FanFic.nl

Avatar: Legend of the Benders

Kaiya's past revealed? Part I

''Wat doen jullie hier zo vroeg?'' Yama keek geïrriteerd naar de grijns die op zijn gezicht stond. Ze wilde iets zeggen, maar slikte haar woorden in, bang om het erger te maken dan het nu al was. Kalm zette ze een stap vooruit, denkend dat ze langs hem kon lopen, zonder dat hij iets deed. Dit had ze verkeerd gedacht, omdat ze, op het moment dat ze bijna langs hem was, iets aan haar kraag voelde. Meteen daarna voelde ze een ruk eraan, waardoor ze haar balans verloor en achterover op de grond belandde. ''Ik geloof dat ik iets vroeg.'' Nijdig keek ze naar boven, opnieuw recht in de ogen van de luchtmeester. ''Ik hoef daar geen antwoordt op te geven, als ik dat niet wil.'' Ze krabbelde vlug overeind, waarna ze Kaiya even kort aankeek, maar daar had ze niet veel aan. Nogmaals probeerde ze langs hem te lopen, maar werd toen voorover geblazen door Shouta's luchtsturing. Geïrriteerd beet ze op haar tanden, om zich in te houden, maar het gegrinnik van hem maakte haar woedend. Opnieuw stond ze op, draaide zich om en liep op hem af. ''Wat is jouw probleem?! Waarom laat je ons niet met rust?'' Met nog steeds dezelfde grijns keek Shouta haar aan. ''Ik heb geen probleem. Mag ik niet blij zijn een oude vriend terug te zien?'' Yama balde haar vuisten, hoe kun je zo een oude vriend begroeten? Kaiya was er duidelijk niet blij mee, dus vrienden waren ze zelfs niet. ''Ik ben jouw houding nou al spuugzat,'' sprak ze wat zachter. ''Oh,'' sprak Shouta op een toon alsof hij net uit een ei was gekropen. Hij ging langzaam in een houding staan. ''Leer het me maar af dan.'' Ze keek hem verbaasd aan, alsof ze dacht dat hij een grapje maken, maar nadat hij een luchtstoot op haar af schoot, die ze maar net kon ontwijken, wist ze dat hij serieus was. Ze wist niet zeker of ze wel kon winnen met de gelimiteerde sturing die ze kon, maar ze wist wel dat ze nu niet moest opgeven. Langzaam maar zeker ging ook zij nu in een houding staan. Eindelijk kwam Kaiya in beweging. ''Yama, wacht,'' begon ze haar zin, om zowel de aandacht van Yama als Shouta te trekken. ''Shouta was de beste luchtmeester van de jongeren.'' Yama wist dat Kaiya haar waarschijnlijk wilde waarschuwen, maar dat sloeg ze af. Ze wist van zichzelf al dat hij moeilijk was te verslaan voor iemand als haar. Kaiya moest toekijken hoe haar vriendin zich in de strijd worp in haar plaats. Ze moest toekijken hoe Yama steeds achterover werd geduwd door de luchtstoten die ze steeds opving, hoe ze steeds opnieuw opstond om door te gaan. Kaiya beet op haar onderlip, voornamelijk omdat ze kwaad op zichzelf was. Omdat ze Yama niet hielp. Omdat ze.. Niet eens iets deed. Wat voor een vriendin deed zoiets nou? Misschien had Shouta gelijk.. Misschien... Misschien was ze echt niets waard.

''Je krijgt me toch niet te pakken!'' Het kleine meisje rende zo hard als ze kon weg voor haar vriend, die lachend haar probeerde te tikken. Twee volwassene keken toe, terwijl ze wat praatte over het dagelijks leven. Een paar andere oefende hun sturing, terwijl wat jonge kinderen toekeken hoe dat precies in zijn werk zat. Het groepje luchtmeesters was maar klein, vanwege een oorlog die 200 jaar geleden had plaatsgevonden. Er waren maar een paar volwassen, maar nog minder kinderen. Toch lieten de luchtmeesters zich er niet van weerhouden te bestaan. Iedereen was bezig met hun dagelijkse bezigheid, net zoals Shouta en zijn kleine groepje. ''Waarom heb jij die verachtelijke haarkleur? Waarom is het niet gewoon zwart, zoals ieder andere luchtmeester heeft?'' Hij wilde de haren vastgrijpen, die probeerde te ontsnappen, maar iemand anders pakte zijn arm vast. Verbaasd staarde hij er even naar en liet zijn blik toen glijden naar de eigenaar ervan. ''Arata..'' De blauwe ogen staarde hem aan. ''Ben je nu weer bezig?'' Shouta snoof, waarna hij de twee andere jongens aankeek die bij hem stonden. ''Tch, we gaan.'' Vervolgens liep hij kwaad weg, terwijl de andere twee hem volgden. ''B..Bedankt,'' sprak het meisje verlegen. De jongen kwam op haar afgelopen. ''Alweer? Ze blijven aan de gang. Je moet eens leren voor jezelf op te komen. Ze zijn alleen maar bang van mij omdat ik de zoon ben van de leider.'' Het meisje keek weg, waarop de jongen moest glimlachen. Hij greep haar mouw vast en trok haar overeind. ''Kom op, Kaiya, tijd voor onze training.''

''Goed zo, zo moet het!'' Een enorme grijns verscheen op Arata's gezicht terwijl hij zijn duim opstak. Kaiya knikte, terwijl er een kleine glimlach verscheen. Dankzij zijn toezicht en behulpzaamheid was het voor haar makkelijker om een sturing onder de knie te krijgen. ''Zullen we nu een stukje vliegen?'' Opnieuw knikte Kaiya instemmend. Ze hielden allebei van vliegen, maar vooral zij, omdat het haar een vrij gevoel gaf. Ieder mens droomde ervan om te kunnen vliegen als een vogel, om vrij door de lucht te zweven en die droom was alleen voor luchtmeesters weggelegd. Maar haar ging het niet alleen om de vrijheid. Telkens als zij door de lucht zweefde kreeg ze het gevoel dat ze alles kon bereiken. Het gevoel dat niets of niemand haar iets kon doen. Arata had vast ook zijn eigen redenen om het vliegen lief te hebben. Misschien om dezelfde redenen, maar dat hoefde niet per sé. ''Wacht hier, ik ga onze staffen halen.'' Door middel van luchtsturing rende hij sneller dan een normaal persoon kon bereiken. Daardoor was hij ook sneller terug dan verwacht. ''Hier,'' sprak hij en gaf de ene staf aan haar. Hij maakte een rare beweging, waardoor de staf veranderde in een vlieger. ''Klaar?'' terwijl hij het zei zette hij zich schrap en sprong, zodat hij de lucht in schoot. Kaiya deed precies hetzelfde. ''Zullen we er een race van maken?'' vroeg Arata toen ze op een goede hoogte zaten. ''Oké,'' antwoordde Kaiya bijna meteen. ''Wie het eerste bij de oude eik is!'' Terwijl hij het zei maakte hij meteen vaart, waardoor Kaiya verbaasd achter bleef. Het duurde niet lang of ze kreeg door dat als ze wilde winnen ze hetzelfde moest doen. Ook zij maakte nu vaart, waardoor ze gelijk aan elkaar waren. Daarbij was de oude eik nieteens zo ver meer. ''Ik laat je niet zomaar winnen!'' zei arata grijnzend en draaide zijn vlieger om. Wat was hij van plan? Kaiya's ogen werden groot van verbazing toen ze zag dat haar vriend boven op zijn vlieger stond. Luchtsurfen? Waar heeft hij dat geleerd?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.