FanFic.nl

Bad boys for life.

Hoofdstuk 58

Ze herkende me niet. Dat is ook niet raar, want toen had ik deze nieuwe tanden nog niet. ''Hoi,'' zei ik. ''Ken je me nog?'' Ze keek me aan, zoals alleen zij je kan aankijken. ''Nee, eigenlijk niet'', zei ze. ''Oke'', zei ik. ''Ik zal het je makkelijk maken: Audi TT, nagelstudio, huis op Ibaza.'' Ik stond er, volgens mij, echt als een debiel schaap bij te lachen. Terwijl ik ''Ibiza'' zeg, zie ik haar gezicht betrekken en ze begint een partij te schelden. Echt niet normaal meer. ''Sodemieter op, vieze pedo! Laat me met rust! Je hebt zeker gehoord dat ik een kind heb. Rot op, vieze pedo! Wat wil je? Moet je ook nog mijn kind neuken?'' Ik probeer er nog tussen te komen, maar ze begint steeds harder te schelden. Steeds meer mensen kijken naar haar, naar mij en beginnen zich ermee te bemoeien: ''He man, laat dat meisje met rust. Zie je dan niet dat ze je niet moet?'' Of dreigend: ''Is 't waar dat je een pedo bent?'' En zij maar uit het raam blijven krijsen dat ik een pedo ben die haar kind wel zal neuken. Ik ben gevlucht. Gewoon gevlucht. En al die mensen op de markt keken me na. Keken me na tot ik thuis was. Sindsdien heb ik geen leven meer. Ik sjok door de dag, ik lig nachten wakker omdat ik van de pijn niet kan slapen. Ik droom niet meer over later, over beter, over een toekomst. Alles is stuk. Zoals we vroeger zeiden: ''Bad boys for life.'' Nou, mijn familie ziet me zo, mijn vroegere vrienden zien me zo, zelfs Miriam ziet me zo. Iedereen met wie ik te maken krijg, gaat me op een gegeven moment als bad boy zien. Ik ben voor iedereen een bad boy en ik denk niet dat ze me ooit anders gaan zien. Ik denk ook niet dat ik mezelf in dit hele focking leven ooit nog anders ga zien. Weet je, ik heb geen leven meer. Ik heb allang geen leven meer. Het is over, uit en voorbij. Ik loop nog wel, maar leef niet meer. Zonder hart, zonder ziel. Ik heb geen binnenkant meer. Ik ben hol, leeg gevreten, zielloos.

Ik beweeg nog wel. Absoluut. Aan de buitenkant zie je niks, maar vanbinnen: een zombie. Dagen komen, dagen gaan. Ik merk het niet eens. Als een zombie beweeg ik door mijn eigen bestaan. Voor wie? Voor wat? Ik weet het niet. Ik ben al lang geleden doodgegaan.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.