ Ik kijk mijn vriendin aan die haar verhaal onzeker aan mij verteld, maar het kan me niks schelen, niks eigenlijk meer. ‘Britt, oké dan neem jij niet! Dan neem ik wel in me eentje..’ Britt schrikt en kijkt verontschuldigend. ‘En nee, je hoeft je niet schuldig te voelen, omdat ik door jou dat spul heb. Het is mijn keuze, dus ga je er verder niet rot over voelen oke?’ Ze knikt. ‘Wanneer zal ik hebt innemen?’ vraag ik. Ze laat door middel van haar schouders merken dat ik het zelf moet weten. Ik zie aan haar dat er wat is.. Ik herinner me dat ze zei dat het slecht ging met haar oma en ik loop naar haar toe en leg mijn hand op haar schouders. ‘Britt..? Het komt goed met je oma, echt waar. Ik weet dat ik ongeloofwaardig klink, maar ik voel het. Je oma gaat zich snel weer beter voelen, heus. Blijf erin geloven en dan komt alles goed! Ik vind het echt rot voor je.., ik zal er altijd voor je zijn!’ zeg ik en ik probeer het zo te brengen dat ze weet dat ze op mij kan rekenen. Ze kijkt me aan en zegt: ‘ Hoe kan dat nou? Jij maakt nu een rottijd mee, dan kan je er niet ook nog voor mij zijn!’ Ze wil verder gaan, maar ik onderbreek haar. ‘Liefje, je bent mijn beste vriendin. Tuurlijk kan ik er wel voor je zijn, ja het klopt dat ik ook even een rottijd heb. Maar dat gaat niet ten koste van onze vriendschap dat beloof ik je! Je zal altijd mijn allerbeste vriendin blijven!’ Ze kijkt me aan en glimlacht, ik zie een traan over haar wang glijden. Ik loop naar haar toe en omhels haar, we blijven zo zitten totdat het tijd is om naar huis te gaan..

Reacties: