FanFic.nl

We lost a dream we never had.

and Ely is back!

Bill en Aya kijken me verschrikt aan. Ik kijk arrogant terug. "Ja wat, ziekenhuizen stinken eht voer is neit te vreten er mankeert niks aan me en nog lig ik hier wat een bullshit." zeg ik dan. Ze schieten in de lach en de dokter komt binnen. "Hoelang meot ik heir nog blijven?" vraag ik meteen. "Tot morgen middag." zegt hij. "Dan eis ik dat Tom Kaulitz op mijn akmer komt te liggen!" roep ik hard. De man zucht en knikt dan zonder tegenstribbelen. "Seriously, soms word ik echt bang van je." zegt Bill met grote ogen en een zachte stem. Weer schieten we in de lach. "Ja, nee luister dan! Ik vind het wel erg dat ik een dochter ben verloren ofzo hoor maar der zit fucking een dood kind in me buik en ik EIS! Dat het weggehaalt word." beveel ik aan niemand in eht bijzonder.


'ehh jammer genoeg ben ik geen dokter dus vraag het hem maar' zeg ik terwijl ik ELy een beetje eng aan kijk. 'vast teveel suiker op'fluister ik tegen bill die ja knikt. ik grinnik en zie even later tom de kame r in gereden worden. gelijk spring ik op en houd mijn schatje vast in mijn armen. 'lieverdje word snel wakker'fluister zachtjes terwijl er een traantje op zijn wang valt. zachtjes kus ik de traan weg en aai hem door zijn wilde dreads. bill was al naast me komen staan en hield zijn hand vast. damt dat je iemand al na 2 uur zo erg kujnt missen...


Hmm, dan maar die dokter informeren, ik druk op eht knopje, als er na een minuut nog neimand is besluit ik mezelf te laten horen. Ik blijf nu op eht belletje drukken. "HALLO IEMAND HEEFT EEN SERIEUZE VRAAG MENEER DE DOKTER MENEEEEEEEEEER!" tier ik ongeduldig door de afdeling. Bill en Aya kijken verschrikt om. "Omg, Ely waarom laat je me altijd schrikken." zegt Bill met ogen als schoteltjes. Ik grijns breed. De dokter komt binnen. "Wat is er?" vraagt hij. "Nou ik zit nou dus wel met een dood kind in me buik, ken dat der neit uit?" vraag ik met een asociaal accent. Hij zucht en loopt weg, mijn mond zakt open en ik trek een wenkbrauw omhoog. Bill proest uit in lachen. "Oh my God, je werd gewoon genegeerd." lacht hij, ik kijk hem dodelijk aan. Hij moet alleen maar harder lachgen, ik snuif arrogant en kijk uit het raam. "Sorry hun, maar niemand durft jou te negeren." grijnst Bill en komt achter me zitten op mijn bed. Ik negeer hem. Hij slaat zijn armen om me heen en zijn handen rusten op mijn heupen. "Sorry allerliefste ELyshí¡." slijmt Bill en geeft kusjes in mijn nek.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.