FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 28

Miriam en Bill zitten naast elkaar op het schoolplein. De afstand tussen hun schouders is minstens een halve meter, maar hun handen liggen vlak naast elkaar op de grond. Bill speelt een beetje met het zand. Hij pakt het op en laat het tussen zijn vingers glijden. Af en toe gooit hij was zand op de hand van Miriam. Miriam streelt de hand van Bill, terwijl zij haar ogen dicht houdt. 'Jij bent een bijzondere jongen, Bill. Anders dan al die macho's hier. En anders dan die macho's bij me thuis in de buurt. Het klinkt gek, maar ik voel me hier meer thuis dan ik me thuis ooit voelde.' Ze lachen om de combinatie van de woorden. 'Het was thuis altijd een zooitje bij ons. Mijn moeder was zestien toen ze me kreeg en echt helemaal niet in staat om voor ons te zorgen. Soms lag ze dagen stomdronken op de bank of ging ze op vrijdag weg en kwam pas dinsdag terug. Dan moest ik voor mijn halfbroer en halfzusje zorgen. Zes was ik toen, he. Op mijn zesde verdiende ik was geld door winkelkarretjes terug te brengen, zodat ik brood en eieren kon kopen. soms lukte het niet en hadden we gewoon niks te eten. Moesten we in de vuilnisbakken van de snackbar eten zoeken. Toen ik tien was, kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Echt een eikel. Die was nog vaker dronken dan mijn moeder. Liepen ze de hele nacht te krijsen tegen mekaar. Politie erbij. Of dan sloeg hij haar dwars door de kamer. Ambulance erbij. Er was altijd wat. We kregen van de rechter een gezinsvoogd toegewezen. Die moest op ons letten. Ik denk dat ze een keer is geweest. Daarna heb ik haar niet meer gezien. Kwam er een vervanger, of een vervanger van de vervanger. Of niemand. Ondertussen ging het steeds slechter thuis. Die nieuwe vriend van mijn moeder had ontdekt dat ik tieten kreeg, dus zodra mijn moeder lam op de bank lag, zat hij aan mij. En ik dacht, zolang die aan mij zit, doet hij in ieder geval mijn moeder niks. Eerst zat hij alleen aan mijn tieten, maar al snel begon hij me ook te neuken en zo. Ik haat hem zo, die lul. Hij is nou weg bij mijn moeder. Gelukkig maar, de griezel.

Door al die toestanden ging het steeds slechter op school. Ik spijbelde, jatte en ging met iedere jongen mee die maar een beetje aardig tegen me deed. Ik was zo'n domme koe. Op een gegeven moment moesten we naar een pleeggezin, want mijn moeder werd in een inrichting opgenomen. Dat pleeggezin werd helemaal een drama. Ik mocht daar niks. Ze waren echt hartstikke streng. Achteraf misschien wel terecht, maar toen vond ik dat echt niks. Ik heb de neus van die vrouw daar gebroken en ben hem toen gesmeerd. Mijn halfbroer en zus wonen er nog steeds, maar die zie ik nooit meer. Toen heb ik een halfjaar rondgezworven. Van kraakpand naar kraakpand tot ik Rachid tegenkwam. Die heeft me achter een raam gezet. Kwamen er de hele dag van die geile kerels langs. Gadverdamme. En alles wat ik verdiende, moest ik aan Rachid geven. Ik was blij man, ik was blij, dat geloof je niet, zo blij dat ik was. En ik bleef blij, zelfs toen ik hier kwam. Het is hier schoon en veilig en als je je een beetje normaal gedraagt, is het best te doen. Ze zitten hier tenminste niet aan je als je dat niet wilt.' Bill kijkt strak voor zich uit, terwijl Miriam zijn hand streelt. Hij weet zich geen houding te geven. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, hoor', zegt hij aarzelend. 'Het klinkt zo stom als ik nu iets zeg. Ik vind het erg voor je.' Het is even stil. Miriam kijkt Bill aan. 'Ga je me nu nog steeds niet vertellen waarom je zit?' vraagt ze op haar liefste toon. Bill kijkt haar aan en glimlacht triest. 'Als ik iemand zou willen vertellen, dan ben jij het, Miriam, maar ik krijg een hoop gedonder als ik het doe. Als ik voor de rechtbank ben geweest en ik ben vrij, dan kom ik gelijk naar je toe en vertel ik alles, oke?' 'Kijk nou naar Tom', veranderd Miriam van onderwerp, terwijl ze tussen haar wimpers naar Tom kijkt die zich uit loopt te sloven voor een paar meiden. 'Toen ik hier net was, was ik echt verliefd op hem. Hij deed zo aardig en attent. Beschermde me tegen andere jongens. Gewoon aardig. Vooral toen hij hoorde dat ik achter het raam had gezeten. Deed hij nog veel aardiger. En ik was hartstikke onzeker. Ik vocht met iedereen. Je hoefde maar lelijk te kijken en ik had je al te pakken. Ik had echt een enorme bek, maar eigenlijk schaamde ik me dood, weet je wel, je wilt toch niet als hoer te boek staan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.