FanFic.nl

Mission Tom Kaulitz

×Transformation

Volgens mij krijg ik ademhalingsproblemen, want het voelt als of mijn keelgat dicht is geklapt en mijn longen helemaal leeggezogen zijn. Dit allemaal door Eve’s haar ‘geweldige’ idee. Nu begin ik toch wel te twijfelen of ik hier wel mee door moet zetten. Ga ik nou echt zó ver voor Tom? Nee, ik doe het ook voor mezelf, dus gewoon doen!
“Ik heb mijn beautycase meegenomen en ik had nog verf liggen thuis, dus dat kunnen we ook al gelijk doen. Vanavond gaan we de stad in om te shoppen, want het is toch koopavond en we gaan dan de volgende dag naar de pedicure. Zondag mag je van mij mentaal gaan voorbereiden op school die je maandag weer zal hebben.”� Ik slik bij de woorden. Geen weg meer terug.
“Mooi,”� piep ik en begin te frummelen aan de zoom van mijn zwarte vest.
“Nou kom op zeg?! Je gaat niet dood hoor? Dit is vast je eerste stap, doe die vest uit!”� Grijnzend rukt ze de vest van mijn lichaam af en kijkt al goedkeurend. Wat is hier nou zo goed aan? Ik ben spierwit, geweldig zeg!
“Kom,”� ze pakt mijn hand en neemt me mee naar de badkamer. Ze commandeert me om mijn shirt uit te trekken en een handdoek over mijn schouders te leggen. Rillend zit ik op de wcdeksel en bekijk hoe mijn nicht druk met de flacon begint te schudden. Ik heb niet durven kijken welke kleur het is en heb alleen maar velletjes van mijn onderlip afgeknaagd met mijn voortanden. Stralend komt ze met de flacon op me af en heeft plastic handschoenen aangetrokken. Here we go.

“Hoe lang moet ik met zo’n knot op mijn hoofd lopen?”� Ik hobbel achter Eve aan die netjes alles opruimt in de badkamer en dan door naar mijn kamer loopt.
“Half uurtje ongeveer, dan gaan we het uitspoelen en dan werken we er crèmespoeling bij.”� Ik knik en ga dan maar zitten op het bed.
“Wat als het niet staat?”�
“Je krijgt het nu nog niet eens te zien, eerst ga ik je nog opmaken en je haar goed doen. En het zal je vast wel staan, ik zie het voor me en dan is goed nieuws.”� Fijn. ‘Goed nieuws’, wat heb ik daar aan? En trouwens, hoe wil ik het nou niet zien, gaat ze alle spiegels afplakken?
“Pieker niet zo, maakt je niet mooier met die frons op je hoofd. Zet wat muziek op en dan kletsen we wat bij.”� Zuchtend sta ik op en haal mijn laptop van sluimerstand.
“Wat wil je horen?”�
“Nou niet al te hard, maar het mag wel jou muziekgenre zijn hoor.”� Al wat vrolijker zet ik ‘Sensation White’ op die minstens één uur duurt. Ik kan niet wachten tot dat ik genoeg geld heb en ik dan die events mag bezoeken. Het suckt zo hard dat ik nu nog niet kan, ach ja. Ik loop weer terug naar mijn bed en ga naast Eve zitten.
“Je hebt me nog niet verteld waarom je dit doet?”� Nieuwsgierig schuift ze wat dichter naar me toe en laat haar stralende groene ogen zien. Eve is knap. Ze heeft kort blond haar die ze met wax een bad-ass look geeft. Ze draagt alles wat in de mode is en maakt daar nog een eigen draai aan. Ze is echt een groot voorbeeld voor mij. Toen ik klein was keek ik al naar haar op, zag hoe jongens om haar heen dartelde. Ze heeft nu een vriend, een hele lieve, en dat is pas haar tweede. Ze heeft zichzelf nooit te koop gezet met haar schoonheid. Ze sprong niet over van de ene jongen naar de andere, dat respecteer ik zo hard!
“Omdat ik het zat ben om als niets door het leven te gaan.”� Ze kijkt me medelevend aan en legt haar hand op mijn knie. “-En omdat ik een jongen leuk vind, die mij niet ziet staan,”� murmel ik erachteraan en kijk weg van haar gezicht. Ik weet al dat ze een reusachtige glimlach op haar lippen heeft gezet, dat hoef ik niet te zien.
“Het werd eens tijd!”� zegt ze dan opgewonden en knijpt nog wat harder in mijn knie.
“Wat?”� vraag ik zachtjes.
“Je mag je haar uitspoelen,”� ze knipoogt speels naar me. Lachend laat ik me recht tillen. Op de badkamer laat ik me op mijn knieën zakken en haal mijn hoofd boven de badkuip. Eve begint de tempratuur te regelen zodat het goed genoeg is voor mijn huid. Rustig haalt ze de kop over mijn hoofd en ik voel hoe mijn haren zwaarder worden en naar beneden zakt. Heel het bad kleurt vies lichtbruin. Gadver, wat voor een kleur krijg ik in mijn haar?! Een naar gevoel begint weer in mijn buik op te borrelen. Eve stopt de crèmespoeling er in en verwerkt alles goed tot in de haarpunten. Eenmaal ingewerkt spoelt ze alles grondig uit en zet dan de kraan uit.
“Zo, hier heb je een handdoek.”� Als een opa sta ik krakkemikkig op. Sjeesus, heb nu wel pijn aan mijn knieën en onderrug van dat hangen boven die badkuip, dan niet te beginnen over de vreselijke stijve nek! Dankbaar neem ik de handdoek over en begin ruig mijn haren droog te maken.
“Als het een beetje droog is föhn ik de rest wel.”� Ik knik en ga verwoed verder met drogen.

“Goed, je haren zijn droog. Ik ga het even wat bijwerken en niet schrikken van dit mesje, ga alleen maar je haren iets speelser maken.”� Ze zegt het wel leuk, maar als nog schrik ik me rot bij het zien van dat kartelmesje. Mijn nagels boor ik in mijn knieën en knijp mijn ogen stijf dicht als ik het mesje dichterbij zie komen. Ze pakt mijn haren erbij en voel dan korte rukjes.


“Zit stil, zo krijg je gegarandeerd make-up in je ogen!”� Met haar knie op mijn bovenbeen, haar elleboog steunend op mijn schouder en met haar tong een stukje uitgestoken, probeert ze verder te werken aan mijn ogen. Tot grote ergernis van Eve blijf ik maar knipperen met mijn ogen, zo’n potlood puntje lijk huge van zo dichtbij!
“Draai je oog gewoon weg van het potloodje, dat werkt.”� Zuchtend kijk ik er van weg en merk inderdaad dat ik minder moet knipperen.
“Goed zo, nu nog wat oogschaduw.”� Goedkeurend stapt ze van me af en rommelt wat in haar beautycase. Ik ben abnormaal nieuwsgierig hoe ik eruit zie, ze heeft dan ook serieus élk voorwerp waar ik mezelf in kan zien uit handbereik gezet zodat ik niet kon kijken. Zelfs de televisie heeft ze gekeerd zodat ik mezelf niet in het scherm kon bewonderen, zo erg ben ik toch niet? Okay, zo erg ben ik wel. Als een randdebiel begin ik te grijnzen waar mijn nicht niks van snapt.
“Ik hoef het niet te weten.”� Dat laat me nog meer grijnzen en kijk haar dan extra lief aan. “We zijn klaar, kom je mee shoppen?”�
“Maar, maar, mag ik het niet zien?!”� Met grote, niet-begrijpende ogen kijk ik haar aan.
“Kijk niet zo, vertrouw me nou maar. We gaan eens zien hoe de stad op je reageert.”� Mokkend laat ik me door haar van het bed aftrekken en doe terug mijn zwarte vest aan. Samen lopen we naar beneden en ik trek mijn Allstars aan. Eve trekt haar leuke laarzen aan die een chocolade bruine kleur hebben.
“Mam, we zijn de stad in!”� roep ik door de gang en knal dan de deur achter me dicht en volg Eve haar auto in.

Reacties: