FanFic.nl

Our Farewell

Chapter 9, Gevaar.

We zaten bij het meer en zeiden niks tegen elkaar. Vandaag was de laatste dag van de volle maan. M'n grote liefde was een vampier en ik had zojuist de liefde aan m'n beste vriend verklaard.
Voorzichtig ging ik steeds dichter bij Daniel zitten die zo te zien last had van z'n zij. Hij lag helemaal open. Luke lag met z'n rug op het gras bij het meer en keek naar de maan. 'Daniel,' fluisterde ik en hij draaide zich naar me toe. Ik hoorde hem kreunen van de pijn. 'Het gaat wel,' sprak hij tegen maar ik geloofde hem niet. Natuurlijk geloofde ik hem niet. 'Lieg niet,' m'n stem klonk scherp en ik hoorde hem zuchten. Voorzichtig raakte ik de wond aan en zag dat hij nog steeds hevig bloedde. 'Kom, je moet naar het ziekenhuis.' zei ik en stond op. 'Nee, anders komen ze!' Daniel keek met angst om zich heen en Luke ging ook rechtop zitten. 'Wie?' fluisterde ik en Luke kwam dichter bij. 'Strigoi...' antwoorde Luke en ik schrok. 'Wat?' Daniel ging goed zitten om het me uit te leggen. 'Ze doden vóór bloed, wij doen dat niet.' en hij wees naar Luke. Dat Daniel een vampier was wist ik maar Luke? 'Jij ook?' en ik deinsde naar achteren. 'Ja,' en Luke keek van me weg. 'Maar ik dacht,' en m'n stem stierf weg. 'Stil eens!' Luke stond plots op en keek om zich heen. 'Ze zijn hier!' fluisterde hij en ik schrok. 'Breng Sian in veiligheid!' en Daniel keek me aan. 'Ga jij mee!' snauwde Luke en ik keek naar Daniel. 'Het is inderdaad beter dat jij me brengt, Luke is nog op kracht.' en Daniel zuchtte zo'n zucht van waarom-ik-altijd. 'Kom,' bromde hij en tilde me op. En rende zó snel weg dat ik m'n ogen moest sluiten om niet misselijk te worden.
We kwamen aan bij een oude boomstronk en Daniel zette me er neer. Z'n zij begon steeds meer te bloeden en ik raakte in paniek. 'We moeten naar het ziekenhuis het gaat niet goed zo!' en ik begon weer te huilen. Ik maakte me zorgen om Luke en over wat er allemaal zou kunnen gebeuren. 'Het gaat!' en Daniel drukte me tegen zich aan. 'Ik wil je niet kwijt! Niet meer!' en de tranen liepen over m'n wangen heen en belandde in het shirt van Daniel. 'Gebeurt niet,' fluisterde hij en ik hoorde hem kreunen van de pijn. 'Ik heb gezegd dat ik...' en ik brak m'n zin af. Ik kon Daniel niet vertellen dat ik tegen Luke had gezegd dat ik van hem hield. 'Wat is er?' en hij liet me los. 'Ik heb gezegd dat ik van Luke hou...' en ik begon weer te huilen. 'Ik begrijp het,' zei Daniel en liet me weer los. 'Het spijt me zo!' en ik pakte hem weer vast. Drukte z'n lippen op de mijne en liet hem niet meer los. 'Sian!' riep hij en duwde me weg. 'Ik kan het niet!' en Daniel liep naar achteren. 'Wat niet?' en ik liep naar hem toe. 'Verder met jou, het is te gevaarlijk.' zei hij rustig en ik stortte op de grond. 'Dan is er nog maar één keus,' fluisterde ik en Daniel liep naar me toe. 'Wat?' waarschijnlijk wist hij al waar ik het over had. Nu moest ik het alleen nog kunnen uitleggen aan hem. 'Maak me,' en ik stopte abrupt met m'n zin. 'Luke!' en ik draaide me om en daar lag hij op het natte gras. Het leek alsof hij niet meer ademde.

Reacties: