FanFic.nl

Can you help me?

Deel 8

Ik steek de sleutel in het slot en doe de deur open. Zo langzaam mogelijk gaan Kira en ik naar binnen. Ik help Kira uit haar jas en schoenen. Dan breng ik haar naar boven en ga ik naar de woonkamer. Jason zit op de bank, maar zodra ik binnen kom springt hij meteen op. ‘Waar waren jullie?!’ schreeuwt hij. ‘Waar is mam?’ vraag ik, want ik zie haar nergens. ‘Die is weg met collega’s.’ zegt Jason. ‘Hoe laat komt ze thuis?’ vraag ik. ‘Geef jij eerst maar eens antwoord op mijn vraag. Waar waren jij en Kira?’ vraagt Jason voor de zoveelste keer. ‘Ergens, bij iemand thuis.’ antwoord ik vaag. ‘Waar?!’ schreeuwt Jason terwijl hij wankelend op me afkomt. Hij is dronken. Alweer. Ik probeer geen spier te vertrekken. Zodra hij merkt dat ik bang voor hem ben gaan alle remmen los. ‘Dat gaat je niks aan.’ antwoord ik. Hij staat nu vlak voor me. Zijn adem stinkt, ik word er misselijk van. ‘Verdomme Kiara, geef eens een normaal antwoord!’ schreeuwt hij in mijn gezicht. ‘Ik zou niet weten waarom.’ Ik weet dat ik dom bezig ben door hem zo uit te dagen, maar het kan me even niks schelen. Hij is mijn vader niet, hij hoeft niet alles te weten! Dan grijpt Jason me bij mijn arm en laat zijn andere hand vlak op mijn wang terecht komen. Ik zet een stap naar achteren van de pijn, maar hij heeft mijn arm nog steeds vast. Dan komt zijn vuist in mijn maag terecht. Ik hap naar lucht en klap dubbel. Hij laat mijn arm los en ik val op de grond. Hij geeft me nog een schop tegen mijn arm na, maar omdat hij zijn evenwicht niet goed kan bewaren valt hij om. Ik maak van de gelegenheid gebruik en ik kom happend naar lucht overeind. Jason kijkt me vanaf de grond dreigend aan. Hij probeert weer overeind te komen, maar ik ben niet gek en neem zo snel als ik kan de benen. Ik ren naar boven, naar mijn kamer en draai de deur op slot. Met een zucht van verlichting laat ik me langs de deur naar beneden zakken. Hopelijk blijft Jason met zijn dronken kop beneden en hebben Kira en ik de rest van de avond geen last van hem.
Als ik van de schrik bekomen ben sta ik op van de grond, loop naar mijn bed en plof er neer. Ik staar naar het plafon waar ik met zwarte verf een mooie schildering op heb gemaakt. Hoe lang ga ik het nog volhouden om met die alcoholist in huis te leven? Hoe lang zal het duren voordat de bom barst en hij mijn zusje of mij iets ergs aandoet?

Reacties: