Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Don't cry my girl [BillKaulitz] » 4.making dinner.
Don't cry my girl [BillKaulitz]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
6 maart 2011 - 23:26
Aantal woorden:
652
Aantal reacties:
0
Aantal keer gelezen:
292
4.making dinner.
'Amy!' hoor ik mijn stiefvader schreeuwen. Ik zucht zacht en leg mijn pen neer. Ik schuif mijn stoel naar achteren en loop de trap af. Halverwege de trap sta ik stil. Mijn stiefvader staat onderaan de trap. Hoe dichterbij ik kom hoe sterker de geur van alcohol en wiet mijn neus binnen dringt. Ik slik even. 'Ik heb honger,' bromt hij. Ik kijk even op de klok. Het is net 5 uur geweest. 'Nu al?' zeg ik zo onverschillig mogelijk en doe mijn best om mijn verbazing niet te laten horen. 'Ja, ga koken kreng!' zegt hij, nu al opgefokt. Hij pakt me bij mijn pols en trekt me de trap verder af. Hij geeft me een duw richting de keuken en gooit de deur achter me dicht. Ik draai me om en staar woedend naar de deur. Ik bal mijn handen tot vuisten en haal een keer uit tegen de muur. Een harde "bonk" vult de de keuken en is waarschijnlijk ook te horen aan de andere kant van de muur. Ik sla nog een paar keer tegen de muur, maar elke keer wat zachter. Net zo lang tot ik huilend door mijn knieën zak. Mijn handen bloeden lichtjes maar ik voel het niet. De pijn van mijn handen weegt niet op tegen de pijn van de rest. Van wat mijn stiefvader me aandoet. Van wat mijn moeder me aandoet, zonder dat ze het weet. Ze stuurt me nog niet één smsje, niet een. Terwijl ze mijn stiefvader elke dag minstens 2 of 3 keer belt of sms't, als het niet vaker is.
Ik zucht zacht en dep mijn handen af met een stukje keukenrol. Ik loop naar de kraan, zet hem aan en houd mijn handen onder de kraan. Ik bijt op mijn lip het niet uit te schreeuwen van de vele kleine wondjes die gaan prikken door het water.
Na een paar minuten haal ik mijn handen onder de kraan vandaan. Het bloeden is gestopt. Ik bedenk even wat ik ga klaar maken, iets wat snel en simpel is.
Al snel staat alles op het vuur. Mijn handen zijn nog pijnlijk en gevoelig. Mijn vader komt de keuken in gestormd. 'Ik wil eten!' sist hij, tussen elk woord neemt hij een adempauze om zijn woorden kracht bij te zetten. Ik laat de pannen los en voel hoe hij me vast pakt bij mijn kraag. 'Nu!' sist hij recht in mijn gezicht. Een walm van alcohol en wiet komt weer terecht in mijn gezicht. Ik kuch even. 'Ik ben bezig.' mompel ik en kijk naar de grond in de hoop dat ik hem minder boos maak.
Al snel voel ik een vlakke hand die op mijn wang belandt. Mijn stiefvader laat me los en beent de keuken uit. Mijn wang brandt na terwijl ik me omdraai naar het vuur.
Ik pak de pannen van het vuur. Ik leg alles op een bord, pak bestek en loop naar de kamer. Het bord geef ik aan mijn stiefvader en daarna loop ik snel terug naar de keuken. Ik leg hetgeen dat over is en leg dat op een ander bord. In mijn eentje ga aan de keukentafel zitten. Van mijn stiefvader kan ik niet verwachten dat hij bij in de keuken komt zitten. Hij zit veel te fijn in de bank voor de televisie naar autoraces te kijken.
Nadat ik mijn eten op heb gegeten, zet ik alles in de vaatwasser. Ook de pannen ruim ik op. Daarna loop ik naar de woonkamer en zie dat mijn stiefvader zijn bord weg gezet heeft. Ik pak hem op. Gelijk begint mijn stiefvader tegen me te schreeuwen. 'Wat doe je nou?! Je ziet toch dat er nog eten op ligt? Wil je dat ik verhonger?' Ik zucht zacht en zet het bord terug. De rest van de reeks scheldwoorden laat ik aan me voorbij gaan terwijl ik geduldig blijf staan. Ondertussen ben ik het wel gewend. .
Ik zucht zacht en dep mijn handen af met een stukje keukenrol. Ik loop naar de kraan, zet hem aan en houd mijn handen onder de kraan. Ik bijt op mijn lip het niet uit te schreeuwen van de vele kleine wondjes die gaan prikken door het water.
Na een paar minuten haal ik mijn handen onder de kraan vandaan. Het bloeden is gestopt. Ik bedenk even wat ik ga klaar maken, iets wat snel en simpel is.
Al snel staat alles op het vuur. Mijn handen zijn nog pijnlijk en gevoelig. Mijn vader komt de keuken in gestormd. 'Ik wil eten!' sist hij, tussen elk woord neemt hij een adempauze om zijn woorden kracht bij te zetten. Ik laat de pannen los en voel hoe hij me vast pakt bij mijn kraag. 'Nu!' sist hij recht in mijn gezicht. Een walm van alcohol en wiet komt weer terecht in mijn gezicht. Ik kuch even. 'Ik ben bezig.' mompel ik en kijk naar de grond in de hoop dat ik hem minder boos maak.
Al snel voel ik een vlakke hand die op mijn wang belandt. Mijn stiefvader laat me los en beent de keuken uit. Mijn wang brandt na terwijl ik me omdraai naar het vuur.
Ik pak de pannen van het vuur. Ik leg alles op een bord, pak bestek en loop naar de kamer. Het bord geef ik aan mijn stiefvader en daarna loop ik snel terug naar de keuken. Ik leg hetgeen dat over is en leg dat op een ander bord. In mijn eentje ga aan de keukentafel zitten. Van mijn stiefvader kan ik niet verwachten dat hij bij in de keuken komt zitten. Hij zit veel te fijn in de bank voor de televisie naar autoraces te kijken.
Nadat ik mijn eten op heb gegeten, zet ik alles in de vaatwasser. Ook de pannen ruim ik op. Daarna loop ik naar de woonkamer en zie dat mijn stiefvader zijn bord weg gezet heeft. Ik pak hem op. Gelijk begint mijn stiefvader tegen me te schreeuwen. 'Wat doe je nou?! Je ziet toch dat er nog eten op ligt? Wil je dat ik verhonger?' Ik zucht zacht en zet het bord terug. De rest van de reeks scheldwoorden laat ik aan me voorbij gaan terwijl ik geduldig blijf staan. Ondertussen ben ik het wel gewend. .
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.