FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 14

'Gewoon koel blijven. De meiden stoppen het allemaal in hun puni, daar mogen ze toch niet kijken. En de jongens die doen het in van dat keukenplastic, slikken het door en poepen het later weer uit, op hangen het met een touwtje aan hun kies, of houden het gewoon tussen hun vingers.' 'Ja, tussen je vingers... en dat vinden ze niet?' 'Als je maar koel blijft. Ze kijken op de meest rare plekken, maar als je het gewoon in je hand houdt en je doet een beetje handig, eerst je ene hand, dan je andere hand.. Niemand die het ziet.' Bill sist zachtjes tussen z'n tanden. De weed maakt hem ontspannen en slaperig. 'Man, dat is lekker... Alhoewel het idee dat het misschien in iemands reet heeft gezeten me nu niet echt opbeurt. Maar 't werkt wel. Goed spil dit. Kan ik eindelijk eens normaal slapen hier, tussen al die gestoorden.' Tom grinnikt. 'Ach, zo is het wel vol te houden. Hoe lang moet jij eigenlijk nog?' 'Ik heb geen idee wanneer het voorkomt, ze verlengen telkens mijn voorlopige hechtenis', zegt Bill, terwijl hij naar binnen sloft. 'Ik denk dat ze me hier eeuwig zullen houden,'

'Miriam, dit is Bill. Hij zit hier voor... Waar zit je ook al weer voor, ouwe?' Bill kijkt naar de grond, naar Miriam, en weer naar de grond. 'O nee, dat mag je niet zeggen, hij is hier op een geheime missie. Miriam zit hier omdat ze de hoer speelde in Amsterdam.' 'Tom, please, dat hoeft niet iedereen te weten.' Bill kijkt naar Miriam door zijn oogharen. Een prachtig meisje met felle ogen en een enorme bos haar. 'Als we later vrij zijn, gaat Miriam voor mij werken.' Tom slaat zijn arm om haar heen en trekt haar tegen zich aan. 'In je vieste dromen, griezel', lacht Miriam en duwt Tom van zich af. 'Waar kom jij vandaan, Bill?' vraagt Miriam. Bill vertelt het haar en Miriam begint direct enthousiast te vertellen over haar nicht die daar ook woont. Bill kijkt gebiologeerd naar Miriam. Als Miriam hem even aankijkt terwijl ze praat, krijgt hij een kleur op zijn gezicht. Het belsignaal dat aangeeft dat de school begint, verstoort het gesprek. 'Zie je later Bill, later Tom.' En Miriam verdwijnt in de school. Tom kijkt Bill aan en lacht. 'Jaaaa, jij vindt haar leuk, geef maar toe.' 'Hoe kan iemand zo vrolijk zijn, terwijl ze opgesloten is? Dat is toch niet normaal?' Bill probeert zijn stem stoerder te laten klinken om te voorkomen dat Tom iets doorheeft hoe hij onder de indruk is van Miriam.Soms vinden mensen dit hier hun huis. Dat zegt wat over hoe ze het buiten hebben. Geen familie en zo, of een klotefamilie. Zij heeft het niet gemakkelijk gehad hoor, toen ze hier net kwam. Veel vechten en zo. Alleen maar gezeik en ruziemaken. Maar opeens heeft ze ergens het licht gezien en nu heeft ze het voor mekaar. Over twee maanden mag ze weg naar begeleid wonen. Misschien dat ik dan op verlof mag, dan kan ik nog eens op visite. Lekker batsen met haar.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.