FanFic.nl

Unexpected Friendship

71. Truth or Dare

De dagen gingen snel voorbij en al snel was het de dag na Kerst. Ik was blij, want Monika zou vandaag komen en morgen hadden we een diner bij de Wemels. Vlak na 12 uur gloeide het haardvuur groen en stapte Monika uit de haard, mopperend over het roet dat op haar kleren terecht was gekomen. Ik grijnsde breed naar haar en nam haar spullen over. Vrolijk kwebbelend liepen we de trap op en mijn kamer in. We gingen op mijn bed zitten en spraken over onze vakanties tot nu toe. Ik vroeg haar of er nog iets bijzonders was gebeurd en ze antwoordde dat ze wat meer tijd met Tom door had gebracht, gewoon als vrienden beweerde ze. Ik grinnikte, maar zei er niks over. Ik vertelde Monika dat ik had uitgevonden dat een van mijn beste vriendinnen ook een heks was en dat ze het wel heel goed had kunnen vinden met Percy. We lachten om allerlei onzin en mijn moeder nam ons mee naar Londen om wat ‘meidendingen’ te doen.

Voor ik het wist was het tijd voor het diner en waren we in het Nest.
“Hallo?”� Het duurde niet lang voordat er overal mensen vanaf kwamen. Iedereen was netjes gekleed. Ik complimenteerde Ginny op haar jurk, terwijl Percy me uit mijn jas hielp. Ik glimlachte toen ik zag dat George hetzelfde deed voor Monika. Ik zag hoe Fred werd opgezadeld met het werk om alle jassen weg te hangen en ik besloot hem te helpen. Zo gauw de jassen aan de haken hingen, liepen we terug naar de keuken, waar alle anderen met elkaar stonden te kletsen. We liepen naar de woonkamer waar het erg gezellig was. Ik wilde net een gesprek met Percy beginnen, toen Mateusz gebaarde dat hij even met me wilde praten. Ik volgde hem naar een hoek van de kamer, waar niemand ons kon horen.
“Luister, ik zag je laatst met Nathan lopen. Je moet echt niet met hem omgaan.”� Ik voelde mijn mond open vallen. Waar had hij het in vredesnaam over? Nate was een lieve jongen, dus waarom zou ik niet met hem om moeten gaan.
“Wat?”�
“Geloof me nou maar. Nathan is gemeen. Ik kan je niets verbieden, maar als je slim bent ga je niet met hem om.”�
“Mateusz, wat heeft dit te betekenen? Waarom zou ik niet met Nate om mogen gaan? Hij is aardig.”� Mateusz rolde met zijn ogen.
“Weet je wat? Doe maar wat je wilt, ik zal me er niet mee bemoeien, maar onthoud dat ik je gewaarschuwd heb.”� Na die woorden liep hij terug naar Fred en George, die ongetwijfeld een grap aan het plannen waren. Ik keek de ruimte rond en nam alles in me op. Monika was met Charlie aan het praten, ongetwijfeld over draken en andere magische wezens. Bill zat midden in een verhaal over een piramide die hij vlak voor de vakantie had bezocht, terwijl Ginny, Ron, Carlo en Guilian met open mond zaten te luisteren. Meneer Wemel en mijn vader hadden het over hun werk op het ministerie, terwijl mevrouw Wemel en mijn moeder zaten te fluisteren, af en toe blikken op iedereen werpend. Ik kon het niet helpen dat het me opviel dat hun blikken nét iets te vaak op mij en de tweeling bleven hangen. Dan was er natuurlijk Percy nog. Hij zat zoals gewoonlijk met een boek weggedoken in het hoekje van een bank, zijn bril op het puntje van zijn neus. Hij ving mijn blik en glimlachte, waarna hij naast hem op de bank klopte. Ik ging zitten, greep het boek uit zijn handen en bestudeerde de kaft.
“Heb je alweer zin in school, Perce?”�
“Ja, eigenlijk wel. Al kijk ik er niet bepaald naar uit om professor Sneep en professor Gibbson weer te zien.”� Ik grinnikte.
“Nooit gedacht dat er iets aan school is wat je minder leuk vindt.”� Hij rolde met zijn ogen en de rest van de avond kletsten we over van alles en nog wat, terwijl iedereen met elkaar lachte en genoot van het gezelschap. Ik beloofde de tweeling dat ik hun cadeaus de volgende ochtend zou komen brengen, ik had namelijk iets speciaals voor Fred…

De volgende ochtend werd ik vroeg wakker. Ik had mijn wekker op half zes staan, zodat Monika en ik de tweeling wakker konden gaan maken. Meneer Wemel wist van onze plannen en had beloofd ons binnen te laten. Ik rolde mijn bed uit en maakte Monika vrolijk wakker.
“Kom op, Moonzzz! Wakker worden!”�
“Ugh… Waarom staan we ook alweer zo vroeg op?”� Vroeg ze, terwijl ze zich uitrekte.
“Ik heb je toch verteld wat ik aan Fred beloofd heb?”�

“Moet ik bang zijn, nu ze jou in hun macht hebben?”� Ik lachte.
“Wie weet.”� Ik keek op mijn horloge. “Ik denk dat ik maar eens naar bed ga.”�
“Moet dat? Ik heb je bijna niet gezien deze week.”� Xavier had natuurlijk gelijk. We hadden elkaar heel weinig gezien. We hadden gewoon bergen huiswerk en ik moest extra oefenen met bezweringen.
“Ja dat moet. Maar als je wilt kun je me morgenavond helpen met Spreuken en bezweringen.”� Xavier knikte en ik stond op. “Welterusten.”� Zei ik zacht, terwijl ik hem een knuffel en een kusje op zijn wang gaf. Ik draaide me om en sprong op Fred’s bed. “Welterusten Freddie!”� Zei ik terwijl op en neer sprong op zijn bed, zijn handen ontwijkend. Hij probeerde me onderuit te halen, maar ik sprong van het bed en liep op George af. “Welterusten Georgie.”� Ik gaf George ook een knuffel.
“Waarom krijg ik geen knuffel?”� Vroeg Fred met een pruillip.
“Daarom niet. Misschien met kerst.”�
“Daar hou ik je aan!”� Ik grinnikte en liep naar mijn eigen slaapzaal.
Even later slopen we op onze tenen de trap van het Nest op, op weg naar de kamer van Fred en George. Ik grinnikte zachtjes en sprong op Fred’s bed.
“Goedemorgen!”� Hij schoot omhoog en keek me verward aan.
“Wat heeft dit te betekenen?”�
“Ik dacht dat je een knuffel wilde voor Kerst?”� Een brede grijns verspreidde zich over zijn gezicht en ik lachte, terwijl ik mijn armen om zijn hals sloeg. “Nog een vrolijk Kerstfeest, Freddie!”�
“Hetzelfde!”� Nadat hij dat gezegd had, gooide hij me van zich af, draaide zich naar de muur en deed zijn ogen dicht. Ik realiseerde me dat hij weer verder wilde gaan slapen. Maar daar komt niks van in!
“Fred!”�
“Wat?”�
“Opstaan!”�
“Waarom?”�
“Nu!”� Ik begon op zijn bed te springen.
“Vergeet het maar!”� Goed, springen had dus geen nut.
“Ook goed!”� Ik gaf hem een duwtje. “Schuif eens op!”� Hij keek me verward aan.
“Waarom dat nou weer?”�
“Als jij uit mag slapen, mag ik dat ook.”� Hij rolde met zijn ogen, maar schoof wel op. Met een grijns sprong ik naast hem op het bed en draaide me met mijn rug naar hem toe, waardoor ik Monika kon zien. Ik was helemaal vergeten dat zij er ook nog was. Het was geen verassing dat George wel uit zijn bed was, klaar om haar de hele dag bezig te houden. Monika keek me hoofdschuddend aan en ik grijnsde naar haar, terwijl George haar mee de kamer uit begon te trekken. Zo gauw ze de kamer uit waren, draaide ik me op mijn andere zij en begon Fred in zijn zij te prikken, net zo lang totdat hij me een duwtje gaf en ik van het bed viel.
“Dat was gemeen!”� Hij haalde zijn schouders op, gooide de deken van zich af en stond op. Ik racete naar beneden en wachtte samen met Monika en George op Fred, klaar voor een dag vol plezier.

Party time!

Ik liep vrolijk naar de voordeur, waar zojuist iemand op de bel had gedrukt. De deur zwaaide open om Tom, Olivier en Xavier te onthullen. Ik viel die laatste lachend om de hals en begon ze naar binnen te sleuren. Bij de deur naar de keuken kwamen we mijn moeder tegen en ik stelde de jongens aan haar voor. Daarna liepen we de woonkamer in, waar Monika, Mateusz, de tweeling, Percy, Bennie, Bart, Leah en Sabine al gezellig aan het kletsen waren. Ik had de magische gasten in de uitnodiging gewaarschuwd dat er dreuzels aanwezig zouden zijn. De avond was gezellig en iedereen kon het met elkaar vinden, tenminste tot we een spelletje 'Waarheid of Doen' begonnen. Zoals te verwachten werden er al snel vragen gesteld over wie wie leuk vond. Toen het mijn beurt was, twijfelde ik. Ik wilde Tom vragen wie hij leuk vond, maar als hij antwoordde wat ik dacht dat hij zou antwoorden, zou George hoogstwaarschijnlijk gekwetst worden. Ik besloot het er toch maar op te wagen, ik zou me later wel om George bekommeren. Dus ik richtte me tot Tom en stelde mijn vraag, ervoor zorgend dat hij rood werd.

Reacties: