Hoofdcategorieën
Home » Twilight » No one waits forever ~Embry Call » 009
No one waits forever ~Embry Call
009
Na een halfuur hoorde ik stappen achter me in het zand. Ik keek om en zag dat Embry achter me stond. 'Rot op, laat me met rust.' wilde ik over mijn schouder roepen, maar er kwam niet echt veel meer uit mijn keel dan een gekke rochel. Gelukkig zei hij niks en ging gewoon naast me zitten. Zo zaten we te zitten, gewoon naast elkaar. En het voelde niet raar dat niemand iets zei, of ongemakkelijk. Het voelde vertrouwd.
'Het is half twaalf.' zei Embry zacht op een gegeven moment. Ik knikte en begon op te staan. Ondanks het zand ging het erg makkelijk. Zwijgzaam liep ik naast hem dichter naar het dorp. Onze huizen waren allebei een andere kant op, dus stonden we tegenover elkaar stil. 'Moet ik met je meelopen?' vroeg hij beleefd. Ik knikte van niet, zwaaide even en zei gedag. Gelukkig kwam hij me niet knuffelen nu, want ik weet niet of ik me dan goedgehouden had. Bij mijn huis aangekomen zag ik dat alle lichten al uit waren. Gelukkig mijn moeder was al naar bed. Zachtjes sloop ik het huis in en probeerde geen geluid te maken terwijl ik mijn tanden poetste en mijn slaapjurkje/shirt aan. Onder mijn dekens begonnen de tranen weer te lopen.
Ik kon niet makkelijk in slapen komen die avond. De wind gierde irritant door het huis en eigelijk was het veel te koud voor alleen een slaapjurkje. Ik probeerde me moe te lezen met een boek, maar dat ging niet. Daarna was mijn volgende poging om met muziek in mijn oren in slaap te vallen. Ook dat lukte niet echt goed. Dus lach ik om 1 uur nog te woelen in mijn bed. Om twee uur werden mijn ogen steeds zwaarder en kreeg ik het gevoel dat ik in slaap zou vallen. Wat ook perfect gelukt zou zijn als ik niet ineens zachte tikjes tegen mijn raam hoorde. Terwijl ik naar het raam sloop pakte ik mijn krultang stevig vast. Stel dat het een inbreker was ofzo. Dan moest ik me toch fatsoenlijk kunnen verdedigen? Toen ik voorzichtig mijn gordijn wegschoof en door het raam heen keek naar de grond, zag ik Jacob op de grond staan. Opgelucht legde ik mijn krultang weg en opende het raam. 'Wat doe jij hier?' riep ik naar beneden. 'Naar jou komen?' riep hij terug. Ik grijnsde. 'Ik zal de deur even open gaan doen.' hij schudde van niet, 'Ik kom wel naar boven.' beantwoorde hij mijn ongestelde vraag. Voor ik tegen kon sputteren nam hij een aanloop en sprong hij tegen de muur op. Toen hij in mijn kamer neerkwam grijnsde hij stoer en liep op me af. 'Ik heb je gemist.' fluisterde hij in mijn oor. Ik glimlachte en nam hem mee naar mijn bed. Hij ging daarop zitten en ik ging weer op hem zitten. 'Krijg ik niet eens een kusje?' vroeg hij met die puppyogen van hem en een pruillipje. Zijn ogen lijken op die van Embry, viel me ineens op. Snel schudde ik die gedachte weg en drukte mijn lippen op de zijne. Het beeld van Embry verdween gelukkig. Hij drukte mij op mijn bed achterover en zonder tegen te sputteren ging ik liggen. Hij ging naast mij liggen en ik draaide me naar me hem om. Ik sloeg mijn armen om hem aan en leunde tegen zijn borst. Door de warmte en het geluid van zijn rustige ademhaling viel ik eindelijk in slaap..
.
Reacties:
Ach, wat schattig!
En ik vind dat ze gewoon lekker voor Jake moet gaan en niet voor Embry... Maarja, ik vind altijd de verkeerde dingen dus ja...
Sorry voor de late reactie btw,
Maar ik vind je hoofdstuk GEWELDIG
Je hebt het zo leuk geschreven, ik hou van je verhaal en je manier van schrijven
Ga je pleeeease snel verder?
<3
Wat lieef!
Wel een beetje jammer dat ze nu met twee tegelijk gaat soortvan
Naja, of niet jammerr
Anywaay;
Superhoofdstuk!
Ik wil meeeer!
xkus
Jezus lieve hemel help
Ik ben dol op Embry waarom kust ze hem nou niet
Anyway prachtig geschreven !
x
leuk, goed geschreven. het lijkt alsof Embry ingeprent is met haar, en Jacob gewoon verliefd is..... maar ik kan het mis hebben
dit is zo veel leuker en interessanter als mijn frans huiswerk....
ga maar snel verder
Ik denk dat realMe gelijk heeft!
Ik vind dat Jacob de bom is (l)
Awesome geschreven... I WANT MORE
Xx