Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » All Time Low » In Passing. -Jack Barakat » 02. Nemo

In Passing. -Jack Barakat

5 maart 2011 - 19:23

1350

3

303



02. Nemo

Nemo is Latin for nobody. Sorry dat het zolang duurde. (:

Natuurlijk moest dat gebeuren. Stond het geluk de laatste jaren aan mijn kant? Ik dacht het niet. Vlug stond ik op en onderdrukte een rilling. Ik vermeed oogcontact en wilde langs de jongen lopen, maar hij hield me tegen.
‘Het spijt me,’ zei hij snel.
Ik knikte nauwelijks en wilde verder lopen wanneer ik me realiseerde dat het onbeleefd was van me. Hem gewoon een flauw lachje schenken was genoeg.
Ik keek hem aan en mijn adem stokte wanneer ik zag wie er voor me stond. De gitarist van All Time Low had net tegen me gelopen. Ik knipperde enkele keren met mijn ogen met de gedachte dat ik me dit aan het verbeelden was.
‘Het is oké,’ piepte ik van het verschot.
Ik wilde doorlopen, maar mijn benen wilden niet in beweging komen.
‘Zo zie je er anders niet uit,’ zei hij glimlachend.
Ik opende mijn mond maar er kwam geen klank uit. Zijn donkerbruine ogen onderzochten mijn gezicht oppervlakkig. Het viel me op dat zijn ogen zoveel mooier waren in het echt dan op foto. Hij had een schuine glimlach op zijn gezicht gekregen. Waarom moest ik nu net tegen hem aanlopen? Als dit enkele jaren geleden gebeurd zou zijn, dan ging ik vast helemaal anders gereageerd hebben. Het zou vast belachelijk zijn om te vragen of ik met hem op de foto zou mogen, bedacht ik me snel.
‘Laat me het goedmaken.’
Ik trok een wenkbrauw op. ‘Hoe wilde je dat dan doen?’
Hij wees naar het cafeetje aan de overkant. ‘Drink iets met me.’
Ik wilde vriendelijk weigeren, maar ik wilde mezelf opwarmen. Ik had dorst en verschrikkelijk koud. Het gebeurde trouwens niet dagelijks dat Jack Barakat je meevroeg om iets te drinken met hem.
‘Is goed,’ kreeg ik uiteindelijk over mijn lippen hoewel ik bijna thuis was.
Zijn glimlach verbreedde en hij doorzocht mijn ogen met de zijne. Het werd me opeens duidelijk waarom zoveel jonge meisjes fantasietjes hadden over hem.
‘Ik wil wel graag je naam weten voordat ik je meeneem naar binnen, wie weet ben je een crimineel.’
Een sarcastisch lachje ontsnapte uit mijn mond. ‘June. June Barnett. Zoek me maar op op je iPhone.’
Hij fronste even een wenkbrauw, maar herstelde zich snel. Betrapt keek ik even naar mijn All Stars. Hij had me nog niet verteld dat hij een iPhone had.
‘Ik ben Jack. Jack B-’
‘Ik weet het,’ flapte ik eruit.
Opnieuw fronste hij een wenkbrauw.
‘Ik ben fan van All Time Low,’ zei ik om mezelf te verduidelijken.
Hij lachte even en wreef met zijn vrije hand door zijn haren. Het zorgde voor een warrig effect. Ik glimlachte onschuldig terwijl ik een rilling onderdrukte. Jack gebaarde met zijn hand naar de overkant en samen begonnen we te wandelen.
Ik wilde iets zeggen, maar kon niets nuttigs bedenken.
‘Het regent niet meer,’ mompelde ik uiteindelijk wanneer we de straat overstaken.
‘Dat komt omdat je onder mijn paraplu loopt,’ lachte Jack.
Ik kon door de grond zakken van schaamte. Waarom had ik alweer ingestemd op het drankje? Oh, juist omdat niemand minder dan Jack Barakat dat gevraagd had zodat hij dan later in een interview zou kunnen zeggen dat hij ooit eens iets gaan drinken was met een raar meisje genaamd June. Als het een andere jongen geweest, had ik simpelweg geweigerd. Jack liet me als eerste naar binnen gaan en ik liep onmiddellijk naar een plekje bij de verwarming. De verwarming stond niet aan, aangezien het zomer was, maar ik kon er mijn gilet over leggen en hopen dat hij zo wat ging drogen. Ik trok het nat dingetje van me en legde het over de verwarming.
‘Dat zal niet zo goed werken, denk ik,’ zei Jack grijnzend.
‘Het is de gedachte die telt,’ zei ik met een flauwe glimlach.
Jack glimlachte even en keek me toen even aan.
‘Dus, Jack? Waarom zou iemand zoals jij iets willen gaan drinken met mij?’ vroeg ik nieuwsgierig.
Ik moest het gewoon weten.
‘Je lijkt me wel leuk,’ was het antwoord.
Ongelovig keek ik hem aan. Mijn haar stond alle kanten op en was waarschijnlijk vettig geworden van de regen, ik was in een plas gevallen, mijn gilet was doordrenkt, zelfs mijn T-shirt was nat, ik had amper iets gezegd tegen hem en hij zei: “Je lijkt me wel leuk.”ť
Als hij de woorden gemeend had, dan had ik gebloosd. Ik wendde mijn blik van hem af en keek naar mijn gilet die plotseling erg interessant geworden was.
‘Aarde aan June,’ grijnsde Jack terwijl hij met zijn hand voor mijn ogen zwaaide.
Verbaasd keek ik op. ‘Wat?’
‘Ik vroeg wat je wilde drinken,’ grinnikte hij.
Onbewust glimlachte ik terug bij het zien van zijn koddig lachje. Het voelde raar. Ik had al zolang niet meer een echte glimlach op mijn gezicht gehad. Ik wreef even subtiel over mijn lippen om mijn glimlach te voelen. Daarna keek ik naar de man die onze bestelling opnam. Hij keek me ongeduldig aan.
‘Warme chocolademelk,’ zei ik snel.
De man bromde nog iets en liep toen weg. Ik keek Jack opnieuw aan en zocht wanhopig naar iets om over te praten. Hij moest waarschijnlijk denken dat ik een ongelooflijk saaie trut was en hij voelde hoogstwaarschijnlijk dat hij dit moest doen omdat ik door hem in een plas was gevallen.
‘Hoe komt het dat je er zo verschrikkelijk uit ziet?’ vroeg hij om de stilte te breken.
Zo’n vraag had ik totaal niet verwacht. Het was trouwens niet beleefd om een meisje verschrikkelijk te noemen.
‘Ik kom van het kerkhof,’ mompelde ik omdat ik geen zin had om te liegen.
Jack knikte alsof hij het helemaal begreep.
‘Wil je erover praten?’ vroeg hij aarzelend nadat de man me mijn warme chocolademelk gegeven had.
Ik keek hem even in de ogen. Hoewel het erg aanlokkelijk klonk, schudde ik mijn hoofd. Net alsof Jack Barakat tijd had om zich met een zielig iemand als mij bezig te houden. ‘Misschien een andere keer.’
Jack keek me terug in de ogen en knikte toen. We wisten allebei dat er geen volgende keer ging komen.
‘Hoor jij geen nieuw album te maken?’ vroeg ik plotseling om de aandacht niet langer op mij te vestigen.
Jack lachte zijn aanstekelijke lach en ik kreeg opnieuw een glimlach op mijn gezicht. ‘Hoe weet jij dat?’
‘Twitter,’ bekende ik schouderophalend.
Jack keek me grijnzend aan. ‘Volgende week moeten we terug naar LA om de rest van het album op te nemen.’
Ik knikte even voordat Jack verder vertelde.
‘Het gaat waarschijnlijk wat hectisch worden.’
Hij grinnikte om zijn eigen woorden.
‘Wauw,’ zuchtte ik dromerig. ‘LA …’
Het was vroeger altijd een droom van me geweest om veel te reizen. Ik was nog nooit naar Californië geweest. Als ik geld genoeg had gehad, dan was ik hier al lang weggegaan. Ik kreeg de huiveringen van Baltimore.
‘Weet je wat?’ vroeg hij enthousiast, ‘Waarom ga je niet mee?’
‘Pardon?’ vroeg ik ongelovig.
Volgens mij wilde hij gewoon in my pants geraken. Wat zwak van hem om me valse beloftes aan te smeren.
‘Ik meen het, June. Je ziet er … afgeleefd uit.’
‘En bedankt, Jack,’ antwoordde ik oogrollend met een vlaagje ironie in mijn stem, ‘Je kent me ineens niet en waarom zou je in godsnaam willen dat ik mee zou gaan?’
‘Je lijkt me een interessant persoon. Misschien dat die plek hier veel te onaangename herinneringen met zich meedraagt. Misschien moet je gewoon even ergens anders zijn. Trouwens, je hebt niets te verliezen.’
Jack had de nagel op de kop geslagen. Verstomd bleef ik hem aankijken.
‘Hoelang blijf je in LA?’ vroeg ik twijfelend en probeerde mijn stem ongeïnteresseerd te laten klinken.
‘Ongeveer een maand.’
‘Wat zal de rest daar van vinden?’ vroeg ik meer aan mezelf dan aan hem.
‘Laat dat maar aan mij over,’ zei Jack breed glimlachend.
Ik glimlachte bij het zien van zijn glimlach.
‘Je kan trouwens LA verkennen en je kan shoppen zoveel je wilt en je hebt een dak boven je hoofd.’
‘Je zou wel eens gelijk kunnen hebben,’ gaf ik toe.
Het zou me hoogstwaarschijnlijk deugd doen en mama zou niet alle dagen met me opgescheept zitten. Ik hoefde trouwens niet alle dagen met All Time Low op te trekken.
‘Ik doe het,’ zei ik voordat ik er verder over nadacht.
Jack grijnsde tevreden. Ik voelde me opgelucht, misschien ging ik eindelijk opnieuw kunnen starten met mijn leven. Vanuit mijn ooghoek zag ik een schim voorbij het raam flitsen. Verbaasd keek ik uit het raam, maar zag niets. Het was vast mijn verbeelding.


Reacties:


Hometownhero
Hometownhero zei op 4 april 2011 - 19:05:
Verder ! :]


xEmma
xEmma zei op 12 maart 2011 - 9:14:
OMG! Mag ik meegesmokkeld worden in haar koffer O.O?
Ik wil oooohooohoook! *zeurt*


FreeHugsPlz
FreeHugsPlz zei op 5 maart 2011 - 20:43:

ik HOU van dit verhaal. snel verder, alsjeblieft?