FanFic.nl

Best friends are Forever

7.5: Just having a good time (Laila)

Nadat we de jongens hadden begroet, trokken ze ons mee naar het huis van ene Sam, de leider van de roedel. Embry pakte mijn hand en we liepen samen door het bos. Achter ons hoorden we vaag gefluister, waarschijnlijk Jacob en Hayden die samen iets aan het bespreken waren. ‘Weet ze het al?’ fluisterde ik in Embry’s oor. Hij schudde van nee en keek over zijn schouder naar de twee, ik zag ze nog net van het bospad glippen om vervolgens te verdwijnen tussen de grote bomen. Bezorgd beet ik op mijn lip, wat als Hayden het niet zou begrijpen en me nodig had. Ik probeerde er niet te veel aan te denken en ik kneep in Embry’s hand. ‘Au.’ Klaagde hij zachtjes en ik glimlachte. ‘Stel je niet aan.’ Plaagde ik hem . Hij liet mijn hand los en legde die in plaats daarvan om mijn schouders. ‘We zijn er.’ Deelde hij mee en wees naar het huisje dat op de open plek stond. Mijn mond viel open, het was van hout, klein maar wel perfect. Op de veranda stond een jonge vrouw voor een gespierde man die aan tafel zat. Ze draaide haar gezicht om en zwaaide naar ons. Ik probeerde mijn mond niet open te laten vallen van verbazing toen ik haar gezicht was. Een groot litteken ontsierde de rechterhelft van haar gezicht en nek. Het was moeilijk om er niet naar te kijken dus wende ik mijn blik af. Embry trok me dichter naar zich toe en klopte me geruststellend op mijn arm. ‘Het komt wel goed.’ Vertelde ik mezelf zachtjes in mijn gedachten en ik focusde me op beleefd overkomen. Embry trok me enthousiast mee en riep naar de man. ‘Sam! Emily!’ en hij zwaaide met zijn vrije hand naar het stel. Een glimlach brak door op het gezicht van de vrouw, die blijkbaar Emily heette en ze zwaaide vrolijk naar ons. Ik besloot terug te zwaaien en te lachen, terwijl ik op ze afliep. Ik stak mijn hand uit en stelde me voor, éérst aan de man. ‘Hoi, ik ben Laila Cortéz.’ Hij grijnsde naar me. ‘Sam Uley en dit is mijn verloofde Emily.’ ‘Aangenaam.’ Zei ik vrolijk. Haar ogen twinkelden vrolijk en ik kon niets anders dan haar gewoon aardig te vinden. ‘Kom, dan halen we wat te drinken.’ En ze trok me mee het huis in. Toen ik in de keuken van haar kleine huis aankwam werd ik verrast door een hele horde jongens zonder shirts. ‘Hee.’ Stamelde ik, verbaasd omdat er zoveel jongens in deze kleine ruimte zaten gepropt. Ik stelde me nog zo’n vijf keer voor en het verbaasde me dat de jongens zoveel op elkaar leken, het waren net broers. Emily drukte daarna een glas met koude citroenlimonade en een muffin in mijn handen. Ik zie gedag tegen het groepje en liep terug naar Embry. De veranda was nu vol en ik zag dat Hayden er ook stond met een vrolijke en verliefde glimlach op haar gezicht. Ik zette snel mijn glas neer op tafel en nam haar even appart. ‘Heeft hij je alles verteld?’ vroeg ik dringend. Ze knikte en haar ogen weerspiegelde dezelfde bezorgdheid als ik had gehad. ‘Ik wil niet dat we ons gaan gedragen als twee kampen in de groep.’ Zei ze zacht en ik knikte instemmend. Ik wilde ook niet dat er twee groepen zouden ontstaan, een vampiermeisjes en een wolfmeisjesgroep. Ik pakte haar hand en kneep er in. ‘Niets komt tussen ons in. Het komt wel goed Hayden.’ Beloofde ik haar, niet helemaal zeker of ik die belofte zou kunnen nakomen. Maar ik waagde het erop. Ons onderonsje werd verbroken door de twee jongens die vrolijk schreeuwend op ons af kwamen rennen. ‘Gaan jullie mee zwemmen?’ vroegen ze, tegelijkertijd. Ik keek naar mijn kleren en trok een wenkbrauw op. ‘Ik heb toch geen bikini aan. Ze kregen allebei een ondeugende glimlach op hun gezicht en Hayden en ik keken elkaar vragend aan. ‘Emily?’ riep ik naar binnen. Ze kwam naar buiten met een soeplepel in haar hand. ‘Ja?’ Ik haalde diep adem. ‘Heb je twee bikini’s die we kunnen lenen?’ Ze knikte en rende meteen weer naar binnen. Om zes uur zaten we achterin onze auto’s, met nat haar dat naar zout rook. Vrolijk kletsten we over het klifduiken, dat doodeng bleek te zijn. Het had een uur geduurd voor we de moed hadden gehad eraf te springen, maar ik was blij dat ik het gedaan had. ‘Laila, we zijn er.’ Zei Embry vanachter het stuur. We stapten uit en Jacob trok Hayden naar zich toe. Ik zag dat een blos haar wangen versierde toen Jacob een kus op haar mond drukte. Glimlachend keek ik naar ze en liep toen op Embry af. Verlegen keek ik naar mijn schoenen toen hij me tegen zich aantrok. ‘Waarom zo verlegen?’ fluisterde hij terwijl hij met zijn vinger mijn kin omhoog duwde. Ik rolde met mijn ogen en drukte een kusje op zijn lippen.

Reacties: