FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 22

Ze is ook eng. Zo'n dik wijf, dat altijd naar zweet stinkt. Maar ze begon zich gewoon op te dringen. Ik heb haar weggeduwd en gewoon een bal gepakt. Toen kwam mijn zus en begon dat kind te gillen dat ik aan haar had gezeten. En mijn zus zei dat ze het gezien heeft. Ze hebben de politie gebeld en terwijl de hele straat stond te kijken hebben ze me meegenomen. En nu zit ik dus in voorlopige hechtenis. Tot het voor de rechter komt. Ondertussen word ik getest of m'n ontwikkeling wel goed is, of ik niet gestoord ben of zo. Om de veertien dagen moet ik opdraven bij de jeugd- en de zedenpolitie en die zeggen dat ik het beter kan toegeven en zo. Maar ik heb geen focking ding gedaan!' 'Men, zijn wij genaaid door het leven', lacht Tom. 'Ik zit hier vier jaar omdat ik zogenaamd iemand bedreigd zou hebben, wat ik niet gedaan heb en mijn moeder laat mij barsten en jij zit hier, terwijl jij niks gedaan hebt en je zus jou erin geluisd heeft, wat een losers zijn wij, zeg.' 'Geen losers, maar bad boys', grinnikt Bill. 'Bad boys for life.' 'Jaaa man, we ride together, we die together. Geef me een boks.' Ze duwen hun vuisten tegen elkaar. 'Maar hou je bek erover, hoor,' zegt Bill, 'anders ziet straks iedereen me als pedo. Krijg ik dat gezeik weer. Eerst moet ik die rechter me onschuldig verklaren.' 'Bad boys for live', zegt Tom en hij maakt een beweging alsof hij zijn mond dichtritst.

Tom zit op de rand van een bureau en kijkt hoe Bill nog eens diep hoest. 'Hoe ben je zo geworden?' Bill probeert met zijn geboeide handen aan zijn hoofd te krabben. 'Fuck man, ik bloed! Kijk wat je gedaan hebt.' Hij laat zijn vingers met het gestolde bloed aan Tom zien. 'Wat bedoel je met ''zo geworden''?' vraagt Tom. 'Nou, zo'n achterlijke terrorist met zo'n jurk en zulke ideeën. Die denkt dat hij met het opblazen van mensen bereikt dat er wereldvrede komt.' 'Hoe kom je erbij dat ik iemand op ga blazen? Ik ga jullie gewoon ruilen voor toezegging dat jullie regering zich uit de strijd met de islam terugtrekt.' 'Ooooh...' Bill doet alsof hij Tom begrijpt. 'Vandaar dat je die riem met explosieven draagt. Wat denk je, dat ik achterlijk ben of zo? Waar is dat van gemaakt: is het semtex of wat anders? Druk gewoon op het knopje, man. Dan is 't over, uit, afgelopen. Kun jij fijn naar je zeventig maagden. Moet je kijken wat een pimp je dan bent.' Tom kijkt Bill even strak aan. 'Toen ze me eindelijk... eindelijk... op verlof lieten gaan, ben ik Abdullah tegengekomen. Abdullah is een bijzondere man. Hij gelooft in vrede, in de islam en in verdraagzaamheid. Hij geloofde dat de samenleving zich zou ontwikkelen. Dat wij uiteindelijk gaan begrijpen dat God, Allah, Shiva namen van ons zijn voor een en dezelfde God. Dat wij verschillen mogen uitvergroten tot enorme problemen, maar dat God daarom lacht. Dat God dat echt als ons probleem ziet en dat Hij daar niet minder de Almachtige door wordt. Abdullah geloofde dat het alleen nog wat tijd zou kosten voordat we niet meer bang zouden zijn voor elkaar. Dat je straks als moslim gewoon in het Westen kan wonen zonder van alles de schuld te krijgen, de zondebok te zijn. Jij weet niet wat het is, Kaas, om als moslim op te groeien in dit land. Hoe het is om, zodra je van de kleuterschool komt, altijd in de gaten gehouden te worden. Als kleutertje vinden ze je nog wel schattig.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.