FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 38

'Ik wil hier niet blijven hoor, meneer. Ik wil hier weg. Ik ben het zo zat hier. als ik hier moet blijven, dan doe ik mezelf wat aan. Ik ga niet als een beest opgesloten zitten wachten tot ik oud ben. Ik ben onschuldig, dat moet zo'n rechter toch ook zien?' 'Moed houden jongen, ik denk wel dat het goedkomt', zegt de advocaat, terwijl hij het belletje drukt om aan te geven dat het gesprek is afgelopen en Bill opgehaald kan worden.

Wanneer Bill terugloopt naar de afdeling is de school al even uit. Alle jongeren zijn naar hun afdeling. Bill kijkt het plein rond of hij Miriam nog ergens ziet. Het plein is leeg op twee jongeren na, die met een bezem sloom de laatste troep bij elkaar vegen. Ze lachen naar elkaar als ze Bill langs zien lopen. 'Heb je 't gehoord? roept er een. 'Heb ik wat gehoord?' roept Bill terug. De jongens op het plein worden door een conciërge aangesproken, waardoor hun reactie verwaait in de wind. Bill haalt zijn schouders op en vertelt aan de groepsleider die hem begeleidt dat de advocaat heeft gezegd dat hij waarschijnlijk wel vrij zal komen. 'Dat zou mooi zijn, Bill', zegt de groepsleider, terwijl hij de afdelingsdeur voor hem opendraait. Op de afdeling is het onrustig. De jongens staan rondom Tom. Ze lachen en kijken van de handen naar Tom naar het gezicht van Bill. 'Alsjeblieft,' zegt Tom, 'hier een aandenken aan je sletje. Zo makkelijk is ze nou.' Hij geeft Bill een gescheurde string. Terwijl hij zijn middelvinger opsteekt, zegt hij: 'En zo ruikt ze, dus als je haar erg mist, dan kom je maar even ruiken. Mmmm, wat een geile lucht', zegt hij, terwijl hij zijn middelvinger onder zijn neus houdt. 'Vuile klootzak,' schreeuwt Bill, 'waarom doe je dat nou, man. Waarom moet je nu alles stukmaken? Alleen omdat je weggaat, zodat je in die focking afscheidsbrief van je kunt zetten: ''Kijk, stoere Tom heeft wraak genomen op een grietje dat niet bang voor hem was. Heeft wraak genomen omdat ze iemand anders leuker vond dan hem.'' Wat ben jij een klootzak. Ik hoop het, ik hoop dat je doet wat je gezegd hebt, dat je op verlof gaat en niet meer terugkomt.'

Bill vliegt Tom naar de keel en ramt met zijn hoofd de neus van Tom. Het bot kraakt. 'Jij kunt nog helemaal niet op verlof, klootzak, je bent nog even gevaarlijk als altijd. Je bent nog altijd een even gestoorde psychopaat.' 'Nee, jij bent lekker', bijt Tom hem toe, terwijl hij van zich afslaat. 'Vuile gore pedo. Je buurmeisje neuken, dat is fris.' 'Ik heb niks gedaan en dat weet je.' Bill gilt het uit, schopt en slaat Tom waar hij hem kan raken. Dan is de afdeling vol met groepsleiders en worden ze beiden de huiskamer uitgesleept. Terwijl Tom naar de afzondering wordt gebracht, moet Bill op zijn kamer blijven. Hij raast en vloekt en tiert. Kijkt naar de gescheurde string in zijn hand. Gooit hem in de prullenbak, vist hem er weer uit en stopt hem onder zijn hoofdkussen. Hij ijsbeert door zijn kamer en mompelt aan een stuk door in zichzelf.

De uren gaan voorbij. Het is al avond wanneer er op zijn deur wordt geklopt. De psychologe komt binnen. Ze ziet er vermoeid uit. 'Sorry Bill, dat het zo lang geduurd heeft, maar 't was even crisis. Er moest een aantal moeilijke besluiten worden genomen. Gaat het wat?' 'Ja, hoor', mompelt Bill, terwijl hij naar de grond kijkt. 'Wat was er aan de hand?' 'Oh niks, beetje onenigheid.' 'Ik vind wel dat die beetjes onenigheid de laatste tijd nogal vaak uit de hand lopen. Zodra er discussie ontstaat, ros je erop los, Bill, en dat is niet goed. Daar moet je echt mee op gaan houden. Jij vindt het ook niet leuk als iemand die het niet met jou eens is jou op je gezicht slaat. Dat helpt niks, geeft alleen maar ellende en lost uiteindelijk niks op. Ik begin me daar wel steeds meer zorgen over te maken. Toen je hier net was, leek je zo'n rustige jongen, maar ik zie steeds vaker een jongen die, als het hem even niet zint, erop losslaat. Zo'n geringe frustratietolerantie kan je in de samenleving ernstige problemen opleveren. Bijvoorbeeld als jij iets wilt, wat de ander niet wilt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.