Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Twilight » Best friends are Forever » 9.3 I want to find you (Amorey)

Best friends are Forever

13 maart 2011 - 14:15

352

2

308



9.3 I want to find you (Amorey)

Ik voelde me rottig en ik baande me een weg door alle planten van het bos,
'Adalain' gilde ik, het angstige gevoel bekroop me toen ook de anderen begonen te schreeuwen. We hadden de jongens achter ons gelaten zodat Adalain niet zou schrikken, maar het missende gevoel werd erger.
'Adalain' gilde ik opnieuw maar de wanhoop in mijn stem werd hoorbaar.
'Rustig maar Amorey we vinder haar wel' fluisterde Jennifer.
Ik knikte en concentreerde me op mijn ademhaling en het ritme van m'n hart.
Nog nooit had ik een vriendin verweten, en nu had ik het gedaan voor ik het wist. 'Adalain' gilde ik opnieuw maar er kwam geen antwoord.
Ik rende tussen de bomen door, 'Amorey let op' hoorde ik Laila gillen.
Nog net op tijd kon ik stoppen voor de grote kliffen onder mijn voeten.
Traag zette ik enkele stappen achteruit, 'Hier moet Adalain geweest zijn' fluisterde ik. Ik voelde tranen opkomen, 'Ze mag niet' fluisterde ik.
'Amorey komop' zei Hayden een tikkeltje gespannen, mijn tranen waren het zwakst en ik keek rond me heen. 'Het strand waar ik heen geweest was' gilde ik en begon te rennen. 'Adalain' gilde ik opnieuw en ik vond de kracht terug in m'n stem. De anderen bleven maar achter me aanhollen maar ik moest Adalain zo snel mogelijk vinden.

Uitgeput bleef ik aan de rand van het bos staan waar een strand op uitkwam.
'Adalain' fluisterde ik en zag haar op het natte zand liggen.
Ik rende naar haar toe en sloeg mijn armen om haar heen, 'Het spijt me zo Ada' zei ik en liet de tranen stromen. Ook de anderen kwamen haar sorry zeggen, maar het verliep nogal stroef.
Langzaam tilde ik haar op, maar het enige wat ik zag was een hoopje ellende.
Ik kon mezelf verrot slaan, want dit kwam door ons.
'Het spijt ons zo' fluisterde ik, 'Hoe moeten we hier nu wegkomen' fluisterde Jennifer. Ik trok mijn schouders op, zelf had ik geen idee maar ik was rustiger nu ik Adalain terug bij me had. 'Komop meid het komt allemaal weer goed' fluisterde ik. Niet wetend of mijn woorden klopten, en wat voor pijn ik haar had aangedaan samen met de anderen.


Reacties:


JeRiNo
JeRiNo zei op 13 maart 2011 - 14:50:
... mijn ogen prikken.
Ik ben weer aan het huilen
Echt héél mooi, meid

xoxo<3


realMe
realMe zei op 13 maart 2011 - 14:47:
wat mooi