FanFic.nl

Best friends are Forever

8.3: They're coming... (Amorey)

Amorey POV :

De wind liet mijn haren zachtjes wapperen in de wind, de zachte bries voelde goed met de koele armen van Edward om me heen.
Een heel eind verderop liepen de wolven met Hayden en Laila.
Ik slikte de brok weg, ik kon het niet geloven en ik wilde niet geloven dat onze band hierdoor zou scheidden. Jennifer liep rustig naast Emmet, maar toch stond haar blik diep vanbinnen zenuwachtig om wat er ging komen.
'Iedereen sta klaar in positie' fluisterde Carlisle. Een open veld verscheen, het zachtgemaaide groene gras omringd met bloemen en aan de rand bomen.
Ik liet me zakken tegen een boom, de ruwe schors tegen mijn rug.
'De wolven staan rechts' wees Carlisle aan toen Laila en Hayden naar ons toekwamen. Ik slikte mijn woorden in die ik dacht en probeerde ze te onderdrukken, alleen had Edward me vast gehoord.
'Hey' fluisterde Laila en ging naast me zitten. Intussen stond iedereen op zijn plek. Carlisle en Edward op de eerste rij van links met achter hen Alice en Emmet en helemaal achteraan stonden Jasper en Rosalie.
Aan de rechterkant stonden allemaal wolven, die ik nogal angstaanjagend vind.
Edward keek me grijnzend aan bij mijn gedachte dat ik vampiers helemaal niet eng vond maar die wolven wel. Maar al snel richtte zijn blik weer op wat er komen ging. 'Laila, Hayden ga in het midden van jullie roedel staan' zei Carlisle en keek hen na. 'Jennifer, Amorey en Adalain jullie staan tussen Alice, Emmet, Jasper en Rosalie' zei hij en we deden wat hij vroeg.
Iedereen keek gespannen voor zich uit, Ik snoof de lucht op de zachte zon liet de vampieren lichtjes glinsteren. De wolven begonnen te grommen toen er een zacht geruis ontstond. 'Nog even' fluisterde Alice die haar aanvalspositie klaarmaakte. Iedereen ging in verdedegingspositie staan en een cirkel om ons heen. Ik voelde me hier op mijn plaats, dit hoorde zo niet.
Opeens viel mijn mond bijna open, een zachte mist kwam uit het noorden wel honderd zwarte mantels kwamen tevoorschijn. Mijn adem snokte in mijn keel en Edward liet zijn blik even naar me glijden maar keek al snel terug naar de Volturi die langzaam maar zeker naderde.
Zacht gegrom van de wolven borrelden op, vijf personen stonden vooraan met één in het bijzonder een stapje voor hen. 'Welkom Aro' zei Carlisle kil.
Ik had horen vertellen dat als Aro meekwam het heel slecht zou gaan, en ik vreesde het ergste misschien zelfs de dood.

Reacties: