Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Don't cry my girl [BillKaulitz] » 3.fight
Don't cry my girl [BillKaulitz]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
6 maart 2011 - 22:59
Aantal woorden:
589
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
221
3.fight
Ik staar naar de muur voor. Ik hoor dat mijn stiefvader begint te lopen. Niet veel later voel ik een ruwe hand op mijn schouder die er hardhandig in knijpt. Ik krimp even ineen maar geef geen kick. Ik weet wel beter ondertussen.
Hij pakt met zijn andere hand mijn haar vast. Een harde gil verlaat mijn mond als hij me onverwachts omhoog trekt aan mijn haar. Tranen staan in mijn ogen en rollen in een hoog tempo over mijn wangen. 'Laat me los.!' gil ik terwijl de tranen blijven rollen. Met moeite probeer ik de pijn te verdringen, maar het is bijna ondragelijk. Plotseling laat hij me los. Gelijk val ik op de vloer. Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd erin. Tranen rollen over mijn wangen. 'Doe wat ik je zeg,' sist mijn stiefvader en doet een stap naar achteren. 'Nee,' blijf ik opstandigheid volhouden en snik. Gelijk voel ik een trap tegen me zij aankomen.. 'Doe het,' slist hij. Langzaam haal ik mijn hoofd van mijn knieën. 'Nee,' snik ik nog zachter. Mijn stem valt langzaam weg, net als mijn opstandigheid. Weer voel ik een trap tegen mij zij, op hetzelfde plek als net. Tranen blijven stromen. Mijn zij klopt. Mijn hoofd doet pijn van het trekken aan mijn haren en mijn arm en schouder zijn rood.
Weer verlaat een snik mijn mond. 'Doe het,' hoor ik mijn stiefvader weer zeggen, op een iets wildere, hardere en meer dwingende toon dan net. Ik blijf zitten op de grond, niet in staat me te verroeren.
'Nu!' hoor ik mijn stiefvader schreeuwen. Een pijnscheut schiet weer door mijn zij als hij er tegenaan trapt. Hij tilt me omhoog, niet aan mijn haren, maar door zijn handen onder mijn oksels te zetten.. 'Nu, uitladen en weer inladen met vieze spullen. Daarna ga je de was doen en als er nog tijd is je huiswerk. Ik wil wel op tijd eten,' zegt hij. Daarna laat hij me op de grond vallen en beent de kamer uit. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Een dag zoals normaal.
Na ongeveer 10 minuten hijs ik mezelf overeind. De pijn in mijn zij is nog niet afgenomen. Hoe eerder ik dit allemaal af heb, hoe eerder ik aan mijn huiswerk kan beginnen, hoe minder gezeur ik krijg van de leraren en hoe beter ik mijn toetsen maak. Hoe beter ik mijn toetsen maak, hoe beter mijn cijfers zijn en hoe beter mijn rapport eruit ziet. Hoe blijer mijn moeder is en hoe minder klappen ik krijg! Want als mijn moeder blij is, is ze veel bij mijn stiefvader waardoor hij niet, of in ieder geval minder, alleen bij mij kan zijn. Als mijn moeder er bij is doet hij niks.
Snel ruim ik de vaatwasser uit en zet de vuile vaat erin. Ik pak mijn schooltas en haast me naar boven. Ik zet mijn tas in mijn kamer en loop dan door naar de wasmachine. Ik haal de was die gewassen is er uit. Ook de was van de droger haal ik eruit en vouw die op. Ik stop de was van de wasmachine in de droger en zet die alvast aan. Ik stop nieuwe was in de wasmachine en zet ook de wasmachine aan. De gevouwen was berg ik op en ik loop tevreden naar mijn kamer. Dat heb ik snel gedaan.
Ik ga op mijn bureaustoel zitten en kijk even op mijn klok. Nog anderhalf uur voor ik moet gaan koken. Tevreden pak ik mijn tas en begin aan mijn berg met huiswerk..
Hij pakt met zijn andere hand mijn haar vast. Een harde gil verlaat mijn mond als hij me onverwachts omhoog trekt aan mijn haar. Tranen staan in mijn ogen en rollen in een hoog tempo over mijn wangen. 'Laat me los.!' gil ik terwijl de tranen blijven rollen. Met moeite probeer ik de pijn te verdringen, maar het is bijna ondragelijk. Plotseling laat hij me los. Gelijk val ik op de vloer. Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd erin. Tranen rollen over mijn wangen. 'Doe wat ik je zeg,' sist mijn stiefvader en doet een stap naar achteren. 'Nee,' blijf ik opstandigheid volhouden en snik. Gelijk voel ik een trap tegen me zij aankomen.. 'Doe het,' slist hij. Langzaam haal ik mijn hoofd van mijn knieën. 'Nee,' snik ik nog zachter. Mijn stem valt langzaam weg, net als mijn opstandigheid. Weer voel ik een trap tegen mij zij, op hetzelfde plek als net. Tranen blijven stromen. Mijn zij klopt. Mijn hoofd doet pijn van het trekken aan mijn haren en mijn arm en schouder zijn rood.
Weer verlaat een snik mijn mond. 'Doe het,' hoor ik mijn stiefvader weer zeggen, op een iets wildere, hardere en meer dwingende toon dan net. Ik blijf zitten op de grond, niet in staat me te verroeren.
'Nu!' hoor ik mijn stiefvader schreeuwen. Een pijnscheut schiet weer door mijn zij als hij er tegenaan trapt. Hij tilt me omhoog, niet aan mijn haren, maar door zijn handen onder mijn oksels te zetten.. 'Nu, uitladen en weer inladen met vieze spullen. Daarna ga je de was doen en als er nog tijd is je huiswerk. Ik wil wel op tijd eten,' zegt hij. Daarna laat hij me op de grond vallen en beent de kamer uit. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Een dag zoals normaal.
Na ongeveer 10 minuten hijs ik mezelf overeind. De pijn in mijn zij is nog niet afgenomen. Hoe eerder ik dit allemaal af heb, hoe eerder ik aan mijn huiswerk kan beginnen, hoe minder gezeur ik krijg van de leraren en hoe beter ik mijn toetsen maak. Hoe beter ik mijn toetsen maak, hoe beter mijn cijfers zijn en hoe beter mijn rapport eruit ziet. Hoe blijer mijn moeder is en hoe minder klappen ik krijg! Want als mijn moeder blij is, is ze veel bij mijn stiefvader waardoor hij niet, of in ieder geval minder, alleen bij mij kan zijn. Als mijn moeder er bij is doet hij niks.
Snel ruim ik de vaatwasser uit en zet de vuile vaat erin. Ik pak mijn schooltas en haast me naar boven. Ik zet mijn tas in mijn kamer en loop dan door naar de wasmachine. Ik haal de was die gewassen is er uit. Ook de was van de droger haal ik eruit en vouw die op. Ik stop de was van de wasmachine in de droger en zet die alvast aan. Ik stop nieuwe was in de wasmachine en zet ook de wasmachine aan. De gevouwen was berg ik op en ik loop tevreden naar mijn kamer. Dat heb ik snel gedaan.
Ik ga op mijn bureaustoel zitten en kijk even op mijn klok. Nog anderhalf uur voor ik moet gaan koken. Tevreden pak ik mijn tas en begin aan mijn berg met huiswerk..
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.