FanFic.nl

Bad boys for life.

hoofdstuk 17

'Aan de overkant van de gang, meneer, maar ik moet echt heel nodig.' 'U kunt het kantoor niet uit, dat is te gevaarlijk voor u... en voor mij', zegt Tom. 'Maar ik moet echt heel nodig.' Tom kijkt in het rond op zoek naar een oplossing. De deuren van het kantoor zijn afgesloten. De enige deuren die niet geblokkeerd zijn, zijn de twee deuren achter het kantoor. De ene leidt naar het kantoor van de manager, de andere naar een spreekkamer. 'U kunt in die kamer wel even plassen', zegt Tom, terwijl hij op de kamer van de manager wijst. 'Maar hoe, daar is geen wc...' 'Ik stel voor dat u gebruiktmaakt van de prullenbak. Er is niets anders. U moet het maar zo zien: in Afghanistan is er zoveel gebombardeerd dat daar in het hele land geen riolering te vinden is. U moet maar even een prullenbak gebruiken. Zodra onze eisen zijn ingewilligd kunt u thuis weer naar uw eigen toilet.' Moeizaam probeert de vrouw overeind te komen. Tom loopt naar haar toe, snijdt de tie-rips rond haar enkels los en helpt haar overeind. Haar mantelpak is gekreukeld door het op de grond zitten. Ze heeft haar pumps uitgedaan. 'Gaat uw gang.' 'Ik kan niet plassen met mijn handen op mijn rug geboeid.' Tom zucht. 'Oké, komt u maar.' Met haar handen op haar rug loopt de vrouw achter Tom aan. Bij het kantoor laat Tom haar passeren. Met een mes snijdt hij haar armen los. 'Als u iets raars van plan bent, weet dan dat ik zonder enige aarzeling schiet op het moment dat ik het niet vertrouw. U hebt ondertussen ervaren dat het wapen geladen is, dus doet u geen domme dingen.' 'Ik moet alleen plassen', zegt de vrouw. 'Kunt u me excuseren.' Tom sluit de deur tot op een kier en gaat met zijn rug naar de kamer staan. Het machinepistool wiegt langzaam in zijn hand. Zijn ogen glijden door de ruimte, blijven even hangen bij de deur en glijden daarna over de hoofden van de zittende mannen richting het raam.

Een man in een zwart glimmend pak gaat rechtop zitten. 'Wat zijn eigenlijk jullie eisen, als ik vragen mag?' 'De Islamitische Revolutie eist van uw overheid dat zij zich terugtrekt uit ieder conflict met moslims. Om te beginnen met het conflict in Afghanistan. Wat doen jullie daar? Wie heeft jullie uitgenodigd? Het wordt tijd dat uw overheid de islam gaat respecteren als een geloof dat veel mensen vrede en geluk brengt. Op de manier die moslims willen. Niet op de manier die jullie hier in het arrogante Westen graag willen, maar op hun eigen manier. Op de manier zoals de Koran schrijft dat het moet zijn. En dat zal het Westen moeten accepteren en respecteren. Dat gebeurt niet zolang uw troepen vrouwen en kinderen aanvallen. Dat vrouwen en kinderen worden aangevallen is natuurlijk al waanzinnig, maar ook de mannen hebben geen enkele kans. We zullen nooit opgeven, maar op dit moment is de overmacht van het Westen in technische zin zo groot dat wij moslims geen enkele kans hebben om ons te verdedigen tegen jullie. Tegen jullie zogenaamde vrijheid. Want jullie pretenderen dan wel vrijheid te brengen, maar dat gaat echt nergens over. Olie, daar gaat het om. Macht en bezit. Niet om vrijheid. Om strategische plekken onder jullie invloed te hebben zodat ook Rusland jullie zogenaamde vrijheid niet kan bedreigen. Maar wat is dat nu helemaal, jullie vrijheid? Wat stelt het voor? Wij moslims hoeven jullie vrijheid helemaal niet. Want brengt die vrijheid van jullie? Welke vrijheid moet met zoveel geweld worden verdedigd? De vrijheid om iedereen te kunnen beledigen? De vrijheid om massaal aan de drank te zijn? Of de vrouwen zich te laten kleden en op te maken als hoeren om maar een beetje geaccepteerd te worden. Met opgepompte borsten, volgespoten lippen en gladgestreken voorhoofden? Die vrijheid willen wij niet. Wij willen de islam, die waarlijk vrijheid brengt.' Tom dreunt de zinnen op alsof hij een mantra uitspreekt. Een bezwering tegen onrust. Achter hem wordt er hoestig gelachen. Aan de paal hangt Bill. Zijn hoofd scheef, een opgedroogd bloedstraaltje langs zijn slaap. Zijn armen en benen zijn geboeid om de paal heen. Bill hoest nog een keer. Een diepe hoest, ver achter uit de keel. 'Man, wat kun jij ouwehoeren.' Hij lacht zachtjes voor zich uit.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.