FanFic.nl

Best friends are Forever

8.1: Volturi... (Adalain)

Adalain POV
Later die middag waren we weer thuis. De Cullens wilde ons niet te veel betrekken in het probleem dat de Volturi binnenkort wel zou komen. Thuis wist ik me echter geen houding aan te nemen. Steeds dwaalde mijn gedachten af naar Dimitri. ‘Hoe zou het met hem zijn? Wat zou hij nu doen? Waar zou hij nu zijn?’ Nadat hij was vertrokken, had Edward aan ons uitgelegd wat de Volturi was. Toch hield ik steen vast aan dat hij niet slecht was.

Ik zat tijdens het denken over hoe het met hem zou kunnen gaan lekker op de vensterbank. Opeens schrok ik uit mijn gedachten. Verwilderd keek ik om me heen wat het kon zijn. Daar zat hij met een grijns op zijn gezicht. Snel maakte ik het raam open en liet hem binnen. Een beetje ongemakkelijk ging ik op mijn bed zitten. Ik bleef hem aanstaren, verward door zijn komst. “Zeg dit niet tegen de andere.”� Verbaast keek ik hem aan. “Waarom?”� kwam er na een paar minuten uit. “Ze zullen me niet mogen, ze mogen de Cullens.”� Dat laatste klonk niet erg aardig. “Oh.”� Het was het enige wat ik uit kon brengen. Ik keek even weg, naar buiten. Nadenkend over wat ik nog kon zeggen. Toen ik mijn hoofd weer terug draaide om iets te zeggen, stond hij recht voor me. Zijn gezicht op de hoogte van de mijne. Zijn vraag kwam recht door zee. “Ben je bang voor me?”� Ik hoefde er niet lang over na te denken. Nog voor ik het besefte antwoordde ik volmondig: “Nee.”� De glimlach die ik even had gezien bij de Cullens, kwam weer terug op zijn gezicht. Nog voor ik weer iets kon zeggen, legde hij zijn vinger tegen mijn lippen. “Ssst, er komt iemand aan.”� Vlug kreeg ik een kus op mijn voorhoofd en hij verdween uit het raam.

Gelijktijdig kwam Amorey mijn kamer binnen vallen. Angst stond op haar gezicht. “Alice belde net. De Volturi komt echt.”� Angst doorspoelde me. Het gelukkige gevoel was weg. Ik liep achter haar aan naar beneden. Jennifer zat nog beneden. De rest was nog niet terug van La Push. Snel werd mij verteld dat we opgehaald zouden worden om naar de Cullens te gaan. Net toen ze daarmee klaar waren, stopte een auto voor de deur.

Bij de Cullens werd ons snel verteld over wat de ernst was en wat Alice had gezien. “We kunnen de wolven vragen of ze meehelpen.”� Stelde Jennifer voor.

Reacties: