FanFic.nl

Story of a girl... who lost her world. [ Five-shot ]

4. Home Sweet Home

Toen ze de voordeur opende was er zoals gewoonlijk niemand thuis. Ze had niet anders verwacht. Met een klap trok ze hem achter haar dicht en strompelde de gang in. De pijn was door haar hele lichaam te voelen en elke beweging die ze maakte deed meer zeer dan de vorige. Ze trapte haar gympen uit en zette ze netjes onder de kapstok waar ze vervolgens haar jas aan hing. Jaimie zuchtte en keek het rommelige gangetje rond.
Overal was troep over de grond verspreid en de tegels zelf zagen eruit alsof ze al in geen jaren meer waren schoongemaakt, iets dat inderdaad ook zo was. Sinds haar moeder was overleden was er maar weinig in het huis gebeurd. Ook al had ze zich voorgenomen om het schoonmaken op zich te nemen, vaak kwam ze te moe en kapot thuis om nog maar aan het schrobben van de badkamer te denken. Daarbij waren er nog een hoop andere dingen die thuis móesten gebeuren, zoals koken, boodschappen doen. Telde je daar haar huiswerk nog bij op dan hield je zo goed als geen tijd over voor nog andere dingen. Ze zuchtte nog een keer en schudde alle gedachtes van zich af.
Jaimie zwaaide haar tas weer over haar schouder en begon aan de lange weg de trap op. De tas die nauwelijks boeken bevatte voelde aan als een gewicht van dertig kilo en drukte harder op haar pijnlijke schouder dan haar lief was. Weer beet ze hard op haar lip, in een poging de tranen binnen te houden. Ze weigerde het te huilen, het mocht gewoon niet. Als ze zou huilen dan zou ze Anna laten winnen en dat weigerde ze simpelweg.
Met dezelfde, precieze handelingen als ervoor zette ze haar tas tegen haar bureau aan en liep vervolgens naar de badkamer. Altijd had ze het nut van badderen niet ingezien, had het zelfs vervelend gevonden om in het warme water te moeten nietsen, maar vandaag was het het enige wat ze wilde doen. In bad liggen, alles vergeten en gewoon rust hebben. Voorzichtig draaide ze de warme kraan open en liet het heldere water in de kuip stromen. Zodra het water de juiste temperatuur had deed ze de stop erin en ging voor de spiegel staan.
Het eerste wat opviel was de bloedvlek onder en naast haar neus, die zich uitstrekte tot het midden van haar kin en ook een groot deel van haar wang bedekte. Geen wonder dat de mensen onderweg haar vreemd aan hadden gekeken, bedacht ze zich terwijl ze een schoon washandje uit de kast pakte. Met wat lauw water depte en schuurde ze het bloed van haar gezicht en daarna keek ze tevreden in de spiegel.
Het bad was al bijna tot de rand gevuld en snel draaide ze de kraan weer dicht. Zonder naar haar lichaam te kijken kleedde ze zich uit en haalde de speldjes uit haar haar. Weer schreeuwde haar lichaam het uit van de pijn, maar ze negeerde het en legde haar spullen op een net hoopje naast de wasbak. Nog een diepe ademhaling volgde, waarna ze haar benodigdheden van de wasbak pakte en voorzichtig in het bad stapte. Het warme water prikte lichtjes in de wonden, maar het deed veel minder pijn dan ze had verwacht. Langzaam liet ze zich omlaag zakken en ging uiteindelijk languit in de badkuip liggen. De golven in het water braken zachtjes tegen haar gezicht en voor een moment deed ze haar ogen dicht. Dit was precies zoals het hoorde te zijn, wist ze en mistroostig deed ze haar ogen weer open om de wereld binnen te laten hoe hij echt was. Geen rust, geen vrede, enkel pijn, haat en verdriet. Maar dat zou vanaf nu niet meer zo zijn. Ze zou Anna haar nooit meer pijn laten doen.

Reacties: