FanFic.nl

Our Farewell

Chapter 14, Vertrouwens persoon?

Luke kwam naar ons toe lopen met de bebloede staak en legde hem op het gras neer. 'Mijn allerliefste Veronika, open je ogen!' smeekte hij haar en trok Veronika naar zich toe. Veronika leek niet te reageren en ik kroop tegen Daniel aan. 'Alles komt goed,' fluisterde hij en kuste me. 'Dat weet je niet!' de woede in mij overspoelde me en de tranen liepen over m'n wangen. 'Tranen...' een prachtige, zangerige stem vloeide langs me heen en ik richtte me op de plek waar het vandaan kwam. Uit het bos kwam een meisje met lang zwart haar. Ze leek op een elfje. 'Sakura,' fluisterde ze en kwam dichterbij. 'Ik ben wat je noemt een Dhampir.' haar stem klonk beleefd en ze ging bij Veronika zitten.
Ze zat binnen een twee seconden naast me en pakte m'n tranen. 'Tranen genezen,' ze liet de traan op de lippen van Veronika vallen en ik hoorde haar weer ademen. En ik kon weer normaal ademen. 'Veronika?' Luke's stem trilde, hij wilde haar voorhoofd kussen maar het meisje Sakura hield hem tegen. 'Nog niet!' haar stem was nog steeds beleefd, maar het klonk wel wí¡t strenger. 'De traan moet eerst langs de verwondingen, als je het aanraakt kan het naar jou lichaam trekken.' Sakura legde ons precies uit hoe de magie van de traan werkte.
Na ongeveer tien minuten opende Veronika langzaam haar ogen en haalde diep adem. 'Is hij weg?' haar stem klonk zwak en Luke trok haar naar zich toe. 'Ja hij is dood,' Luke knuffelde Veronika en Sakura lachte.
Ze stond weer op en was van plan weg te gaan. 'Wacht,' Daniel's stem klonk streng en Sakura bleef staan. 'Wat is er?' ze draaide zich naar Daniel en hij lachte. 'Dankjewel,' z'n stem klonk zacht en teder. Ik trok hem naar me toe en kuste hem. 'Goed gedaan,' fluisterde ik en Sakura schrok.
'Jij!' ze stond binnen een seconde naast me en keek me boos aan. 'Jij bent het mens waar ze het over hebben!' haar stem was hard en boos en ze trok me overeind. 'Jij bent anders!' ze gromde naar me en Daniel vloog naar Sakura toe. 'Je laat haar met rust!' z'n stem klonk boos en bezorgd om mij. Hij zette Sakura neer en liep weer naar me toe. 'Ik kan jullie helpen,' haar stemming veranderde en ze liep naar me toe. Daniel ging in aanvalspositie staan, maar ik gebaarde dat hij rustig kon doen. 'Zeg maar dat ik jullie vertrouwens persoon ben.' 'Vertrouwens persoon?' ik begreep niet hoe zí­j een vertrouwens persoon kon zijn. 'Laten we zeggen dat ik de Strigoi weg kan houden.' haar stem klonk koud en Daniel ging weer normaal staan. 'Hoe?' vroeg hij en liep naar Sakura toe. 'Dí¡t ga ik niet zeggen, maar vertouw me.' ze liep richting het bos en verdween toen. Ik begreep er geen hout van, maar ik vertrouwde haar wel.
Daniel liep naar Veronika toe, die ondertussen alweer overeind zat. 'Dhampir,' bromde ze en stond op. Ze wankelde nog wel. Luke hield haar staande en samen liepen we terug naar het veld. In de hoop dat ze niet vermoord waren...

Reacties: