FanFic.nl

Our Farewell

Chapter 8, Monster.

'Wat wil je dat ik zeg?' Daniel's stem klonk gevuld met verdriet en ik wist niet wat ik daarop moest antwoorden toen hij me aankeek. 'Um,' m'n stem sloeg over en Luke keek me met doordrongen ogen aan. Ze wilden dat ik iets zei, maar wat wist ik zelf niet eens. 'Vertel me gewoon de waarheid.' schoot er toen uit en Luke lachte. 'Slimme meid,' maar Daniel daarintegen leek niet zo blij te zijn met mijn antwoord. 'Ik kí¡n het niet vertellen,' fluisterde hij toen en Luke zuchtte. 'Kom op!' riep hij en aan z'n gezicht te zien was hij vermoeid. 'Ik kan het niet!' en ik zag aan de ogen van Daniel dat hij iets angstaanjagends had. Iets wat ik nooit eerder had gezien. 'Daniel?' m'n stem werd gevuld met angst. 'Wat?' snauwde hij en Luke ging voor mij staan. 'Blijf bij haar uit de buurt monster!' Luke leek zo beschermend en ik verstijfde van angst. 'Jij bloedzuigend monster, blijft van haar af!' en toen vielen alle puzzelstukjes op z'n plek. Daniel die ik alleen 's nachts zag. De lijken, het bloed. Z'n ogen. Alles kwam precies uit. Daniel was een vampier! 'Vampier,' fluisterde ik en Daniel schrok. 'Zeg dat niet!' 'Het is toch zo!' m'n stem vulde zich met woede, angst en verdriet. 'Je bent een monster!' 'Sian!' Luke's stem klonk hart maar ook medelevend. Hij wilde me alleen beschermen. 'Waarom zei je niks?' vroeg ik aan Daniel en hij zweeg. 'Je kan het niet geheim houden,' verdedigde Luke mij en toen knapte er iets bij Daniel. Hij werdt zo boos dat hij Luke aanvloog. 'Luke!' hij kon me nog net opzij duwen voor hij met Daniel verdween. 'Luke!' ik maakte me nu niet druk om Daniel, alleen om Luke. Ik hoorde ze nog wel, maar zag ze nergens.
Bang ging ik op de grond zitten en miljoenen tranen liepen over m'n wangen. De beelden over Luke en Daniel die bloedde waren angstaanjagend. 'Luke!' m'n stem sloeg bij elk klein woordje over.
Na tien lange minuten kwam Daniel terug en viel naast me neer. 'Daniel!' ik zag z'n bebloede gezicht en ik hoorde hem heftig hijgen. 'Het spijt me,' z'n stem klonk zwak en breekbaar. 'Waar is Luke?' ik keek rond maar zag niks of niemand. 'Bij het meer,' antwoorde Daniel en probeerde rechtop te zitten. Zonder na te denken rende ik naar het meer toe. Deze keer vloog ik letterlijk. Ik moest weten wat er met Luke aan de hand was. 'Luke!' m'n stem was hoog en hard en ik kwam aan bij het meer. En voor het water lag hij. Je zag verschillende bloedvlekken in het water en Luke kreunde van de pijn. Ik stortte naast hem neer en voelde z'n hand op de mijne. 'Sian,' fluisterde hij en ik begon zó hard te huilen. Nog nooit had ik eerder zo gehuild. Maar Luke was ook de enige die er voor mij was, die mij steunde in de moeilijke tuinen. En diep van binnen wist ik dat ik verliefd was geworden op Luke. 'Luke,' en m'n stem stierf weg. 'Ik... ik...' 'Sst,' fluisterde Luke en legde m'n hand op z'n borst. Hij had een langzame hartslag. Een hele langzame hartslag. 'Ik hou van je,' z'n stem klonk zo breekbaar en ik begon weer te snikken. 'ik ook van jou,'
Ik hoorde Daniel aan komen lopen en draaide me om. 'Jij monster!' riep ik uit en rende naar Daniel toe. 'Jij hebt dit met hem gedaan!' Daniel schrok en pakte m'n handen. 'Nee,' antwoorde hij toen en ik schrok. 'ik was het niet.' zo snel als ik kon draaide ik me weer om naar Luke. Wie of wat was dit? En had dit met hun gedaan? Dat waren vragen die níº op dit moment niet beantwoord konden worden. En de zon ging langzaam onder. Het was donker.

Reacties: