FanFic.nl

Our Farewell

Chapter 12, Verward...

Daniel bleef maar mompelen en ik liep langzaam naar Luke toe. 'Waarom mocht ik niet bij je zijn?' ik fluisterde zo zacht omdat ik bang was dat Daniel me zou horen. Maar jammer genoeg draaide hij z'n hoofd al om en gromde. 'Sian,' en hij stak z'n hand uit. Verdoofd pakte ik 'm en Daniel trok me naar zich toe. 'Waarom mag ik niet bij Luke zijn!' ik was zo boos en Daniel negeerde me gewoon. 'Daniel!' ik was zo boos dat ik maar bleef schreeuwen. 'Sian,' fluisterde Luke en ik keek om. Hij gebaarde dat ik rustig moest doen en ik kalmeerde weer. Daniel bleef rustig doorlopen en ik pakte z'n hand nog steviger vast. Wat ik was vergeten was dat hij ook voor altijd bij mij wilde blijven.
Na een lange tijd draaide Daniel zich om en keek naar Luke. 'We gaan rennen.' zei hij kort en tilde me op. Luke was al begonnen met rennen en had een aardige voorsprong. Daniel mompelde wat, maar begon toen toch te rennen. Ik moest m'n gezicht weer in z'n shirt verschuilen, want anders werd ik misselijk.

Na ongeveer tien minuten stopte Daniel met rennen en zette me weer op de grond. Ik stond nog een beetje te wankelen, en een jongen lachte. 'Dave,' een oudere man stuurde de jongen die Dave heette weg en liep naar Daniel. Hij begon een gesprek te voeren en Luke kwam dichtbij me staan. Hij sloeg zelfs z'n arm om me heen. 'Waarom nu wel?' m'n stem klonk hees en Luke lachte. 'Daniel vertrouwt ze niet, aangezien ze net als ons zijn.' Luke drukte me tegen zich aan en rook aan m'n haar. Ik keek op en zag een meisje staan met lang zwart haar. Het leek alsof ze uit de jaren 1800 kwam. 'Veronika,' fluisterde Luke en lachte. 'Luke,' en ze wierp Luke even een blik toe, maar keek toen naar mij. 'Veronika.' ze boog diep en Luke glimlachte. 'Sian.' en ik pakte haar hand. 'Aangenaam,' antwoorde ze zangerig en ik glimlachte. 'Veronika hoort bij mij.' zei Luke en ik schrok. Luke en Veronika waren bij elkaar? 'Bij elkaar?' fluisterde ik en keek verdoofd naar de grond. 'Bij elkaar.' antwoorde Veronika en liep naar Luke toe. Ze kuste hem. Vampieren horen zoenen klonk heel anders dan mensen horen zoenen. De zoen van de mens was vlezig en dit leek net op het ketsen van twee stenen. Beleefd keek ik even de andere kant op en Daniel kwam alweer aanlopen.
Toen hij bij me was fronsde hij. 'Veronika,' mompelde hij en Veronika lachte. 'Daniel,' Luke waarschuwde hem en keek toen weer naar mij. 'Jullie kennen elkaar?' en ik keek van Daniel naar Veronika. Veronika knikte en huppelde toen met Luke weg. Ze hielden elkaars hand stevig vast en ik was in de war. 'Luke zei dat hij van me hield?' fluisterde ik en Daniel gromde. 'Luke ziet je als een vriendin.' antwoorde hij en ik zuchtte opgelucht. 'Mooi,' m'n antwoord was kort en ik sloeg m'n armen om Daniel heen. 'Ik hoor bij jou.' Daniel glimlachte en kuste m'n hoofd. 'Ik hou van je,' fluisterde hij en ik grinnikte.
Hij liet me weer los en liep naar de oudere man toe. 'Waar kunnen we overnachten?' vroeg hij net hoorbaar en ik liep achter ze aan. Daniel pakte m'n hand toen ik bij hem stond en de man keek naar me. Hij kon z'n blik niet van me af houden en Veronika kwam aanlopen. 'We hebben een hutje en daar kan Sian slapen.' antwoorde ze en ik glimlachte. Veronika liep weer naar Luke en ze gingen op het gras zitten. 'Luke is echt gelukkig,' fluisterde ik en keek ze lachend aan. 'Ja,' antwoorde Daniel kort en hij begeleidde me naar het huisje toe.

Reacties: