FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 44

In het kantoor rinkelt de telefoon. Iedereen schiet overeind. Tom kijkt eerst een paar keer van de telefoon naar het raam voordat hij hem oppakt. 'Ja.' De stem aan de andere kant is niet te verstaan voor de geboeide medewerkers in het kantoor. Iemand praat op Tom in. Tom luistert geduldig. Als de stem aan de andere kant uitgesproken is, zegt Tom: 'Volgens mij ben ik duidelijk geweest. Als ik niet voor zes uur de minister-president aan de telefoon heb, dan is het gebeurd. Dan zullen wij een daad stellen. Weet u wat: u mag kiezen, denk ik zo.' En hij lacht cynisch. 'Als u niet kiest, dan kiezen wij ook niet en dan wordt het allebei. U hebt nu de mogelijkheid tot het redden van een van de twee. Doe uw best, maak een goede keuze. Hoe is het met de uitzendtijd? Is dat al geregeld? Daar werkt u nog aan? Ik heb nagedacht. Ik wil niet zomaar zendtijd. Ik wil zendtijd in het achtuurjournaal. Dus haast u, want anders mist u de redactievergadering. De tijd vliegt voorbij. En daarnaast nog wat. Als niet binnen vijf minuten de scherpschutters aan de overkant van het dak verdwenen zijn, dan is het sowieso met een van de mensen hier gebeurd. Dan flikkeren we gewoon iemand uit het raam naar beneden. Kijken hoe u dat vindt. Yellah, weg met die varkens.' De stem aan de andere kant van de lijn praat rustig door en lijkt een poging te doen om Tom te kalmeren. '... Of ik wat wil eten?' Tom kijkt vragend in het rond. 'Ja, we willen wat eten. Weet u wat: doet u ons maar pizza's. Ik wil tien pizza's. Hoe worden die gebracht? ...Nee, die kunnen niet door u worden gebracht. Ik wil dat ze worden gebracht door iemand die alleen een onderbroek aanheeft, zodat ik kan zien of hij een wapen bij zich heeft. En ondertussen wil ik dat u aan de telefoon blijft zodat we kunnen communiceren...

Ja, om te voorkomen dat het uit de hand loopt. Het is u toch wel duidelijk dat we bij de minste verdenking genoodzaakt zijn deze pizzabezorger neer te schieten? Nee, de lift is buiten werking. Hij kan niet met de lift komen. Laat hem maar de trap naar onze verdieping nemen en dan achter in de gang roepen dat hij er is. Ik laat dan iemand de pizza's ophalen. En laat hem ook drie flessen cola meenemen. En een pak sinaasappelsap. Dat wil ik ook. En doe geen domme dingen met slaappillen, of gif, want ik laat die mensen hier eerst eten en als ik het maar even niet vertrouw, blaas ik hier de hele zooi op. Als hij die pizza's braaf brengt, kan hij meteen de dvd mee terugnemen. Kunnen jullie hem alvast bekijken voor hij wordt uitgezonden. Overigens: de tijd vliegt voorbij, dus laat de minister-president opschieten en weg met die scherpschutters.' Tom legt de telefoon neer en loopt voorzichtig naar het raam. Hij gluurt door de luxaflex en ziet na enige minuten dat de agenten op de flat aan de overkant hun geweren in een hoes stoppen en voorzichtig achteruitschuifelend het dak verlaten. 'Ja ja, 't zal best. Ze gaan waarschijnlijk gewoon een etalage lager achter het gordijn zitten, maar goed, ze zijn voorlopig uit het zicht. Wie wil er pizza?' De reacties zijn lauw. Een dikke man in de hoek van het kantoor zegt dat hij wel trek heeft. De anderen kijken veelbetekenend naar elkaar. 'Beste mensen,' zegt Bill, 'mag ik even jullie aandacht? Zo meteen worden er pizza's gebracht. Omdat Bill hier blijkbaar ervaring heeft met catering gaat hij straks de pizza's ophalen. Wat die fuckers natuurlijk gaan proberen is om mij af te schieten als die pizza's worden gebracht. Ik wil jullie daarom wijzen op deze prachtige riem die ik om heb. Als ik op dit rode knopje druk, gaan we met z'n allen vliegen. En niet een beetje vliegen, nee, enorm vliegen. De semtex aan deze riem is voldoende om deze hele verdieping uit het gebouw te blazen. Dus laten we hopen dat ze geen stomme geintjes proberen uit te halen. Denk vooral niet dat ik het niet doe, want ik ben meer dan klaar met dit leven. Ik ben volledig bereid om als martelaar te sterven en deze hel op aarde te mogen verlaten. Het heeft lang genoeg geduurd en ik verlang ernaar om met mijn leermeester verenigd te worden. Ik verlang naar het moment dat het paradijs zal aanbreken. Zonder enig moment van twijfel blaas ik ons op als de situatie erom vraagt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.