FanFic.nl

Bleeding Rose

Hoofdstuk 1, Spijbelen

De zon scheen met felle stralen het klaslokaal in. Iedereen was hartstikke vrolijk, want vandaag was de laatste dag van school. Volgend jaar zou ik m’n eindexamen moeten doen. Maar dat was iets waar ik nu niet aan wilde denken. Ik moest nadenken over de lol die ik samen met m’n vriendin Clarissa ging doorbrengen. We zouden gaan zwemmen, uiteten gaan, naar de stad. Alles wat meisjes van onze leeftijd zouden doen.
‘Hayley!’ Clarissa’s stem wekte me uit m’n dagdroom. ‘De les is voorbij, we hebben pauze!’ ze stond vrolijk op. We pakten onze tassen en liepen het lokaal uit. Christian rende langs me heen en pakte m’n pen af. ‘Jij idioot, geef verdomme m’n pen terug!’ m’n voeten vlogen over de grond en voor ik het wist lag ik languit in de gang. ‘Hayley!’ Clarissa kwam hysterisch naar me toe rennen.
Toen ik rechtop ging zitten zag ik dat iemand z’n hand uitstak. Ik keek omhoog en zag een prachtige jongen. Z’n haar was zo zwart als de nacht en z’n bleke ogen lachten naar me. Verdoofd pakte ik z’n hand vast. ‘Hou je vast,’ fluisterde hij en trok me overeind. Ik wankelde nog een beetje en hij pakte m’n armen vast. ‘Pas op.’ z’n stem klonk zo bovennatuurlijk mooi dat de twee zinnen die hij tegen me had gesproken in m’n hoofd bleven spoken. Z’n glimlach was zo prachtig dat ik hem maar aan bleef kijken. De jongen draaide zich naar Christian en stak z’n hand uit. ‘De pen.’ hij klonk streng en Christian gaf hem de pen. Christian liep weg en de jongen draaide zich weer naar me toe. ‘Hier,’ fluisterde hij en liep weer weg.
Clarissa legde haar hand op m’n schouder en draaide me in één ruk om. ‘Gaat het?’ ze klonk zo hysterisch dat ik haar van me afsloeg. ‘Rustig, ik ben geholpen door-‘ ik brak m’n zin af en toen drong het door. Ik was geholpen door een vreemde. ‘Wie was hij?’ floepte eruit en Clarissa lachte. ‘Dat was Austin, de zoon van de rijke dr. McGuire.’ ze barstte meteen los over Austin en we liepen naar de kantine. Christian keek me nog verbaasd aan, waarschijnlijk had hij het over m’n actie van daarnet.
Rustig ging ik bij m’n vaste vriendengroep zitten. Noella, Kate en Alex hadden alweer ruzie over wie het laatste toetje mocht. Nate en Cloë waren hun huiswerk aan het bespreken en ik en Clarissa hadden het alleen maar over Austin. Tenminste, Clarissa dan. ‘Ze zeggen dat hij op boogschutten zit en dat z’n tweelingbroer Riley een hekel aan hem heeft, omdat Austin beter is.’ fluisterde ze en keek op. Voor onze neus stond Austin en ik begon te blozen. Hij lachte naar me en liep toen weer verder. Ik stond op en rende achter hem aan. ‘Wacht!’ m’n stem sloeg over en ik struikelde. Maar net nog toen ik kon vallen werdt ik opgevangen door dezelfde handen die me omhoog hadden getrokken. ‘Misschien moet je opletten waar je je voeten neerzet.’ grinnikte hij en zette me weer goed in m’n pas. ‘Dankje,’ stamelde ik en Austin knikte. Hij liep verder met mij achter zich aan. ‘Je vriendin weet wel veel over me, hé?’ hij lachte en keek me met glinsterende ogen aan. ‘Ach, ja, ze kan soms nog wel eens overdrijven.’ ik grinnikte toen ik dat had gezegd en Austin lachte met me mee. ‘Austin!’ riep een onbekende stem en we draaiden ons om. Achter ons stond een meisje met lang zwart haar en ze leek verdacht veel op Austin. ‘Aubrey,’ Austin klonk teleurgesteld en Aubrey liep naar hem toe. ‘We moeten gaan,’ fluisterde ze en liep met hem weg. Daar stond ik dan, in m’n eentje. Clarissa kwam naar me toegelopen en pakte m’n hand. ‘Zo, ik heb je nu éindelijk weer voor mezelf.’ ze grinnikte en trok me mee naar ons tafeltje.
‘Waar hadden jullie het over?’ vroeg ze plots en ik keek geschokt op. ‘Ach, over school...’ loog ik, ze mocht niet weten dat ik het net over haar had. Clarissa kan namelijk niet goed tegen mensen die over haar praten. ‘Oké,’ antwoorde ze kort en dronk haar pakje met melk. ‘Nog twee lessen en dan zijn we eindelijk vrij!’ riep ze uit toen ze haar pakje op had en maakte zo’n overdreven vrijheids beweging. ‘Haha, ja eindelijk vakantie!’ bootste ik na en ze grinnikte. ‘Wat enthousiast...’ haar stem klonk, net als die van Austin, teleurgesteld.
Nate kwam naar ons toegerend. ‘Christian zoekt je,’ hijgde hij en ik kuchtte. ‘Christian?’ m’n stem klonk onbeleefd en Nate lachte. ‘Ja, ik snap het ook niet.’ grinnikte hij en ik gooide het lege melk pakje van Clarissa naar z’n hoofd. ‘Ben zo terug,’ mompelde ik en liep naar de tafel waar Christian zat.
‘Jij wilde me spreken?’ vroeg ik met een onbeleefde toon en Christian lachte. ‘Ja, wat moest die Austin nóu met jou?’ hij kaatste de woorden zo hard in m’n gezicht dat ik schrok. ‘Uh, niks, we praatten gewoon wat!’ snauwde ik en liep weer terug. Achter me hoorde ik Christian en z’n “vrienden”� lachen.
Bij Clarissa aangekomen kon ik alleen maar naar m’n salade staren, eten kon ik niet. De vraag die Christian stelde drong eigenlijk wel tot me door. Wat moest Austin met mij? Wat wilde hij van me?
De bel ging en Clarissa stond op. Ik was weer gefocust en pakte m’n tas. ‘Engels,’ bromde ik en Clarissa lachte. ‘Zo erg is het niet,’ maar ze had gelijk spijt van haar woorden toen we bij het lokaal aankwamen. ‘Laat maar,’ fluisterde ze. We hadden een invalleraar want onze normale docent was al vroeger met vakantie gegaan. ‘We gaan het vandaag over verschillende dingen hebben,’ mompelde de docent en ik zat met m’n gedachten alweer totaal ergens anders.
‘En het antwoord is... ms. McKenzie?’ de docent tikte met z’n aanwijsstok op m’n tafel en ik schoot omhoog. ‘Het antwoord is...’ mompelde ik en ik hoorde Clarissa wat fluisteren, maar het was niet verstaanbaar. ‘Nou?’ de docent begon me op m’n zenuwen te werken en ik zuchtte. ‘Ik weet het niet, meneer...’ fluisterde ik en de docent lachte. ‘Ms. McKenzie weet het niet!’ brulde hij uit en Christian begon te lachen. Met een rood hoofd ging ik weer zitten en precies op dat moment werd er op de deur geklopt. De deur werd geopend en in de deuropening stond Austin. ‘Hayley McKenzie moet bij de directeur komen.’ zei hij en ik schoot omhoog, pakte m’n tas en rende het lokaal uit.
Toen we op de gang stonden liepen we rustig door de hal heen. ‘Waarom moet ik naar de directeur?’ fluisterde ik en Austin lachte. ‘Moet je niet,’ grinnikte Austin en ik keek gefronsd. ‘Waarom haalde je me dan uit de les?’ en Austin keek me aan. ‘Ach, ik dacht,’ en hij stopte met praten. ‘kom we gaan,’ hij pakte m’n hand en rende met me mee naar buiten. We stonden op het schoolplein en we liepen hand in hand naar de achterkant van de school. ‘Waar gaan we heen?’ en ik hield z’n hand stevig vast. ‘Dat zie je wel,’ fluisterde hij en trok me richting een Volvo s60. ‘Ontmoet Tornado,’ en hij streek met z’n hand over de motorkap. ‘Zoals het paard van Zorro?’ grinnikte ik en hij lachte met me mee. ‘Ja, mijn Tornado kan sneller rijden dan de meeste anderen.’ antwoorde hij met vol trots en ik lachte. ‘Haha, dat wil ik wel eens zien.’ daagde ik hem uit en hij opende de portier van de auto.
Ik ging aan de passagierskant zitten en in de auto hing een heerlijke mintgeur. Austin ging achter het stuur zitten en sloot het portier weer. ‘Waar wil je heen?’ vroeg hij en hij lachte naar me. ‘Is dit niet spijbelen?’ grinnikte ik en Austin zuchtte. ‘Ja, dat is het inderdaad.’ en hij starte de motor. ‘Ik denk dat jij deze plek wel wil zien.’ en hij scheurde de parkeerplaats af. Waar we heen gingen wist ik niet, maar ik vertrouwde Austin.

Reacties: