FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 41

Hoe beestachtig ze zijn, maar toen ik in dat dorp aankwam, zag ik alleen hele blije, vrolijke mensen. Vrouwen die blij waren om hun man weer te zien, zonen die hun vaders op de rug sloegen. Er werd een schaap geslacht en feestgevierd. Ik mocht in de tent van Nabil slapen. Hij behandelde me als een van zijn zonen. Ik leerde slachten, villen, schieten. Er was daar in het dorp een trainingskamp en ik wilde maar een ding. Trainen. Trainen om wraak te kunnen nemen op wat er met Abdullah is gebeurd. Trainen om deze waanzin stop te zetten. Trainen om een eind te maken aan deze volstrekt zinloze oorlog. Aan deze strijd die nergens over gaat. In het kamp hadden ze foto's en video's van wat die Amerikanen doen. Dat is echt ongelooflijk. Je ziet het hier in Europa nooit op tv, maar daar hadden ze video's die het lieten zien. Amerikanen die aan komen rijden met hun tank. Er kruist een auto met kinderen de weg van de tank. De auto moet wachten op een vrachtwagen die van de andere kant komt. De Amerikaanse tankt stopt niet, die meerdert gewoon vaart en rijdt dwars over die auto met kinderen. Zeven kinderen dood. Als ze aan komen rijden met hun jeep of vrachtwagen en een kind rent achter z'n bal aan de straat op, dan rijden ze zo'n kind gewoon dood. Ze stoppen nergens voor. Bij huiszoekingen schieten ze op alles wat beweegt. Kippen, geiten, vrouwen. Soms wordt de dochter verkracht, terwijl de vader en de broers moeten toekijken. Moet je je indenken dat het jou overkomt. Mensen die niets gedaan hebben worden zwaar verminkt bij nachtelijke acties omdat ze op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats zijn.' Tom begint luider te praten. 'Nooit zie je dat hier op tv, hier hoor je alleen hoe beestachtig zij met onze soldaten omgaan, maar het is echt te gruwelijk voor woorden wat daar gebeurt. En honderden, duizenden mensen weten het zwijgen erover. Het is niet interessant. Het is ver weg en het zijn maar moslims. En net zoals moslims hier niet tellen, tellen ze daar al helemaal niet. Als er hier een militair lichtgewond raakt, is het dagenlang voorpaginanieuws. Als daar kinderen als honden worden afgeschoten hoor je niets over. En elke maand komen er nieuwe gruwelijke wapens bij. Lasers waarmee vanaf enorme afstand mensen kunnen worden afgeschoten. Mijnen in de vorm van speelgoed die ontploffen als je ze opraapt, clustergranaten die eerst een meter omhoogspringen voor ze ontploffen zodat ze de maximale schade aanrichten. En deze bank is een belangrijke financier van de ontwikkeling van dergelijke wapens.' Tom kijkt het kantoor rond. 'Jullie... jullie verhandelen leningen, jullie geven kredieten en het maakt jullie geen reet uit of met de wapens die jullie geld worden ontwikkeld kinderen worden afgeslacht. Of gezinnen uit elkaar worden gerukt. Of kinderen hun moeders zien ontploffen, of zonen hun vaders in flarden uit elkaar zien vliegen. Jullie...' zegt Tom, terwijl hij de aanwezigen een voor een aanwijst. 'Jullie zijn daar mede verantwoordelijk voor. Met jullie geld wordt het ontwikkeld en het enige waar deze bank aan denkt, is aan het geld dat er mee verdiend kan worden. De rest interesseert niemand ene moer. Maar ik verzeker jullie, vanaf vandaag gaat het veranderen. Vanaf vandaag gaat het stoppen. Het gaat stoppen omdat de Islamitische Revolutie er een eind gaat maken.' Bill kijkt Tom zwijgend aan. 'En jij denkt dat het enige zin heeft om die zwik hier te gijzelen. Dat het daardoor gaat stoppen. Dat de banken dan gaan denken van: kom, laten we geen geld verdienen, want anders komt super-Tom ons straffen.' 'Ik denk dat als jullie met je eigen ogen zien wat er gebeurt, als jullie je eigen slachtoffers moeten tellen, als in dit land de lijkzakken naar buiten gedragen worden, als in dit land bekend wordt waarom dat gebeurt en de mensen de beelden te zien krijgen die ik heb gezien, de opinie in een klap zal veranderen. En als de opinie van de klanten van de banken verandert, zullen de banken hun financiering wel moeten aanpassen. Denk je niet?' 'Ik denk, Tom, dat je hartstikke lijp bent geworden, dat er in Oosterdel een steek is losgegaan, zoals bij iedereen daar, waardoor jij volstrekt geschift in het leven staat.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.