FanFic.nl

Utah Chronicles [Gestopt!]

Hoofdstuk 13: A New Challenge

Jayla greep de band van haar tas steviger vast. Opnieuw was ze op zichzelf aangewezen. Rachel was alvast vooruit gegaan naar Miho Town, en Mike was nergens te bekennen, waardoor Jayla gokte dat ook hij al was vertrokken. Een zucht verliet Jayla’s mond. Ze wilde haar pokémon trainen, zodat ze sterker werden, en ze de volgende keer niet waardeloos zou zijn. Maar zou ze dat wel kunnen bereiken? Ze keek naar Tsubaki, die enkel een meter van haar vandaan achter Zero aan vloog. Ze wilde Tsubaki’s vechtsstijl beter kunnen beheersen, dat was haar eerste prioriteit. Natuurlijk had Zero ook training nodig, maar.. ze wist inmiddels ongeveer hoe hij vocht. Ze vertrouwden elkaar, in tegenstelling tot Tsubaki. Tsubaki was bang geweest tijdens het gevecht, net als haar zelf. Op het moment leek het in orde te zijn. Maar wat als Tsubaki de volgende keer niet zou kunnen vechten, puur omdat ze te bang was? Of beter gezegd, omdat ze samen te bang waren? Zero wist nog hoe hij voor zichzelf moest zorgen. Waarschijnlijk omdat zij niet zijn eerste trainer was. Vaagjes vroeg Jayla zich af wie zijn vorige trainer zou moeten zijn geweest. Ah, dat deed er eigenlijk niet toe. Het ging er om dat zij hem als haar pokémon zou kunnen behouden. Maar wat als ze zich zo zou blijven gedragen? Zouden Zero en Tsubaki haar dan in de steek laten? Ze hoopte in ieder geval van niet, alhoewel het er dik in zat. Opnieuw zuchtte ze. “Ey! Jij daar!”� Lichtelijk geïrriteerd keek Jayla in de richting van het persoon dat had geroepen. Niet nu. Alsjeblieft niet nu. Ze had andere dingen aan haar hoofd. Belangrijkere dingen. Ze liet haar blik vallen op de roodharige jongen die haar kant op kwam. “Ja, jij! Weet jij waar ik ene Jayla kan vinden?”� vroeg hij. Jayla begon te fronsen. Ze kende hem niet. Waarom zocht hij haar? Twijfelend knikte Jayla. “Dat ben ik. Wat.. wat is er..?”� vroeg ze. De jongen grijnsde. “Ah! Fijn dat ik je heb gevonden,”� zei hij, om vervolgens een van de pokéballen die aan zijn riem hingen er vanaf te halen. “Ene Rachel zei dat jij zocht naar uitdagers. Vecht tegen me!”� Jayla knipperde verward met haar ogen. Hij wilde wat..? Ze kon Rachel wel vermoorden. Alhoewel haar gebroken hand misschien ook al een goede straf was. Ze wilde op het moment alles behalve een gevecht. Nou ja, behalve… het ging om het idee. “Eigenlijk…-”� begon ze. Het was al te laat. De jongen zette een aantal stappen achteruit, en gooide de Pokéball de lucht in. “Ga! Gurau!”�

Een Spearow verscheen uit de pokéball. “Kies je pokémon!”� grijnsde de jongen. Jayla beet zachtjes op haar onderlip. Ze kon niet meer terug, of wel soms? Zero trok aan haar broekspijp, en keek haar vragend aan. Hij zou klaar zijn voor een gevecht, hoe dan ook. Hij was de vorige keer ook klaar geweest, zelfs al was zijn trainster dat niet geweest. Maar wilde ze hem deze keer wel gebruiken? Ze had zichzelf eerder al beloofd dat ze eerst Tsubaki zou trainen. “Tsu.. Tsubaki?”� vroeg Jayla. De Swablu keek op naar haar trainster. “Wil je.. vechten..?”� vroeg ze. De Swablu keek twijfelend naar Jayla, daarna naar Zero, die bemoedigend knikte, om vervolgens weer naar Jayla te kijken en nu zelf ook te knikken. “Swablu..”� zei de pokémon, zich omdraaiend naar haar tegenstanders. Jayla haalde diep adem. Hier gingen ze dan. Haar eerste officiële gevecht samen met Tsubaki, zelfs al waren ze alles behalve voorbereid. Misschien was dit juist het beste wat ze konden doen. “Een lucht gevecht! I like it!”� grinnikte de jongen. Jayla fronste lichtjes. Als het aan haar lag was er geen enkel gevecht geweest. “Gurau, ga! Gebruik je Peck aanval!”� riep de jongen. De Spearow steeg op, klapperde met zijn rood gekleurde vleugels, en ging recht op Tsubaki af. Shit. Ze hadden gewoon van te voren moeten oefenen. “Tsubaki… ontwijk!”� riep Jayla, niet wetend wat ze haar pokémon anders zou moeten laten doen. De Swablu steeg nu ook op, en probeerde zoveel mogelijk afstand tussen haarzelf en de Spearow te maken. Helaas voor Tsubaki was de Spearow een stuk sneller. De Spearow haalde haar in, en wist Tsubaki van de zijkant te raken. “Nice!”� grinnikte de jongen weer. Jayla balde haar vuisten. Ze wilde Tsubaki terug laten vechten. Ze wilde haar pokémon iets laten doen, iets, al was het maar om te bewijzen dat haar pokémon minder waardeloos waren dan haar.

“Gurau, gebruik je Fury Attack!”� riep de jongen. Fury Attack. Kon Tsubaki die aanval niet… ook..? Misschien was dit een kans. “Tsubaki.. gebruik ook je.. Fury Attack..?”� zei Jayla. Haar stem klonk twijfelend, en liet de Swablu eerst zenuwachtig naar Jayla kijken. Ze knikte naar haar pokémon, als teken dat ze wist waar ze mee bezig waren. Dat hoopte ze, in ieder geval. De Swablu veranderde van richting, en ging nu recht op de Spearow af. De pokémon die de ander het vaakst wist te raken, zou deze ronde winnen. Jayla kneep haar ogen dicht. Laat Tsubaki weinig schade krijgen.. laat Tsubaki weinig schade krijgen… Er moest toch iets zijn wat ze konden doen? Was er geen truc waardoor ze haar tegenstander uit kon schakelen? Iets wat ze over het hoofd zag, zelfs al was het overduidelijk? Ze opende haar ogen weer, en keek naar de twee pokémon die nu van elkaar wegvlogen, om zich klaar te maken voor de tweede aanval. Tsubaki zat onder de krassen, in tegenstelling tot de andere pokémon, die er slechts een paar had. Jayla haalde diep adem. Misschien… misschien was er een manier. “Tsubaki.. gebruik je Aerial Ace!”� beval ze. Haar stem klonk nog steeds twijfelend, alhoewel het minder was geworden. De andere trainer grijnsde. “Gurau, Fury Attack, nogmaals!”� Jayla beantwoordde de vragende blik van Zero met een klein knikje. De Treecko bleef kort naar haar kijken, voordat ook hij naar de twee op elkaar afstormende pokémon keek. Hoe gek het ook klonk, ze had een plan. Een plan, dat haar, hopelijk, zou laten winnen als ze het goed uit konden voeren.

Reacties: