Hoofdcategorieėn
Home » All Time Low » Cause I'll Be Damned If I Do Ya, Damned If I Don't! » Take A Breath And Let The Rest Come Easy
Cause I'll Be Damned If I Do Ya, Damned If I Don't!
Take A Breath And Let The Rest Come Easy
Het was een nare droom. Een hele erge nachtmerrie. Ik kan me er niet veel van herinneren, maar het had vast wat met de dood van mijn broer temaken. Ik werd twee keer midden in de nacht wakker, en was blij dat we niet met zijn vieren op een kamer sliepen. Maar ik moest per se touren dus dan ging ik ook touren.
Ik werd voor de vierde keer wakker. Moe keek ik op de klok. Acht uur. “Tijd om op te staan.”¯ Mompelde ik in mezelf en stond moeizaam op en rekte me uit. Ik liet mijn voeten in mijn pantoffels glijden en liep naar het raam toe. In een ruk deed ik de gordijnen opzij en ik werd verblind door het felle zonlicht. Ik hoorde mensen. Een heleboel geroezemoes. Ik deed mijn ogen weer open en keek naar beneden. Mensen met camera’s, interviewapparatuur en dat in grote getale. Ik hapte naar adem en verschool me naast het raam. Geschrokken deed ik de gordijnen dicht. Hier had ik op kunnen wachten. Ik had kunnen weten dat de paparazzi van MTV en andere muziekmedia hier nu stond, wachtend totdat ik mezelf toonde. Ik had geen andere keus om het voorval van gisteren uit te leggen aan de media en fans. Maar had dit zich dan zo snel verspreid? Verward keek ik naar mezelf in de spiegel, maar mijn spiegelbeeld wist het ook niet. Ik pakte mijn laptop vanonder het bed en opende internet. Mijn vingers gleden razendsnel over het keyboard en al snel zag ik schreeuwerige berichten staan over Goodbye December. De meesten waren vrij oud, zeggend dat ze in het voorprogramma van All Time Low zaten. En daar waren de meest recente, gillend: “Leadzangeres Rose verlaat podium tijdens voorprogramma All Time Low, wat is de oorzaak?”¯ Of iets wat er op leek. Trends op Twitter die over het voorval gingen waren er ook veel. En teveel @Mentions voor ons Twitterprofiel, vragend wat er aan de hand was, van fans en van nieuwsomroepen.
En dan hadden we het nog niet over het beeldmateriaal. Ik zag mezelf eerst nog sterk en zeker van mezelf zingen en gitaarspelen in een te low definition filmpje. En toen hikkend door het tweede vers gaan. En toen stil vallen, in tranen uitbarsten, excuses aanbieden, het podium verlaten… Amy en Laura verontschuldigde zich nog een paar keer, zelf wisten ze blijkbaar ook niet wat er aan de hand was. En toen was het podium leeg.
Snel sloot ik af. Ik moest en zal mezelf laten tonen, uitleggen wat er gebeurd was, zodat de lading nieuwsgierige paparazzi verdween. Ik kleedde mezelf snel aan, deed drie riemen om zodat ik toch nog de Rose was die iedereen kende en liep haastig naar buiten.
Ik was nog geeneens bij de glazen draaideur gekomen of de mensen buiten vochten al om mij zo goed mogelijk te fotograferen. Ik haalde een hand door mijn korte, donkerbruine haar met roze highlights en ademde goed in. “Hier gaat hij dan, Rose. Niet stressen, doe het rustig aan.”¯ Mompelde ik tergen mezelf en ging door de deur heen.
De helft van de vragen die naar me werden geschreeuwd hoorde ik geeneens. Allemaal fotolichten om me heen en ik werd geleid naar een podium. Je weet wel, hij leek een beetje op degene die worden gebruikt bij een persconferentie. Ik moest plaats nemen in een rode stoel en het was alsof ze al wisten dat ik alles wilde vertellen.
In de verte zag ik de rest van Goodbye December aan komen sjokken, drie vermoeide gezichten keken me hoopvol aan. Hadden ze weer over me gepiekerd? Het waren zulke goede vrienden. Ik knuffelde ze wanneer ze dichtbij genoeg waren, maar de conferentie begon nog steeds niet. Vier stoelen waren trouwens nog leeg, en ik vroeg me af wie er nou ook nog moest opdraven.
Daar kwamen ze. Vier jonge gasten, waarvan ik een vierde van kende. Hoe heette hij nou? A... Alex, toch? Hij lachte vriendelijk toen hij zag dat ik hem herkende. De andere keken verward om zich heen. Een leek sprekend op Alex, alleen had hij bijna zwart haar met hier en daar wat blonde plukjes, maar het kon zo zijn broer geweest zijn. De derde van links vond ik het jongst lijken, met zijn tanktop en warrige haar. Degene daarnaast was bijna kaal, maar niet echt lelijk. Nee, ze waren alle vier best wel mooi. Ik schudde mijn hoofd. Rose, doe eens even normaal.
Alex nam plaats naast me en daar begonnen de vragen, die voornamelijk aan Alex en mij werden gesteld. Alex schrok een beetje toen ik zei dat het kwam omdat mijn broer was overleden door een ongeluk. Verder had ik gezegd dat het nu goed gaat en dat ik vanavond geen paniekaanval ging krijgen. Maar ik kon niet zeker zijn dat het ook zo ging worden.
Na de conferentie voelde ik me een stuk beter. Iedereen zou nu begrijpen waarom ik gisteren in huilen uitbarstte. Gelukkig maar.
Alex gaf me een schouderklopje. “Het geeft niet.”¯ Lachte hij. Ik knikte netjes en bedankte hem dat we nog mochten meetouren.
Ik snapte sowieso niet dat we samen moesten vertellen over het voorval, maar ik haalde me schouders op en ik liep met de band naar onze kamers. We moesten immers weer verder naar ons volgende concertadres, gelukkig was het niet ver. Vier uurtjes rijden was het maximum.
We laadden onze versterkers en boxen in, want ja, we waren nog zo arm dat we geen personeel hadden die dat voor ons deden. All Time Low daarentegen…
Ze leken me aardig, Ookal waren zo veel populairder dan Goodbye December was. Vroeger dacht ik dat populaire bands hooghartig en egoïstisch waren, neerkijkend op minder populaire bands. Maar als zo een populair joch een lid van een andere band je probeert te troosten is dat niet echt zelfzuchtig, toch? Ik lachte naar mijn gitaar, Buttercup, dat is Boterbloem in het Engels. Ze was gelukkig nog heel nadat ik haar op de grond had laten vallen. Ze begreep het wel, toch? Vast wel. Voorzichtig sloot ik de deuren van onze jaren ’50 Volkswagen Transporter. Dat alle versterkers en boxen erin konden samen met ons erbij was een wonder. Ik lachte en liep weer naar binnen om de gasten van All Time Low netjes te ontmoeten.
Onze manager was er al en praatte uitgebreid over mijn voorval en de conferentie van vanochtend. Ze stopten toen ze ons zagen. Amy zette haar petje goed en stapte zelfverzekerd op ze af. Uitslover. Ik rolde met mijn ogen en ging naast de onze manager en Laura in staan. “We waren hier gekomen voor een Meet&Greet..?”¯ zei ik vragend. “Hé, Rose.”¯ Lachte mijn manager. Hij was best wel een chille gast met zijn ongeordende, blonde haar, joggingbroek en uitgelopen gympen. Als ik zei dat hij mijn manager was, geloofde je me niet. “Hoi Harry.”¯ Zei ik.
“Nou,”¯ begon hij, “Dit is All Time Low.”¯ Zei Harry en wees naar de vier jongens. Hun manager stond met Alex te praten, waarschijnlijk wat insiderinformatie over ons. Alex gaapte hem aan alsof hij Chinees sprak en zei dat hij het ook gewoon aan ons kon vragen. Ik deelde hetzelfde mee toen de manager de biografie van All Time Low wilde vertellen.
De twee chefs gingen weg, misschien wat met elkaar overleggen. Alex keek me aan. “Wij hebben elkaar al ontmoet.”¯ Lachte hij.
“Ja… Maar ik wil het nog eens overdoen,”¯ zei ik serieus en stak mijn hand naar hem uit. “ Rose. Rose Bedford. Leadzangeres en leadgitarist. ”¯ Hij schudde mijn hand en zei formeel: “Alex Gaskarth, gitaar en leadzanger.”¯
Ik schudde ook handen met de gitarist, Jack Barakat, degene met het zwartige haar en blonde plukjes. Hij deed raar, maar dat maakte me aan het lachen.
Degene die er nog uitzag als iemand die nog op de middelbare school kon zitten, heette Zack Merrick en hij speelde bas. Hij was best rustig en aardig en ook Rian Dawson, de drummer, leek me erg vriendelijk.
We gingen met zijn allen rond een tafel zitten en we praatten wat over onszelf en de band. “Nog sorry van gisteren,”¯ zei ik tussen neus en lippen tegen Alex. Hij lachte. “Ik snap waarom je uithuilde op mijn schouder.”¯ Alex deed het haar wat voor zijn ogen hing opzij. “Mooi.”¯ Zei ik terwijl ik hem bekeek.
Een knappe dude, die Alex. Vooral zijn haar was te gek. Ik voelde dat ik rood werd en keek naar het tafelblad. De warmte trok zich terug en ik keek weer op. Ik verontschuldigde me en praatte over de band. All Time Low luisterde met veel interesse en dat verbaasde me, ook al wist ik dat ze niet zo arrogant waren.
Toen onze managers weer kwamen opdagen hadden we veel lol gehad. Harry lachte toen hij zag dat ik lol had. Het was ontspannend en hij had me in geen tijden lachend gezien. Hij was vast blij om me zo te zien.
Het was een beetje frustrerend dat Amy met een hongerig-jachtdier-blik naar Alex kreeg. Was dit jaloezie? Ik rilde en schudde mijn hoofd. Hij was knap, punt uit. En Amy was zo iemand die het gelijk als een prooi ziet.
Van de managers moesten we gaan en ik stond op. “Het spijt me nog steeds van gisteren.”¯ Zei ik.
“Het geeft niet! Hoe vaak heb ik dat nou al gezegd, Rose?”¯ lachte Alex. Ik grijnsde. Als er iets ergs gebeurde gaf ik mezelf te lang de schuld.
Op onszelf gingen we naar onze Volkswagen toe en stapten in, pratend en lachend hoe geweldig All Time Low was.
De rit was korter dan ik had gedacht. Of hadden we teveel lol gehad? Het kwam er op neer dat All Time Low fantastisch was en Alex superaantrekkelijk. Charley vond dat Zack het schattigst was en Laura vond Jack en Rian grappig.
We laadden onze spullen uit en de stage werd voor ons opgezet.
“Dit wordt helemaal mijn show!”¯ lachte ik optimistisch. “Hopelijk staat All Time Low in het publiek!”¯ piepte Charley. “Droom verder, dat gebeurd vast niet.”¯ Zei Amy serieus en pakte haar gitaar. Dat betwijfelde ik. Ik zag ze er wel voor aan om undercover in het publiek te staan en ons gekweel aan te horen. Ik lachte in mijn vuist en we gaven elkaar een groepknuffel voordat we het podium opgingen, hopend dat deze show beter ging dan de vorige.
Reacties:
Alex is zoooo schattig<3
En er moet geen rivaliteit tussen haar en Amy gaan ontstaan ö Dat kan de hele tour verpesten.
Ik heb wel een tip [jajaaa^^]: plaats wat meer alinea's. Nu heb je twee alinea's, een van vier regels en een die de rest van de 1727 woorden omvat. Doe ergens een extra entertje, een witregel maakt het lezen een stuk gemakkelijker. Kunnen we even ademhalen ;]
But that's all. Me really likes this story<3
xxx
snel verder
wil je elke keer een melding doen als je verder bent
Verder ! ;d