FanFic.nl

Best friends are Forever

8.4: Fighting for our lives (Jennifer)

Jennifer POV:

De toch al zo gespannen sfeer, werd alleen maar erger toen de zwarte mantels langzaam dichterbij kwamen.
Ik hoorde Amorey naast me naar adem snakken, en merkte dat mijn adem inhield.
Ik hoopte dat er genoeg wolven en vampiers waren om de Volturi tegen te houden als ze aan zouden vallen, weigerde te denken aan de mogelijke gevolgen dat dit kon hebben als het op een gevecht uitliep.
Mijn hart bonkte pijnlijk hard tegen mijn ribben, en maakte ademhalen haast onmogelijk. Maar het was niet de angst om mezelf, die het ademhalen bemoeilijkte en mijn keel dichtkneep. Het waren mijn vriendinnen, hun geliefden, en Emmett…
‘Welkom Aro,’ zei Carlisle koel, en de man, waarvan ik dus aannam dat het Aro was, knikte beleefd. Met een wijd handgebaar deed hij een paar stappen naar voren en ik zag de voorste linie verstarren. Aro bekeek het tafereel, hij leek verbaasd.
‘Ik wilde alleen zeggen hoe ongelooflijk blij ik ben om jullie hier allemaal te zien,’ zei hij met een suikerzoete glimlach, en ik werd vervuld van afschuw.
‘De reden dat we hier zijn, ligt een beetje gecompliceerd,’ ging Aro verder, ‘maar het lijkt me dat het voor jullie allen duidelijk is: Het geheim is vertelt aan meer mensen dan ons lief is.’
Aro tuitte zijn lippen en liep een aantal keer heen en weer tijdens het praten. Langzaam ging hij verder. ‘Natuurlijk kennen jullie allemaal de wet dat het geheim bewaard moet worden, en ik ben bang dat deze vijf mensenmeisjes al veel te veel weten. Er rest ons niks anders dan dit probleem bij de kiem aanpakken.’
Gegrom klonk. De wolven en de Cullens waren het er niet mee eens.
‘Het spijt me Carlisle, vriend,’ zei Aro langzaam en liep terug. Hij stak zijn hand omhoog, en de Volturi spanden hun spieren aan, maar het was Edward die plotseling een stap naar voren deed.
‘Het geheim is veilig Aro, dat weet je,’ siste hij woedend.
Aro wierp een verbaasde blik over zijn schouder en keek even naar Edward. Toen wendde hij zich naar een klein, blond meisje toe, en een brede lach verscheen op haar gezicht.
Het volgende moment lag Edward op de grond, en kronkelde van de pijn. Zijn lippen stijf op elkaar geklemd om het niet uit te schreeuwen.
Amorey gilde, en wilde naar hem toe rennen, maar Jasper greep haar vast en hield haar tegen.
Aro, die van de verwarring gebruik maakte, stak zijn hand op en knipte met zijn vingers.
Toen ging alles heel snel.
De vampiers van de Volturi stormden onze kant op, en de wolven en de Cullens stoven de andere kant op. Luid gegrom galmde over het grasveld.
Jasper, Rosalie en een paar wolven bleven bij ons, en we grepen elkaars handen vast. Onze blikken schoten paniekerig alle kanten uit, oplettend voor gevaar onze kant op, en zoekend of alles goed was met onze geliefden.
Plotseling stonden er twee mensen voor ons. Het kleine meisje wat Edward gemarteld had, en een even grote jongen.
Ze keken elkaar even grijnzend aan, en onze beschermers schoten op ze af, maar toen werd alles zwart voor onze ogen. We konden niks meer zien, konden niks meer horen, er was slechts totale verduistering.
Dit moest de gave van de jongen zijn.
Toen de zwarte mist langzaam wegging, zakte Hayden plotseling op de grond.
Ze gilde hartverscheurend, een gil die door merg en been ging, een gil vervuld van immense pijn.
Het was het enige geluid dat nog klonk.

Reacties: