FanFic.nl

Bleeding Rose

Hoofdstuk 3, De ranch

Die avond kwam ik maar niet in slaap. Zodra ik m’n ogen sloot zag ik Austin voor me met z’n prachtige glimlach. Onrustig bleef ik maar draaien in m’n bed. Op de één of andere manier kon ik niet lekker liggen. De wind blies ook nog eens tegen m’n raam aan, wat het ook moeilijk maakte om te kunnen slapen. En ik had ook nog eens het gevoel dat ik werd bespied. Met m’n hoofd onder de dekens probeerde ik nogmaals om in slaap te komen.
Ik gaf het op en kwam weer met m’n hoofd onder de dekens vandaan. Nu ik zo naar het plafond keek was hij eigenlijk best wel mooi. En ik keek zelfs zo nauwkeurig dat ik verschillende vormen zag.
Toen ik zuchtte hoorde ik een luide knal van buiten komen. Ik schoot omhoog en rende naar m’n raam. Nogmaals hoorde ik een knal en opende het raam. Daar beneden stond Austin op me te wachten. ‘Ik moest je zien,’ fluisterde hij en klom via de boom die bij ons stond omhoog. ‘Je moest me zien?’ fluisterde ik en hielp hem mee naar binnen.
We gingen op m’n bed zitten en ik deed het licht aan. ‘Ik had het gevoel dat er iets aan de hand was, ik kon niet bij je wegblijven.’ fluisterde hij en ik ging steeds dichter bij hem zitten. ‘Ik kon alleen niet slapen.’ antwoorde ik en Austin glimlachte. ‘Vandaar,’ grinnikte hij snel en trok me tegen zich aan. ‘Je moet wel gaan slapen dan.’ fluisterde hij en ik lachte. ‘Misschien wil ik dat niet,’ m’n stem trilde en er kwam een gaap uit m’n mond gedreven. ‘Je bent wel moe,’ en hij wiegde me heen en weer.
M’n ogen vielen langzaam dicht en ik lette op Austin’s ademhaling. ‘Je ruikt zo lekker,’ floepte eruit en ik schoot overeind. ‘Zei ik dat echt?’ m’n stem sloeg over en Austin zette zo’n schuine glimlach op. ‘Ja, je zei het.’ en hij knikte. ‘Oh nee...’ en ik ging weer tegen hem aan liggen. ‘Je bent zo mooi,’ fluisterde Austin en toen wist ik het zeker. Ik was verliefd.
Austin slaakte een diepe zucht en ging toen ook liggen. Austin fluisterde wat lieve woordjes en langzaam werd alles steeds vager.

De volgende ochtend schoot ik overeind en op m’n nachtkastje lag een prachtige roos met een briefje er aan gebonden.




Hayley,
Je ouders kwamen nog kijken of je sliep,
dus ik ben weggegaan.
Ik zie je vandaag nog, doe voorzichtig.
Austin.

Het briefje gaf me kriebels in me buik en ik liet mezelf weer omvallen. ‘Austin,’ fluisterde ik en er werd op m’n deur geklopt. ‘Hayley, schiet op, je moet het land op!’ m’n moeder gooide de deur open en kwam met een vreselijk tuinpak aangelopen. ‘O ja, het land...’ m’n humeur was gelijk verspest en met veel moeite trok ik het tuinpak aan en deed m’n haar in een knot.
Chagrijnig liep ik naar beneden en zag m’n vader stralen toen ik de kamer inliep. ‘Je lijkt net je moeder, met het tuinpak aan!’ riep hij vrolijk en sloeg z’n arm om m’n moeder heen. ‘Ja, leuk.’ mopperde ik en goot een glas sinnaasappelsap naar binnen. ‘Kom we gaan, Bessy!’ pestte m’n vader me en liep naar de achterkant van het huis. ‘Ja, boer Harm!’ riep ik boos en m’n moeder kwam niet meer bij van het lachen. ‘Veel plezier!’ grinnikte ze nog en ik gooide de deur dicht.
M’n vader liep richting de ranch en toen ik daar aankwam zag ik dat de Volvo s60 aankomen rijden. Op normaal tempo. Austin. Hij stapte de auto uit en kwam mijn kant op lopen. ‘Leuk pak!’ riep hij en ging bij het hek van de ranch staan. ‘Ach ja, m’n moeders pak...’ mopperde ik en Austin streelde m’n wang. ‘Hoe doe je het toch?’ vroeg ik en zuchtte. ‘Doe wat?’ hij begreep duidelijk niet wat ik bedoelde. ‘Telkens als ik je zie... dan is m’n humeur gelijk weer goed.’ stamelde ik en Austin zette een onbetaalbare glimlach op. ‘Geen idee,’ grinnikte hij en lachte schalks.
‘Hayley!’ m’n vader stond al in de ranch en ik draaide me om. Daar stond hij met de twee haflingers. ‘Breng Star en Noah even naar hun stal!’ riep hij en ik gebaarde dat Austin me wel kon helpen. ‘Misschien kan je me even helpen met Star en Noah.’ en ik lachte. Austin liep met me mee en pakte Star vast.
Samen liepen we richting de stallen en zette ze in hun eigen gedeelte. Star leek Austin wel te mogen en bleef de hele tijd maar hinniken als hij wegliep.
Toen we klaar waren met de paarden wegzetten van de paarden liepen we richting het weiland wat achter de ranch lag. Austin ging in het heerlijke gras zitten en trok mij ook naar beneden. ‘Leuk zo’n tuinpak.’ grinnikte hij nogmaals en ik gaf hem een duw. ‘Het is dus niet leuk!’ Austin draaide zich naar me toe en bekeek me van top tot teen. ‘Ik vind je wel mooi,’ fluisterde hij en pakte m’n hand. ‘Wat doe je?’ stamelde ik en Austin lachte. ‘Je bent zó mooi,’ waren de woorden die zijn mond verlieten en ik begon te blozen. ‘Waarom ging je gisteravond weg?’ vroeg ik zacht en Austin lachte. ‘Je ouders kwamen kijken of je sliep, als ze mij zagen zouden ze vast boos worden.’ antwoorde hij en ik knikte. ‘Ja, boos worden doen ze zeker dan.’ Austin lachte met me mee en ging op het gras liggen. Met z’n prachtige ogen keek hij naar de witte wolken die in prachtige hemelsblauwe lucht dreven. ‘De wereld is wonderschoon,’ mompelde hij en ik ging bij hem liggen. ‘Ja, inderdaad.’ met vol bewondering keek ik naar de wolken. Eentje leek op een groot hart en Austin begon te lachen. ‘Die ene lijkt op een hart.’ grinnikte hij en ik lachte mee. ‘Ja, inderdaad!’ m’n stem was zo opgewekt dat Austin overeind schoot. ‘Ik vind het zo leuk als je opgewekt bent.’ z’n stem klonk zo zacht dat ik er wel uren naar kon luisteren.
Plots hoorde ik m’n vader brommen en ik keek omhoog. ‘Je weet wat je moeder heeft gezegd, hop, naar de stallen!’ snauwde hij en keek Austin boos aan. ‘Pap, dit is Austin.’ mompelde ik en Austin stond netjes op. ‘Aangenaam meneer McKenzie,’ z’n stem klonk zo beleefd dat m’n vader gelijk ontspande. ‘En dit is je vriendje?’ hij keek me met doordrongen ogen aan en Austin lachte. ‘Ja, ik ben haar vriend.’ Ik schrok en keek hem met grote ogen aan. Zei hij nou zojuist dat hij m’n vriendje was?! ‘Uh... ja... dit is...’ m’n stem stierf weg en m’n vader glimlachte. ‘Aangenaam, Austin...’ m’n vader brak z’n zin af en Austin voegde er aan toe: ‘McGuire.’
M’n vader wees dat Austin en ik naar de stallen konden gaan en we liepen hand in hand weg. ‘Jij zei dat je m’n vriendje was?!’ m’n hoofd werd rood en Austin lachte. ‘Ja,’ antwoorde hij kort en bloosde. ‘Wow,’ floepte eruit en ik sloeg m’n hand voor m’n mond. ‘Waarom “wow”�?’ grinnikte hij en ik keek naar de stallen. Ik moest toch wat kunnen verzinnen? ‘Star is helemaal wild nu ze jou weer ziet!’ grinnikte ik en Austin lachte met me mee. Hand in hand liepen we verder en ik pakte de borstels om Star en Noah te kunnen roskammen. ‘Je weet hoe je met paarden om moet gaan?’ vroeg ik uitdagend en Austin knikte. ‘Dat weet ik heel goed!’ hij opende de staldeur en ging bij Star in haar stal staan. Als eerst pakte hij de roskam en begon netjes over de vacht heen te wrijven. Ik deed hetzelfde bij Noah, die er zo te zien, ook wel van genoot.
Toen Austin klaar was opende hij de stal deur en gaf Star nog een snoepje die bij de roskammen lag. ‘Ben je zover?’ en hij liep mijn kant op. ‘Ja, ik ben zover!’ riep ik enthousiast, wetend dat ik nu klaar was met m’n werk.
Samen liepen we terug naar het weiland en gingen weer zitten. De dag was heerlijk warm en ik voelde hoe de zon op m’n lichaam scheen. ‘Heerlijk die warmte,’ mompelde ik en Austin lachte. ‘Ja,’ fluisterde hij en draaide zich naar me toe. Z’n prachtige ogen keken diep in de mijne en langzaam kwam ik met m’n hoofd dichterbij de zijne. Voor ik het wist drukten z’n lippen op de mijne. Deze zoen was niet zoals de anderen, hij duurde langer en zat vol met emotie. Austin haalde z’n lippen weer van de mijne en trok zich terug. ‘Het spijt me,’ fluisterde hij en ik zag dat hij sip was. Wat ik niet begreep was, wat hij verkeerd deed...

Reacties: