Hoofdcategorieën
Home » Destine » My Angel ~Destine » Twee
My Angel ~Destine
Twee
De volgende dag ga ik in de auto zitten. We zijn vandaag naar de huisarts geweest, want de wond op mijn been zat al helemaal dicht. Ik ben zo blij, want de hechtingen zijn eruit gehaald, en ik hoef alleen nog maar met krukken te lopen! Snel rijden we naar Arnhem. Mijn vader kijkt me aan. 'Een paar vrienden van me komen ook naar Arnhem toe, dus ik ga de stad in, als er iets is, bel of sms je me dan?' Ik kijk hem aan. 'Pap, ik heb een sms en belverbod!' Mijn vader kijkt me bedenkelijk aan. 'Goed, je mag weer bellen en smsen, voor één avond!' Besluit hij dan. Ik knik blij. Al snel word ik gebeld door Hubrecht, hij heeft niets tegen de andere bandleden gezegd en niemand weet dat ik kom. 'Hee, met Mells, we zijn nu in Arnhem, in de buurt van het concertgebouw...' Zeg ik. 'Oké, kan je de tourbus vinden? Die staat bij de achteringang...' Zegt Hubrecht. Ik grinnik. 'Makkie!' Zeg ik. 'Mooi, ik zie je daar!' En hij hangt op. Zodra we de tourbus zien stap ik uit de auto. 'Ik sms wel!' Zeg ik en ik sla de deur dicht. Ik loop om de bus heen en ik zie Hubrecht staan. 'Mello!' Roept hij vrolijk en hij loopt op me af. Ik krijg een dikke knuffel en ik loop mee naar binnen. Onderweg komen we Tom, Robin F en Robin L tegen, en allemaal knuffelen ze me. 'Ik wist niet dat je kwam!' Roept Tom. Ik lach. 'Nee, klopt, Hubrecht had expres niets gezegd, ik heb het gisteren met hem geregeld!' Tom kijkt gespeeld boos naar Hubrecht en ik lach nog harder. 'Waar is Laurens dan?' Vraag ik en ik kijk rond. Robin F kijkt rond. 'Weet ik niet, hij zal wel in zijn kleedkamer zijn ofzo?' Hubrecht kijkt me veelbetekenend aan en ik knik. 'Ik ga hem wel even zoeken, samen met Hubrecht!' Zeg ik en samen lopen we weg. 'Hubrecht, jij weet waar hij is!' Zeg ik als we buiten bereik van de anderen zijn. Hij knikt. 'In de tourbus, hij wou niet meekomen. De rest denkt dat hij gewoon in zijn kleedkamer is!' 'Nou, komop, dan gaan we hem halen!' Zeg ik en we lopen weer naar buiten. Hubrecht maakt de tourbus open en ik loop onhandig de bus in. 'Waar zijn jullie bedden?' Vraag ik zacht en Hubrecht wijst naar boven. Ik ga zachtjes de trap op. Hubrecht blijft beneden. Van een bed zijn de gordijnen dicht. Ik kijk er tussendoor. Laurens ligt op zijn bed. Hij huilt. 'Laurens!' Fluister ik.
Reacties:
Omg germ, ik leef me te veel in hihi.