Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » In Die Nacht [one-shot] » In Die Nacht.

In Die Nacht [one-shot]

21 april 2011 - 23:09

1500

6

780



In Die Nacht.

Reactie's? Ik sta klaar voor kritiek enzo ;x En mensen die geholpen bedankt<3 Ik zou voor de volgende keer erop letten. Ik wil deze zo houden, zodat ik ook kan zien wat ik fout doe en om te zien hoe ik het deed als ik later anders schrijf.

Tom:
Waarom moet dit allemaal gebeuren? Langzaam lopen de zoveelste tranen naar beneden en vallen op mijn kussen. Een hand streelt mijn rug. 'Het komt goed, Tom. Ik beloof het je,' zegt de stem van Bill zachtjes. Ik kijk op. Bill veegt een traan weg. 'Wat moet ik zonder je broertje?' en weer vallen er tranen. Ik kan het niet meer tegenhouden; sowieso niet bij Bill. Bij hem ben ik altijd al heel gevoelig.
Bill word altijd de gevoeligste tussen ons gezien, maar ze weten niets van wat er gebeurt als wij alleen zijn. Het voelt dan altijd vertrouwd, gewoon heel veilig. Eerst werd ik altijd uitgelachen, omdat ik zo gevoelig was, nadien huil ik niet meer bij iemands bijzijn behalve Bill.
Er word op de deur geklopt, Ik schrik en veeg snel mijn tranen weg.'WIE IS DAAR?' roept Bill 'Ik ben het Georg,' horen we terug vanachter de deur. 'Ik ben even in de badkamer doe jij open?' fluister ik naar Bill die goedkeurend knikt. Snel ren ik de badkamer in en hoor Bill de deur open doen 'Ha Geo, Hoe gaat het?' 'Wel goed met jou? Waar is Tom eigenlijk?' 'Met mij super! Ow die is even in de badkamer.'
Ik loop naar de kraan en open die, ijskoud water stroomt eruit. Ik plons het in me gezicht. Brrr even tril ik omdat het heel koud is maar daarna voelt het weer lekker fijn. Ik plons nog een paar keer om wat bij te komen en doe de kraan uit en droog me gezicht af. Rustig loop ik naar de deur en maak open.
Bill en Goerg zitten er rustig te praten op mijn bed. ‘Heey Geo,’ zeg ik terwijl ik hun richting op loop. ‘Hey Tom, alles goed?’’jawel hoor met jou?’ zeg ik terwijl ik me ook plant op mijn bed ‘ook,’ zegt hij glimlachend.
‘En waar over zaten jullie te praten’ zeg ik na een korte stilte ‘Gewoon waar we heen konden gaan met vakantie,’ zegt Georg ‘en hebben jullie iets?’ ze schudden beide hun hoofd. ‘Daarom hebben we op jou gewacht,’ zegt Bill ‘Kunnen we Gus er ook niet bij halen?’ vraag ik dan ‘Die komt er al aan.’ zegt Bill met een glimlach.
TING DONG. TING DING. Na een tijdje gaat de bel en Bill gaat om open te doen ‘Hey Gus kom binnen!’ hoor ik hem zeggen en ze komen na paar secondes mijn kamer binnen ‘Heey jongens’ zegt Gus met een glimlach. Na een hele tijd erover te hebben gepraat hebben we besloten om naar Nederland te gaan. We vertrekken over 1 week.

Ik tril helemaal ‘Ik wil niet in dat vliegtuig!’ zeur ik voor de 1000e keer ‘We hebben alles al geregeld Tom, over paar uurtjes gaan we,’ zegt Bill die er aan geïrriteerd is over mijn gezeur. Ik neem mijn koffers naar beneden en laat me op de bank vallen ‘konden we niet gewoon met de bus?’ begin ik weer te zeuren, waardoor Bill enkel zucht en zich naast me op de zetel laat vallen.
Even blijft het stil. ‘ik heb echt geen goed gevoel over deze vakantie..’ zucht ik om de stilte te verbreken. Bill kijkt me dan aan ‘het kom wel goed,’ stelt hij me gerust ‘ik hoop het.’ zucht ik en leg mijn hoofd op zijn schouder.
Ik ben nog steeds moe omdat ik niet kon slapen, ik had een nachtmerrie. Zo echt voelde het aan toen ik zag dat er een kogel door Bill zijn hoofd ging, ik werd zwetend wakker en kon daarna niet meer slapen. Ik sloeg een arm om Bill zijn lichaam ‘beloof dat je me niet in de steek laat, broertje,’ piep ik terwijl er een traan van me wang glijd. Bill veegt de traan weg ‘Gus en Geo kunnen er elk moment zijn.’ zegt Bill die me troostend heen en weer wiegt. Ik knik. Hij weet altijd me te troosten, zelfs weet hij niet wat me bezield, hij weet me altijd te troosten.

‘Doet u gordels om, het vliegtuig gaat landen,’ word er gezegd, nou ik heb hem al hele tijd om pff, ik haat vliegtuigen. Dalijk stort hij nog in. Ik hou de stoelleuningen strakker vast waneer ik er aan denk. ‘Haha, Tom je hoeft echt niet bang te zijn en kijk we zijn er zo erg is het toch niet,’ zegt Gustav. Ik geef hem een dodelijke blik, hij weet hoe bang ik ben om in een vliegtuig te zitten.
Eindelijk, we kunnen uitstappen. De jongens volgen mij omdat ik haastend het vliegtuig uit loop en wacht om mijn koffers. Ik wil hier snel mogelijk weg. ‘Rustig aan Tom, wat heb jij voor haast?’ vraagt Bill die me raar aankijkt ‘Ik wil gewoon weg.’ zucht ik.

Daar stonden we dan, in ons gehuurde huisje in het bos. Het is hier wat hoog maar ook weer niet te, je hebt een leuke uitzicht op water als je van boven uit het raam kijkt. Bill klapt blij in zijn handjes ‘het gaat leuk worden!’ zegt hij vrolijk. Ik zucht ‘hopelijk.’

Ik moet samen met Bill in 1 kamer slapen en Gustav en Georg bij elkaar omdat er boven maar 2 kamers zijn en 1 badkamer. Beneden is er een zitkamer en een keuken met een gang waar de wc is en de deur naar buiten een tuin heeft het niet. We wouden het klein houden.
Ik hoor Bill naast me komen zitten op de zetel ‘Gaat het nu beter?’ vraagt hij bezorgt. Ik knik en zucht. ‘Jongens wat gaan we doen?’ vraagt Bill ‘ETEN!’ werd er door de G’s geschreeuwd ‘nou het word eten dus,’ grinnikte Bill waardoor ik even moet lachen.

Het is al half1 s’ nachts en we liggen in bed, iedereen was vandaag snel moe doordat we veel moesten uitpakken. Zachte snurk geluiden komt van Bill zijn kant, die slaapt al een half uur terwijl ik de slaap maar niet kan vatten.

Eindelijk val ik in een slaap..
Bill staat voor me hij kijkt me aan. Ineens krijgt hij een kogel in zijn hoofd. Hij ligt ineens op de grond. Hij bloed
'BILL' gil ik en schiet omhoog, weer die nachtmerrie. de tranen glijden over mijn wangen. Ineens voel ik 2 armen over me heen 'ssth ik ben hier,' zegt Bill terwijl hij over mijn rug streelt 'laat me nooit in de steek. Alsjeblieft,' smeek ik terwijl ik hem strak vast houd 'maak je maar geen zorgen, ben ik lang niet van plan.'
We zitten zo al een half uur en ik voel me weer half slapen ‘Ga maar liggen en slapen’ zegt Bill en wilt naar zijn bed aan de andere kant van de kamer lopen. Ik houd zijn arm vast ‘niet gaan,’ piep ik. Ik wil hem niet laten gaan, bang om hem niet meer terug te krijgen..

We zijn al onderhand 1 week hier, ik krijg steeds elke nacht de zelfde droom en Bill komt weer bij me liggen. Hij “beschermt”¯ me, maar weet niet dat hij zelf beschermt moet worden.

Met z’n allen op de bank kijken we tv, Bill zucht ‘Dit is saai!’ zeurt hij ‘wat kunnen we anders doen?’ zegt Georg ‘WINKELEN!’ roept Bill. met zijn allen kijken we Bill raar aan ‘op dit tijdstip?’ vraag ik dom, Bil knikt ‘Ja, vet leuk toch?’ hij kijkt ons zielig aan. Ik schud “nee.”¯ Hij kijkt me zo lief mogelijk aan ‘nee Bill, we gaan niet.’ zeg ik vastbesloten, ik heb er geen goede gevoelens over om te gaan. ‘Waarom niet?’ zeurt Bill ‘Omdat ik een naar gevoel bij heb,’ zucht ik ‘Kom op Broertje er gebeurt niks? Ik ben bij je.’ probeert hij me gerust te stellen, ik blijf weigeren ‘nee de jongens willen het ook niet, toch?’ vraag ik terwijl ik hun richting kijk. Ze halen hun schouders op ‘maakt ons niet uit.’ zegt Georg en Gustav knikt van dat hij met Georg een is. ‘Of dan kom jij niet?’ zegt Bill waardoor ik hem aankijk ‘nee ik kom wel mee,’ zucht ik terwijl ik me er niet goed bij voel. Bill kijkt heel vrolijk ‘yay,’ zegt hij en trekt zijn jas aan ‘Komen jullie vandaag nog?’ Vraagt Bill en kijkt ons aan. Zuchtend sta ik op en pak ook mijn jas.

We zijn al heel wat winkels in geweest en nu besloten we naar een supermarkt te gaan om wat te drinken ‘IK WIL REDBULL!’ zei Bill hyper. We waren naar binnen gegaan en zochten waar de Redbulls zaten. Met ieder 1 in ons hand liepen we naar de kassa, het werd afgerekend en ineens stormden er paar mensen naar binnen en eentje greep Bill vast en hield een pistool tegen zijn hoofd aan. Het ging te snel en ik kon het niet volgen dus gooide ik mijn RedBull tegen zijn hoofd aan. Bill kwam uit zijn greep en kwam mijn richting op gerend maar er werd een kogel door zijn hoofd geschoten. Hij viel in mijn armen, ik was in schok. Tranen bleven stromen als een waterval, deze keer kon Bill ze niet meer wegvegen. Ik wist het, ik wist dat het niet goed zou komen…


Reacties:

1 2

Cruciatus
Cruciatus zei op 13 maart 2011 - 0:06:
Leuk geschreven!
Aangezien je open staat voor kritiek, een paar tips;
-Als er dingen achter elkaar worden gezegd, kun je die beter onder elkaar neer zetten. Dus in plaats van; "Hoi, hoe gaat het?" "Wel goed, met jou?" Doe je;
"Hoi hoe gaat het?"
"Wel goed, met jou?
-Het vliegtuig, dus ook automatisch dat vliegtuig.
-Het sloeg wel erg snel om van vrolijk, naar weer verdrietig en weer terug. Probeer dit in het veraal een beetje op te bouwen?

Oefening baart kunst! (: