FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 12

Dat er iemand ook maar enigszins geïnteresseerd is in mij. In mijn leven? Dat iemand na alles wat er gebeurd is mij ooit nog geloofd heeft? Jij hebt mijn leven verkankerd, Tom. Jij! En al schiet je al die heidenen hier naar het hiernamaals, al blaas je de hele klerezooi hier op, het maakt niet meer uit. Met wat jij gedaan hebt, word je nooit een goede moslim. Onmogelijk. Jij hebt alles stukgemaakt wat je stuk kon maken en dat kun je nooit, nooit, nooit meer goedmaken. Met je ''we ride together, we die together''. Schiet me maar voor mijn flikker, dan is het maar voorbij, want ik hoef allang niet meer. Schiet dan, schiet dan, laffe hond. Lelijke Mocro. Je hebt wel een grote bek, maar schieten, ho maar. Schijterd. blaas jezelf maar op, hun een, twee, drie. Doe het doen. DOE HET DAN! Je hebt me niet gewoon laten barsten, je hebt me genaaid!' Tom haalt twee keer uit met zijn machinepistool. Twee doffe klappen op het hoofd van Bill. Abrupt komt Bill tot zwijgen. Zijn lichaam verslapt en zijn ademhaling wordt zwaar. Tom rolt Bill op zijn buik en doet de tie-rips om zijn plsen. Hij kijkt in het rond of de kantoormedewerkers blijven zitten. Dan sleept hij Bill naar een paal in het midden van het kantoor. Anders dan bij de kantoormedewerkers boeit hij de handen van Bill niet op zijn rug. Hij slaat de benen en handen van Bill om de paal en laat hem vooroverhangend tegen de paal leunen. Dan trekt hij de tie-rips vast om de polsen van Bill. Daarna maakt hij ook de voeten van Bill vast. Bill onarmt de paal nu en leunt er met zijn hoofd tegen aan. Uit zijn keel komt een snorkend geluid. 'Inderdaad bradda, we ride together, we die together', zegt Tom zacht, terwijl hij opstaat en tussen de luxaflex door uit het raam naar beneden kijkt.

Zaterdagavond op de afdeling C in Oosterdel. De sfeer is lamlendig. 's Middags om vier uur zijn Tom en Bill uit de afzonderingsafdeling gehaald. 'Sorry jongens, personeelsgebrek. Zieke collega's, dan heb je dat', zegt Georg. 'Ik ga zo naar huis, gedragen jullie je een beetje vanavond?' 'Man, we zitten hier al sinds gisteravond.' Tom is duidelijk verontwaardigd. 'Een broodje heb ik gehad, eentje maar, verder niks, man. Niet gerookt, niet gelucht. Ik wil een klacht indienen, vriend. Dit kan echt niet.' Georg slaat vriendschappelijk zijn arm om Toms magere schouders. 'Maak je toch niet zo druk, Tom, je bent er nou toch uit. Ga maar lekker douchen, dan ben je weer helemaal fris.' Op de afdeling gaan de jongens douchen en schuiven daarna aan tafel voor het avondeten. 'Gadverdamme, wat is dat voor een varkensvoer', zegt Tom, nadat hij na een paar happen zijn bord wegschuift. 'Waarom komen we hier niet zelf? Dit opgewarmde voer is echt niet te vreten, man. Moet je kijken wat een slijmerige bende.' 'Tom, het is nooit lekker als thuis', zegt Attila, de groepsleider die avonddienst heeft. 'Ik vind het prima als je het niet lekker vindt en je bent niet verplicht om te eten, maar alsjeblieft, bespaar me je commentaar. Het is bij jou nooit goed.' Bill eet ondertussen zijn tweede bord leeg. 'Wat zijn jullie blanken toch vieze mensen.' Tom gruwt als hij Bill ziet eten. ' ''Aangebrand en nog niet gaar, koppen dicht en eten maar'', zei mijn opa altijd', zegt Bill, terwijl hij met zijn lepel zijn bord leeg schraapt. 'En ik heb straks geen honger, terwijl jij weer overal chips zit te bietsen.' Tom grijnst even. 'Kunnen we een momentje stilte houden? Dan kunnen we van tafel.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.