Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Best friends are Forever » 9.1 Whát?! (Jennifer)

Best friends are Forever

13 maart 2011 - 14:13

479

3

301



9.1 Whát?! (Jennifer)

Jennifer POV:
Met een chagrijnig gezicht sjokte ik de trap af en plofte in de woonkamer op de bank neer. Emmett had nou al een vijf minuten niet terugge-sms’t , en ik mocht officieel geen sigaretten meer.
Om één of andere stomme reden was ik verliefd geworden op een vampier, nota bene in het suffe dorpje Forks, en hij heeft me laten beloven dat ik niet meer zal roken. En mijn moeder maar zeggen dat ik moest zorgen dat liefde me geen domme dingen zou laten doen, en nu?
Als Emmett me nu zou vragen hier te blijven, zou ik dat zonder erover na te denken doen, om daarna tot de conclusie te komen dat ik alles wat mijn moeder me leerde in de wind geslagen had.
Ik hoorde hoe de anderen de trap af kwamen en heerlijke geuren dreven al door het huis heen. Rebecca had gekookt vandaag, en zette net de pannen op tafel.
Het duurde niet lang voor we inderdaad allemaal aan tafel zaten. Iedereen gilde en kakelde dwars door elkaar heen en de ene lachbui werd opgevolgd door de andere.
Maar we waren niet allemaal zo vrolijk, het viel me op dat Ada lang niet zoveel zei als wij en niet zo uitbundig mee lachte.
Ik vroeg me af wat er aan de hand was, maar toen we haar er naar vroegen, zei ze dat er niks aan de hand was.
We hingen allemaal voor de tv, toen ze haar mond open deed en aarzelend ‘Meiden?’ vroeg.
Vragend keken we haar aan.
‘Ik geloof dat ik toch wat moet vertellen,’ begon ze.
‘Vertel,’ glimlachte Hayden en we keken haar verwachtingsvol aan.
‘Jullie weten nog met de Volturi hè? Nou, misschien kunnen jullie je Demetri ook nog wel herinneren?’ Ze stopte even om ons vragend aan te kijken, en onze reacties te peilen.
‘Ik heb al een paar dagen wat met hem,’ gooide Ada eruit.
Het bleef doodstil in de kamer, en je kon een speld horen vallen.
Op mijn gezicht lag dezelfde uitdrukking als ik bij de andere vond: ontzetting, verbazing , en woede.
‘Hoe kí¡n je?’ Ik was de eerste die mezelf hervond en de woorden ongelovig uitsprak.
‘Hij is van de Voltíºri,’ bracht Hayden haar ter herinnering.
‘Die leuke vrienden van hem probeerden ons allemaal te vermoorden!’ voegde Laila eraan toe.
‘Hayden was veranderd als het gif er niet uitgezogen was, en ook dat was door de Volturi,’ merkte Amorey op.
Ada keek ons slechts schuldbewust aan.
‘Ik vind het echt ongelooflijk stom van je!’ viel ik opeens uit.
‘Heel fijn Ada! Het is de ví­jand!’ Ik sprong op.
Er volgde een ruzie.
Met dit keer Ada aan de ene kant, en de rest van ons aan de andere kant.
Er was één ding zeker: Wij waren het er absoluut niet mee eens.
Natuurlijk wilden we dat ze gelukkig was, maar Demetri was en bleef van de Volturi en het zou grote gevolgen kunnen hebben als hij hier steeds vaker in het studentenhuis zou komen.
Gevolgen die niemand kon overzien…


Reacties:


Hermelien
Hermelien zei op 15 maart 2011 - 16:58:
Prachtig prachtig !
Just prachtig !
x


realMe
realMe zei op 13 maart 2011 - 14:57:
Oh, Adalain ben helemaal alleen,
zielige Adalain.....

mooi geschreven


JeRiNo
JeRiNo zei op 13 maart 2011 - 14:48:
... Ruzie... ik hí¡í¡t ruzie.
Je hebt het wel leuk opgeschreven
Nee, niet leuk. Mooi, fantastisch en prachtig

xoxo<3