Hoofdcategorieën
Home » Muse » You » Me - 18
You
Me - 18
Matt scheen het nogal grappig te vinden, maar ik snapte de lol er niet van. Dom keek ook vol verbijstering naar het scherm.
'Hey!' siste ik tegen Matt. 'They cannot do this! That's impossible! It's not right!'
'But it's so funny!' schaterde hij.
Ik wisselde verbaasde blikken uit met Dom. Chris was er niet, die was bij zijn kinderen.
Oké, ik kan begrijpen dat je een film over iemands leven wil maken. Maar dit gaat me echt te ver. Dit kan niet. In die film ben ik veertien! Dat kan echt niet. Dit is ook niet wat er vijf jaar geleden is gebeurd.
Ik stond op en veegde de popcorn van mijn schoot. Ik ging een protestbrief schrijven, en wel meteen. Ik liep de zaal uit en pakte mijn laptop uit mijn tas. Naast de deur van de zaal stond een bankje, dus daar ging ik op zitten om mijn e-mail te versturen. Dit is gewoon niet goed. Alles klopte tot op het moment dat Dom zo nodig verliefd op me moest worden. Ik kon er ook niet om lachen. Het enige coole aan dat stukje was dat mijn lievelingsactrice, Emma Watson, mij speelde. Ik begon te typen. In het Nederlands, dan konden ze het lekker gaan vertalen bij die Warner Brothers.
Niet beste medewerkers van Warner Bros.,
Dit kunnen jullie niet maken. Een man van drieëndertig wordt niet verliefd op een meisje van veertien. En dat is ook helemaal niet waar. Dit is een belediging voor ons, hoor. We zijn beste vrienden en meer niet. Punt.
Matthew vond het grappig maar wij kunnen er totaal niet om lachen. Dit gaat gewoon veel te ver. Alles klopte aan de film tot op dat moment. Dit pikken wij echt niet. En dat zullen jullie merken ook.
Met onvriendelijke groet,
Emily
Zo, dat was geregeld. Hoe durven ze dit te doen? Ik had al wel een idee om ze flink terug te pakken, maar ik had de jongens erbij nodig om me te helpen. Gelukkig had ik al wat ervaring met films.
'In Holland they say: That will teach them a lesson!' zei ik voldaan.
We hadden net een film opgestuurd naar een andere filmmaatschappij over Warner Bros. waarin ook hun verleden flink verdraaid werd. En het was geaccepteerd. Over een maand zou de film in de bioscoop te zien zijn.
Ik gaf de jongens een high five en zette mijn computer uit. We hadden de film op een cdtje gebrand zodat we hem ook aan Chris konden laten zien. En dat zouden we nu gaan doen.
'Hello guys, come in!' begroette Kelly ons hartelijk.
Eerst gingen we wat drinken en praten en toen gingen we de film kijken. Het had echt een heel lullig begin. Je zag duidelijk dat het met Paint (het standaard tekenprogramma op een Windows pc) was gemaakt, maar dat was juist leuk.
We lachten tot onze buiken zeer deden en toen de anderhalf uur durende film afgelopen was klapten we (nog steeds in een deuk).
'Wow, that's awesome,' zei Chris terwijl hij de tranen van het lachen uit zijn ogen veegde.
Het had dus prima uitgepakt.
Reacties:
Oh, ik snap het! een beetje...
Er is dus helemaal niets fouts... aha.
Het is heel leuk geschreven, maar ik moet eerlijk zeggen dat is het wel jammer vind dat het zo loopt. Ik bedoel: je best het verhaal over emily aan het lezen en BOEM afgelopen ineens en je bent vijf jaar later. Heel verwarrend dus. Dat vind ik eigenlijk wel jammer. Je had namelijk zo veel meer kunnen schrijven! Hoe het na het optreden ging, hoe het verder bij matt thuis ging, en hoe het was als ze weer terug in nederland was... Zo mis je eigenlijk een heel stuk verhaal.
Verder heb ik nog één ding: (sorry dat ik zo zeur
Emma is 20, en als het dan vijf jaar later is, is ze dus 25. Het is een beetje vreemd om dat een 14 jarige te spelen. XD Maarja... wie weet zijn over over vijf jaar wel technologieën die verjongering kunnen veroorzaken