FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 20

Tom staat voor de spiegel. Voor de zoveelste keer controleert hij zijn haar. Hij pakt een handje gel en trekt de puntjes van zijn haar recht. In het gele licht van de lamp zijn de blauwe wallen onder zijn ogen goed te zien. In de deuropening hangt Bill. Zijn blonde haar is reddeloos verloren in vergelijking met de bos pikzwart haar van Tom. 'Kan ik dat witte shirt van je lenen?' 'Welk?' 'Dat met die letters erop. M'n moeder is al maanden niet geweest, maar m'n broer zei gister aan de telefoon dat ze vandaag echt gaat komen. Dan moet ik er wel een beetje uitzien.' 'Is ze al maanden niet geweest?' 'Ja man, ze heeft het druk en 't is een eind hoor, van haar huis naar hier. Maar nu komen ze echt. M'n broer neemt spillen voor me mee. Heb ik eindelijk weer een beetje kleren. Ik ben gegroeid de laatste tijd. Moet je zien...' Tom steekt zijn armen uit. De mouwen van zijn shirt komen tot halverwege zijn onderarm.

'He Tom,' zegt Georg de groepsleider, 'zag ik in de agenda staan dat jij bezoek hebt vandaag?' 'Yep', zegt Tom. 'M'n moeder en m'n broer. Ze komen om twee uur.' 'Ik zal je zo naar de bezoekzaal brengen', zegt Georg. 'Heb je nog spullen die je wilt uitvoeren?' 'Uitvoeren?' zegt Bill vragend. 'Aan m'n moeder meegeven, bedoelt-ie', zegt Tom. 'Nee man, je weet toch, ik heb helemaal geen spullen.' 'Misschien niet van jezelf,' zegt Georg, 'maar je kamer staat volgens mij vol.' 'Nee, dat zijn alleen maar geleende spullen', zegt Tom. 'Die moet ik nog teruggeven.' 'Dat is een mooi woord: teruggeven', zegt Georg. 'Dat zou je eens moeten opschrijven en uit je hoofd leren.'

Tom grijnst en probeert nog een keer zijn haar in model te brengen. 'Man, je lijkt wel een wijf', zucht Bill. 'Blijf je aan dat haar plukken?' 'Yellah', zegt Tom. 'We moeten gaan, Georg, anders kom ik te laat. Laters, Bill.' 'Later', zegt Bill en hij loopt naar zijn kamer. Hij wordt ingehaald door Tom. 'Geef me je shirt, dan krijg je hem straks terug.'

Bill ligt op zijn bed naar het dak te staren als hij na een halfuur de kamerdeur van Tom hoort dichtslaan. Hij rekt zich uit en sloft de gang op. Door het luikje in de deur van Toms kamer ziet hij Tom op bed liggen. Tom heeft zijn hoofd onder zijn kussen gestopt. 'He, Tom, is je moeder alweer weg?' zegt Bill. 'Fuck off, man, laat me met rust.' Toms stem klinkt gesmoord door het kussen. 'Doe open, man', zegt Bill. Tom reageert niet. Bill laat het luikje dichtvallen en sloft naar de huiskamer. 'Is Toms moeder al weg?' vraagt hij aan Georg. 'Ze is niet gekomen.' 'Had ze gebeld dan?' vraagt Bill. Georg tuit zijn lippen en schudt van nee. 'Ze heeft niets van zich laten horen. Ik weet niet wat er gebeurd is. Misschien staan ze ergens met pech langs de weg of is haar telefoon kapot.' 'Dat kun je toch niet maken,' zegt Bill, 'als je zoon zit te wachten. Dan laat je dat toch weten.' 'Tja jongen, soms gaan de dingen anders dan wij zouden willen. Maar ja, je kunt z'n moeder niet dwingen om te komen.' 'Ik haat familie, wat een ellende.' Georg kijkt Bill even zwijgend aan, alsof hij nadenkt over wat hij gaat zeggen. Dan schudt hij zijn hoofd en gaat verder met het werk waar hij mee bezig was. 'Kun je de deur van Toms kamer even openmaken?' vraagt Bill. 'Laat Bill maar even tot rust komen, dat lijkt me beter.' 'Klotefamilies', zegt Bill en hij sloft weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.