Hoofdcategorieën
Home » Twilight » No one waits forever ~Embry Call » 008
No one waits forever ~Embry Call
008
Uiteindelijk waren we weer uitgekomen bij een houten huisje. Het was niet het huis van Quil waar ik gister was geweest. Het had een grote garage die rood was geverfd. Toen ik binnen kwam zg ik een kleine woonkamer die natuurlijk weer helemaal volgepropt was met grote jonges. Maar er waren vandaag ook een paar meisjes bij. Embry stelde me weer voor: 'Kim en Leah.' en zachtjes fluisterde hij: 'Bij Leah moet je uit de buurt blijven.' Maar daar trok ik me niets van aan en ik glimlachte naar alleb ei terwijl ik mezelf voorstelde. Ik liep naar Jacob en ging op zijn schoot zitten. 'Nou Embry, wat was je idee nou veer een spel?'
Hij grijnsde naar de jongens: 'We doen... pampampam.. Truth or Dare.'
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond. 'Ik weet niet of dat zo'n goed idee is.' zei ik zachtjes. 'Waarom niet?' lachte Jake. 'Het ergste wat er kan gebeurenis dat je straks naakt buiten rond loopt?' grapte hij. 'En niemand hier vindt dat erg.' mompelde Paul met een grijns. Ik trok mijn wenkbrauwen op en rolde met mijn ogen, maar knikte toch ja naar Embry. Hij nam de leiding: 'Oké dan gaan we beginnen.' zei hij. Ik ademde diep in en uit en ging er goed voor zitten, 'we beginnen met Leah. Truth or Dare.' vroeg hij aan haar. Ze koos voor Dare. Terwijl de jongens de koppen bij elkaar staken, gingen de meisjes bij elkaar in de buurt zitten. Kim fluisterde in mijn oor: 'Heb jij hier een goed gevoel over?' ik schudde nee en probeerde te horen wat de jongens zeiden. 'Ja dat doen we.' hoorde ik Jake lachen. 'Hm Leah, haal het bier uit Jacobs koelkast en at hem helemaal leeg.' Ze grijnsde: 'Eitje.' en liep naar de keuken toe. Toen ze terugkwam had ze een dicht bierflesje in haar hand die ze met een opener open maakte en de inhoud naar binnen begon te gieten. Ik keek haar met grote ogen aan. Hoe kreeg ze het voor elkaar. Ik bedoel ik kan niet zeggen dat ik nooit een biertje drink ofiets, maar zij kreeg het wel erg snel naar binnnen. Toen ze klaar was begonnen de jongens voor haar te klappen. Terwijl ze naast me begon te ztten fluisterde ze in mijn oor. 'Water in het flesje gegoten.' Ik keek haar grijnzend aan en zij lachtte terug. Zo erg was ze niet hoor. 'Oke Seth, truth or Dare.' vroeg ze aan haar kleine broertje. Hij keek haar boos aan en zei toen truth. Nou was het de buurt aan de meisjes om met elkaar te overleggen. De ideeën die naar boven kwamen waren allemaal even debiel en vergezocht maar uiteindelijk besloten we hem te vragen hoever hij al gegaan was met een meisje. Toen we het vroegen werd hij knalrood onder zijn donkere huid en begon te stamelen. 'Nou?' vroeg Kim ongeduldig. Ook de jongens waren benieuwd naar dat feit. 'Ehm nou het zit dus zegmaar zo.' stamelde hij. 'nog nooit.' zei hij zacht. Ik giechelde en bedacht net op tijd dat bij mij tot vandaag hetzelfde het geval was geweest. Ik sloot snel mijn mond en keek recht voor me uit. 'Seth jij bent.' zei Quil en hij porde Seth in zijn buik die nog steeds knalrood naar de grond zat te kijken. Zijn gezicht lichtte op en hij keek even heel bedachtzaam in het rond. 'Danique,' zei hij met een ondeugende glimlach, 'Truth or Dare.' Ik aarzelde even en koos toen Dare. De jongens begon wild door elkaar te roepen en deze keer kon ik er wel een paar dingen van opvangen. 'We laten haar naakt rond lopen.' riep Paul volgens mij. Dat zou ik dus echt nooit doen. Uiteindelijk werd het stil en wende Seth zich tot mij. 'Oké we hebben besloten.' zei hij met een wenkbrauwwiebel..
..
'Je gaat 10 minuten in een kast met 1 van ons. We moeten alleen even loten wie het wordt. Dus jij kiest een getal onder de 15 en wij gaan raden.' Dat was nog niet eens zo erg. Een kast, waarom ook niet. Misschien won Jake en konden wij samen in de kast.
'Oké, ik ben er klaar voor.' Ik koos een makkelijk getal dat snel te raden was, zodat het niet te lang zou duren, het werd dus nummer 4.
Seth begon: 'twaalf.'
daarna Jake: 'Zeven.'
Paul: 'Negen.'
Embry: 'Vier.'
Hoopvol riep Quil nog 'zes.' maar ik knikte al naar Embry dat hij het goed had. Hij sprong op en trok mij mee naar het miezerige voorraadhok in de hal van Jake's huis. Het was heel klein en stond vol met spullen zodat we moesten uitkijken dat we tegen niets aanbotsten. Eerst was het licht nog aan, maar blijkbaar was de knop aan de buitenkant en die werd uitgedaan door een van de jongens. Ik zocht naar nog een knop maar in plaats daarvan botste ik tegen Embry op. 'Zocht je wat', fluisterde hij in mijn oor.' Ik schudde van niet maar dat kon hij natuurlijk niet zien in het donker. Hij was mij net iets te dichtbij en ik vertrouwde hem niet op dit moment. Ik probeerde achteruit te lopen, maar daar stond natuurlijk een muur. We hoorden samen de jongens lachen om het de bonk die ik maakte en we hoorden Quil schreeuwen: 'Daar gaat het er ruig aan toe!.' Daarna barste iedereen in lachen uit. Ik greep in mijn broekzak naar mijn mobiel, en zag dat er pas twee minuten in de kast verstreken waren. Ik voelde dat Embry steeds dichterbij kwam, ik rilde. 'Heb je het koud?' vroeg hij verbaasd. 'Mmm, jaa.' zei ik, omdat ik niet wilde dat hij nog dichterbij kwam in dit toch al veel te kleine hok. Maar veel effect had het niet. Hij sloeg zijn arm om me heen en drukte me in een knuffel tegen hem aan. 'Waa.' ik slaakte een kort gilletje en ik kon horen dat de jongens buiten weer lachten. Ik wilde me eigelijk losmaken maar Embry was zo heet dat ik dat gewoon niet kon. Nee niet heet in die manier, maar gewoon alsof hij 40 graden celcius was. Ik keek omhoog naar zijn hoofd dat ik niet kon zien in het donker. Zijn adem blies op mijn gezicht dat dichterbij was dan ik me kon herinneren. 'Zal ik je lippen ook even opwarmen.' fluisterde hij in mijn oor. Ik zei niks en dat bedoelde ik dus als een afwijzing. Maar dat begreep hij blijkbaar niet, zijn lippen drukten hard op de mijne en ik probeerde hem te weerstaan en mijn mond niet te openen. Toen ik zijn hand zacht om mijn gezicht voelde gaan om mijn haar uit mijn gezicht te vegen. Daar brak mijn weerstand, ik opende mijn mond en trok hem nog dichter naar me toe. Er klopte iemand op de deur: 'De 10 minuten zijn om hoor.' hoorde ik Quil zeggen. 'Kom er maar uit.' Embry liet me los en het licht ging aan. Ik veegde mijn mond af en trok de deur open. Alle jongens stonden grijnzend naar ons te kijken en ik voelde me belachelijk ongemakkelijk. Ik moest hier echt weg. 'Ehm jongens, ik moet naar huis, mijn moeder smste me net.' De jongens knikten en weer gaf ik ze allemaal een knuffel. Daarna trok ik de deur open en begon te rennen. Terwijl ik rende gingen er allemaal gedachtes door mijn hoofd en ik probeerde alles op een rijtje te krijgen. Zonder het te weten kwa ik op het strand waar ik was geweest met Jake. Ik keek rond, en begon te huilen..
Reacties:
Wow...
Ik ben hier echt stil aan het zijn, het is echt goed!
Truth or Dare, dat is echt een ontzettend leuk spelletje, tenzij ze je iets stoms laten doen
Maar ik vind het wel zielig dat Embry haar opeens zegmaar half verkrachtte
Ga je snel weer verder? Ik wil niet meer wachten!
<3
wat zielig......
wat mooi geschreven
ik heb zo'n medelijden met haar
Embry is leuk
ga maar snel verder
Omg...
Dit is echt ge-wel-dig geschreven
En ik overdrijf niet
Ik zit hier met een gigagrijns achter de computer
En jaa...Ze is aan het huilen...Maar Embry is echt gewoon zó cute :3
Hoe verzin je het?
OMG !
Ik zit dus helemaal stil achter de comp, dit is zo verschrikkelijk goed geschreven ! Ik ben helemaal gek op Embry
Anyway het was prachtig zoals altijd héél snel verder want dit verhaal heeft m'n hart gestolen
x
Ik vind het echt geweldig!
Ik zit hier serieus met een mega grijns,
en ik heb helemaal lachkriebels!
Serieus;
Geweldig hoofdstuk!
Okee, het is wel echt heeeel zielig dat ze aan 't huilen iss, dat wel!
Maar op dit moment kan ik alleen grijnzen
Truth or dare is idd een geweldig spel
Maar 't ligt eraan met wie je 't doet, en wat voor opdrachten er verzonnen worden
Stiekem hou ik 't meestal op truth
Dat was dus eigenlijk overbodige informatie xd
Anwaaay;
Jij moet snel verder!
xkus