FanFic.nl

Bad boys for life.

hoofdstuk 33

'Verliefd?' Hij klinkt spottend, bijna smalend. 'Ga je nu voor die HOERRRR opkomen? Weet je wel hoeveel kerels ze tussen d'r benen heeft gehad? Dat sletje. En tegen jou loopt ze een beetje op te rijen en je laat je gewoon inpakken als de eerde de beste HOERRRENloper.' 'Ik heb hier geen zin in, Tom', zegt Bill en hij staat op. 'Oke, oke, rustig ouwe, ik bedoel het niet zo slecht. Ik zit je gewoon te pesten. Laten we het over iets leukers hebben.' 'Hij verzacht zijn stemgeluid en zegt samenzweerderig: 'In mijn kastje ligt een afscheidsbrief, voor als ik 'm gesmeerd ben met verlof. Daar staat in wat er met mijn spullen moet gebeuren. Ik hoef bijna niks mee te hebben. Ik laat een paar spullen van tevoren op jouw kamer zetten, die moet jij dan laten uitvoeren en naar mij opsturen. Is niet zo veel, oke? De kleren die ik achterlaat, kun je aan de andere jongens geven, die zijn toch bijna allemaal te klein en met de rest van de spullen moet je zelf maar zien. Ik hoef er niks mee.' 'Zou je het nou wel doen, Tom, wat schiet je er mee op, man. Je bent de rest van je leven op de vlucht. Ze zetten alles gewoon stil tot het moment dat ze je weer gepakt hebben. En dan pas gaan ze verder tellen. Dus je moet sowieso je hele tijd uitzitten.' 'Het maakt me niet meer uit. Ik wil vrij zijn, Bill, ik wil niet meer in dit gebouw opgesloten zitten. 's Morgens wakker worden van het geschreeuw van die gasten, 's avonds gaan slapen terwijl die gasten nog liggen te krijsen en met lege limonadeflessen op de deuren lopen te rammen. Ik wil rust. Rustig kunnen slapen en rustig opstaan zonder dat zo'n nieuw klein motherfuckertje denkt dat hij stoer moet doen om z'n positie op te plussen en maar een beetje tegen mij aan gaat zeiken. Ik wil gewoon in alle stilte opstaan, niemand horen. Het raam openzetten, luisteren naar de vogeltjes, mijn hoofd uit het raam steken om te kijken wat voor weer het wordt en als het weer me niet bevalt, weer gewoon mijn hoofd naar binnen trekken, mijn hoofd naar mijn bed brengen, mijn hoofd op het kussen leggen, mijn hoofd onder de dekens stoppen en pas als ik het weer wil mijn hoofd eruit halen. Ik wil lekker uitslapen, in bad gaan en dan op mijn nieuwe prada's naar het Turkse bakkertje bij ons om de hoek sloffen en zo'n groot brood halen. Dat niet uit de diepvries komt, maar vers uit de oven. dat nog warm is er vers ruikt. en dan een bakkie verse olijven, tomaatjes, geitenkaas.'

Hij trekt een verlekkerd gezicht. 'En dan wil ik naar huis lopen, m'n moedertje goedemorgen kussen en weer in bed stappen bij mijn tweeling vriendinnen die allebei zo ontzettend veel van mij houden dat ze de hele dag naakt om me heen dansen. Dat wil ik.' Bill lacht en zegt: 'Gaat zeker gebeuren, Tom, gaat zeker gebeuren...' 'Wat zitten jullie hier te smoezen', zegt Georg, de groepsleider die de kamer van Tom komt binnenlopen. 'Jullie lijken soms net die twee ouwe opaatjes van de Muppetshow, die samen op het balkonnetje zitten te klagen over hoe slecht de muziek is en de show en Kermit en eigenlijk alles. Kennen jullie ze niet? Moet je ze nu toch zien zitten naast elkaar. Mik en Mak. Zitten jullie weer rottigheid te bedenken?' 'Je weet toch, Georg, dat wij de voorbeeldjongeren van deze afdeling zijn? Dat zou jij toch moeten weten. Zo braaf dat wij zijn.' 'Ja,' zegt Georg. 'jullie zijn superbraaf. De netste jongens van Oosterdel. Met jullie is het altijd feest en gelukkig nooit narigheid. Jullie zijn zulke lieverdjes.' En terwijl hij de kamer uitloopt, hoest hij met een grijns in zijn hand. Het klinkt als 'bullshit.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.