FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 42

'Waarom heb jij mij niet verteld dat je een pedo bent? Ik ben echt ziek. Ik val alleen op foute jongens. Of ze zijn pooier, of ze zijn pedo.' De ogen van Miriam staan vol met tranen als ze de klas van Bill komt binnengelopen. De rest van de jongeren is met het laatste belsignaal de klas uitgestroomd en schreeuwen naar elkaar op de gang. 'Luister Miriam, ik ben geen pedo. Ik heb niks gedaan. Het hele verhaal is gelogen.' Bills stem klinkt angstig en opgejaagd. 'Ja, geloof je het zelf? Jij zit al drie maanden in voorarrest, terwijl het helemaal gelogen is. Wie wil je dat wijsmaken?' 'Ik zit drie maanden in voorarrest omdat ik niet toegeef. Het is een verhaal van die lekkere zus van me.' 'Een zus doet zoiets niet.' 'Mijn zus wel. Ik weet niet wat ik haar heb aangedaan, maar ze vindt haar hele leven al dat ik meer aandacht krijg dan zij en dat mijn ouders blijer met mij zijn dan met haar en daar heeft ze nu wraak voor genomen.' 'Iedereen weet het en iedereen zegt dat jij 't gedaan hebt en ik, domme koe die ik ben, wist gewoon van niks. Ik heb je gewoon als een naïef kind vertrouwd, ik heb je geloofd dat je echt vanwege iets geheimzinnigs hier zat. Maar het is gewoon banaal kindermisbruik. Wat denk je nou? Dat je zoiets geheim kunt houden? Als je het niet gedaan zou hebben, had je niet zo stiekem gereageerd, Bill. Dan had je het mij vast wel verteld en niet zo geheimzinnig gedaan.' Bill doet de deur van het lokaal dicht en zegt met een zachte, gejaagde stem: 'De eerste dag dat ik hier binnenkwam, heeft zowel mijn advocaat, als psychologe, als de groepsleiding nadrukkelijk gezegd dat ik mijn mond moest houden. Dat de jongens hier me zouden slopen als ze erachter zouden komen waar ik van verdacht werd. Je denkt toch niet dat ik dart risico wou lopen. Moet je kijken wat er nu gebeurt. Iedereen heeft het erover.' Miriam kijkt hem aan met een blik vol argwaan. 'Weet je, Bill, in een relatie moet je elkaar kunnen vertrouwen en jij vertrouwde mij klaarblijkelijk niet.

Dus waarom zou ik jou dan vertrouwen? Je had gewoon eerlijk moeten zijn en mij moeten vertrouwen. Nu weet ik niet of je de waarheid spreekt en nu ga ik weg met het gevoel dat ik je niet ken. Dat je misschien nog wel veel meer verborgen houdt voor mij. Eerlijkheid en echtheid zijn hier heel belangrijk voor me geworden. Net als grenzen aangeven en respecteren. Toen ik rondzwierf, waren er ook allemaal van die kerels die me van alles beloofden. Ze zouden een huis voor me regelen. Ze zouden school voor me regelen. Me meenemen op vakantie, met me emigreren en weet ik wat. Maar het enige wat ze wilden, was seks met me en als dat gebeurd was, lieten ze me als een baksteen vallen. Ik ben het zo zat, al die kerels met die mooie praatjes. Ik dacht echt dat jij anders was, maar je bent niet anders. Jij bent net als al die andere kerels. Je houdt je mond over belangrijke dingen en vertelt ondertussen mooie praatjes. Waarom ben je niet gewoon eerlijk tegen me geweest?' 'IK BEN EERLIJK GEWEEST!' Bills stem wordt luider. Er klinkt paniek in zijn stem. 'Luister dan, ik heb niet gelogen, maar het is gebeurd zoals ik je net vertel. Laat je niet opnaaien door Tom. Die vindt al vanaf het begin dat wij niks met elkaar mogen hebben omdat jij van hem bent. Heb een beetje zelfvertrouwen in me!' 'Je kunt zeggen van Tom wat je wilt, maar hij is tenminste wel eerlijk. Hij laat gewoon zijn slechte kant zien. Schaamt zich er niet voor en loopt er gewoon mee te koop. Dat is in ieder geval minder achterbaks dan stiekem je buurmeisje neuken en je mond erover houden. Je valt me zo tegen, Bill. Ik had echt gedacht dat jij anders was. Reken er maar niet op dat we elkaar nog zullen spreken als ik buiten ben. Ik wil een eerlijke, betrouwbare man. Niet iemand over wie ik twijfel. Ik hoop echt voor je dat je straks wordt vrijgesproken en ik hoop helemaal voor je dat je het echt niet gedaan hebt. Want als je het wel hebt gedaan, dan hoop ik dat je zult branden in hel. Aan een kind zitten. Ik vind dat toch zo smerig. Dat doe je toch niet.' 'Miriam, ik zweer het, ik heb het niet gedaan', wanhopig slaat Bill zijn armen om haar heen. 'Kijk in mijn ogen, kijk of ik het heb gedaan.' Zonder Bill aan te kijken duwt Miriam hem van zich af. 'Het ga je goed, Bill. Laat me los. Ik ben weg.' Miriam draait zich om, pakt haar tas en wil weglopen. In paniek grijpt Bill haar pols, trekt haar tegen zich aan en zoent haar op haar mond.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.